سنجش ظرفیتهای توسعه میان افزا با استفاده از تحلیل چند متغییره فازی(مطالعه موردی: شهر ارومیه)

الموضوعات : فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری

حسن محمودزاده- برنامه ریزی شهری ¹ (دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری،گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران)
عذرا معصومی ² (کارشناسی ارشد سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، گروه سنجش از دور و GIS، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران)
مهدی هریسچیان ³ (دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران)

تاريخ الإرسال : 28 الخميس , شوال, 1439 تاريخ التأكيد : 19 الجمعة , صفر, 1441 تاريخ الإصدار : 01 الأربعاء , ذو الحجة, 1441

الکلمات المفتاحية: سیستم اطلاعات جغرافیایی, ارومیه, توسعه میان افزا, تحلیل چندمتغیره فازی گاما, رشد نمایی,

ملخص المقالة :

امروزه رشد پراکنده شهرها، موجبات دست اندازی به زمین های باارزش کشاورزی و توزیع نامتناسب خدمات شهری را باعث شده است که آن هم زمینه ناپایداری محیط شهری را فراهم نموده است. در این بین توسعه میان افزا با تمسک به توسعه در اراضی خالی شهری و بافتهای قدیمی و فرسوده می تواند رشد پراکنده شهری را تقلیل داده و شهرها را بسوی پایداری هرچه بیشتر سوق دهد. از این رو هدف این تحقیق، شناسایی و تشخیص اراضی مناسب میان بافتی شهر ارومیه برای توسعه میان افزا و پیش بینی میزان زمینی که در افق سال 1405 با اعمال توسعه میان افزا می توان از رشد پراکنده شهری جلوگیری نمود، می باشد. پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی - تحلیلی و دارای ماهیت توسعه ای- کاربردی است. داده های موردنیاز با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی گردآوری گردید. تعداد 14 معیار در قالب معیارهای طبیعی، اجتماعی و کالبدی  مؤثر در تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) در نرم افزارExpert choice، به منظور الویت بندی، وزن­دهی معیارها، از مدل تحلیل چند متغیره فازی در محیط  GISبرای تولید، وزن­گذاری، فازی سازی، تلفیق و همپوشانی لایه ها و از مدل رشد نمایی و سرانه زمین برای پیش بینی میزان زمینی که با اعمال توسعه میان افزا می­توان از رشد پراکنده جلوگیری کرد، استفاده گردید. نتایج نشان داد که از مجموع 6/5502 هکتار اراضی ارومیه، 83/367 (69/6%) از اراضی برای توسعه میان افزا کاملاً مناسب، 55/863 هکتار (70/15%) از اراضی مناسب، 91/1448 هکتار (33/26%) تا حدودی نامناسب، 25/1721 هکتار (28/31%) نامناسب و  06/1101 هکتار (20%) کاملا نامناسب می باشد و میزان زمینی که با اعمال توسعه میان افزا می توان در افق سال 1405 از رشد پراکنده شهری جلوگیری کرد، 3680000 متر مربع برآورد گردید.

المصادر:

1. Ayini, M. and Z. Ardestani, (2009): PYRAMID OF REGENERATION AND PUBLIC CONTRIBUTION, CRITERION FOR EVALUATING URBAN ENDOGENOUS DEVELOPMENT PLANS. City Identity Journal, 3(5),  pp: 47-58.


2. Asadi, A. (2014): Evaluation of Infill Development Strategy in Providing Housing and Capacity of decay Fabrics (Case Study of Zanjan City), Doctoral Thesis, Supervisor: Mohammad Reza Pourmohammadi, Department of Geography and Urban Planning, Faculty of Geography and Planning, Tabriz University.


3. Amayesh Tarhe Consulting Engineers. (2006): Urmia City Civil(Master) and Development Plan, Urmia Master Plan Studies Report », Ministry of Roads and Urbanize, West Azerbaijan Provincial Roads and Urbanize Total Office.


4. Amayesh Tarhe Consulting Engineers. (2010): Urmia Master Plan Revision Plan, Vol 1, Urmia, West Azerbaijan Housing and Urban Development Organization.


5. Ahadnejad Roshti, M.  Ahmadi, L.  Shami, A. and  T. Heydari, (2013): A STUDY ON THE PROCESS OF BROWNFILD REDEVELOPMENT WITH AN EMPHASIS ON THE CHANGE IN DENSITY AND LAND USES CASE STUDY: THE OLD TEXTURE’S NORTH OF ZANJAN(1996-2009). Geographical Planning of Space Quarterly Journal, 3(8), pp:  99-119.


6. Arvin, M. Pour ahmad, A. and S.  Zanganehshahraki, (2018): EVALUATION OF VACANT LANDS FOR INFILL DEVELOPMENT BY USED OF HYBRID DECISION-MAKING TECHNIQUES AND ARCGIS(CASE STUDY:AHVAZ CITY). Geographical Planning of Space Quarterly Journal, 7(26), pp:163-182.


7. Adams, D. and C. Watkins, (2008): Greenfields, brownfields and housing development. John Wiley & Sons.


8. Ahvenniemi, H. Pennanen, K. Knuuti, A. Arvola, A. and K. Viitanen, (2018): Impact of infill development on prices of existing apartments in Finnish urban neighbourhoods. International Journal of Strategic Property Management, 22(3), pp: 157-167.


9. Banihashemi, O. H. Sarvar, R. and Y. A Ziyari, (2013): INFILL DEVELOPMENT AT URBAN TEXTURE WORN(CASE: ABAD NEIGHBORHOOD). Geography Jornal of  Territory(Sarzamin), 10(40), pp:41-54.


10. Biddle, T. Bertoia, T. Greaves, S. and P. Stopher, (2006): The costs of infill versus greenfield development–A review of recent literature. In 29th Australian Transport Research Forum, Gold Coast, Queensland, Australia.


11. Caves, R. W. (2004): Encyclopedia of the City. Routledge.


12. Clark, T. A. (2013): METROPOLITAN DENSITY, ENERGY EFFICIENCY AND CARBON EMISSIONS: MULTI-ATTRIBUTE TRADEOFFS AND THEIR POLICY IMPLICATIONS. Energy Policy, 53, pp: 413-428.


13. Davidson, M.. and F. Dolnick, (Eds.).(2004): A planners dictionary. American Planning Association, Planning Advisory Service.


14. Dadashpour, H. Tagvaie, A. A. and N. Gane, (2014): INVESTIGATION OF INFILL DEVELOPMENT CAPACITY IN URBAN ENDOWMENTS SPACES CASE STUDY: AREA3, DISTRICT2, YAZD CITY. Journal of Islamic Iranian Urban Studies, 15, pp: 63-78.


15. Esmaeil Aliakbari, E. and M. Akbari, (2018): ZONNING THE INFILL DEVELOPMENT; AN EFFORT ON PHYSICAL DEVELOPMENT SCENARIO OF TEHRAN. Journal Physical Development Planning, 4(8), pp: 86-100.


16. Environment Protecting Agency (EPA) (1999): Parking Alternative: Making Way for Urban Infill and Brownfield Redevelopment. Washington DC: Urban and Economic development.


17. EPA, United States Environmental Protection Agency (2004): Making way for urban infill and brown field Redevelopment, New Jersey, John Wiley & Sons.


18. EPA, United States Environmental Protection Agency(2015): Attracting Infill Development  In Distressed Communities: 30 Strategies. California: Office of Sustainable Communities Smart Growth Program.


19. Farris’s, J. T. (2001): THE BARRIERS TO USING URBAN IMFILL DEVELOPMENT TO ACHIEVE SMART GROWTH. Journal of  Housing Policy Debate, 12(1), pp:1-30.


20. Falconer, M. K. and J. E. Frank, (1990): SUFFICIENCY OF INFRASTRUCTURE CAPACITY FOR INFILL DEVELOPMENT. Journal of Urban Planning and Development, 116(3), pp: 137-148.


21. Gasemi Shaktei, S. and G. Haghighat Naieni, (2013): Provide a General Framework for Infill Development, Architecture Culture and Management, Tehran University of Art, Tehran, Iran.


22. Glaeser, E. L. and M. E. Kahn, (2010): THE GREENNESS OF CITIES: CARBAN DIOXIDE EMISSIONS AND URBAN DEVELOPMENT. Journal of urban economics, 67(3), pp: 404-418.


23. Hampanezad, E. (2009): An Analysis on the Physical Development of Urmia City, Master Thesis, Department of Geography and Urban Planning, Islamic Azad University of Najaf Abad.


24. Haaland, C. and C. K. Van den Bosch, (2015): CHALLENGES AND STRATEGIES  FOR URBAN GREEN-SPACE PLANNING IN CITIES UNDERGOING DENSIFICATION: A REVIEW. Urban forestry & urban greening, 14(4), pp: 760-771.


25. Hamzehpour, R. Mohammadi Kazemabadi, L. and S. Ahmadi, (2017): Interstate Development; Optimal Pattern of Sardasht City Development in the Short Term Future, 4th International Conference on Environmental Management and Planning, Faculty of Environment, University of Tehran, Tehran, Iran.


26. Izadi, M. S. and N. Amiri, (2016): INTERNAL DEVELOPMENT, CONCORDANT, BALANCED AND STABLE PATTERN TO DEVELOP AND PROMOTE THE URBAN QUALITY, PLANNING FOR REDEVELOPMENT OF URBAN MILITARY LAND. Bagh-e  Nazar Journal, 13(41), pp: 35-46.


27. Kim, J. and K. Larsen, (2017): CAN NEW URBANISM INFILL DEVELOPMENT CONTRIBUTE TO SOCIAL SUSTAINABILITY? THE CASE OF ORLANDO, FOLORIDA. Urban Studies, 54(16), pp: 3843-3862.


28. Keinitz, R. (2001): Managing Maryland Growth: Models And Guidelines For Infill Development. Maryland Department of Planning Retrieved from.


29. Khalili, A.(2016): Optimal Model Presentation for Urban Smart Growth with Emphasis on Infill Development (Case Study: Urmia City), Master Thesis, Supervisor: Asghar Abedini, Urbanize Group, Faculty of Architecture, Urbanize and Art, University of Urmia.


30. Malczewski, J. (2016): Multicriteria Decision Analysis in Geographic Information Science (Advances in Geographic Information Science), Translated by Akbar Pahizgar and Atta Ghaffari Gilandeh, Samt Publications, Tehran.


31. Mirmogtadai, M. Rafeian, M. and E. Sangi, (2019): REFLECTION ON THE CONCEPT OF INTERMODAL DEVELOPMENT AND ITS NECESSITY IN URBAN NEIGHBORHOODS, Municipalities Magazine,10(98), pp: 44-51.


32. Mohammadi, M.   Malekipour, E. and  A. Sahebgharani, (2013): MODELING URBAN EXPANSION IN PRIPHERAL LANDS THROUGH CELLULAR AUTOMATA(CA) AND ANALYTIC HIERARCHICHAL PROCESS, CASE STUDY OF ISFAHANAS 7TH MUNICIPAL DISTRICT. Urban Reginoal Studies and Research, 5(18), pp: 175-192.


33. Malekshahi, G. Ghadami, M. and  M. Bagheri Hojat, (2018): ASSESSING THE CAPACITY OF INFILL DEVELOPMENT IN THE MAIN DOMAINS AND CONSTRUCTED TEXTURES IN AHVAZ (ZON2). Studeis of urban structure and function, 5(16), pp: 129-152.


34. Merlin, L. A. (2018): THE INFLUENCE OF INFILL DEVELOPMENT ON TRAVEL BEHAVIOR.  Research in Transportation Economics, 67, pp: 54-67.


35. Nastaran, M. and N. Godsi, (2015): DENTIFICATION OF SUSCEPT ZONES OF INFILL DEVELOPMENT IN NOT FUNCTIONAL AREAS OF CITY CENTERS(CASE STUDY: ISFAHAN DISTRICT ONE). Research and urban planning, 6(20), pp: 51-68.


36. Nahlik, M. J. and M. V. Chester, (2014): TRANSIT-ORIENTED SMART GROWTH CONREDUCE  LIFE-CYCLE ENVIRONMENTAL IMPACTS AND HOSEHOLD COSTS IN LOS ANGELES.  Transport policy, 35, pp: 21-30.


37. Nykänen, V. Lahti, P. Knuuti, A. Kurvinen, A. Niemi, O. and J. Vihola, (2012): Tammelan täydennysrakentamisen edullisuus. VTT asiakasraportti.


38. Ooi, J. T. and T. T. Le, (2013): THE  SPILL OVER  EFFECTS OF INFILL DEVELOPMENTS ON  LOCAL  HOSEING PRICES.  Regional Science and Urban Economics, 43(6), pp: 850-861.


39. Prizadi, T. (2012): Investigation of inner city development with emphasis on housing, Case study of Sanandaj City, Doctoral dissertation, Supervisor: Hamid Reza Varethi, Department of Geography and Urban Planning, Faculty of Literature and Humanities, University of Isfahan.


40. Rafeian, M. Barati, N. and  M. Marzieh Aram, (2010): CAPACITY DEVELOPMENT ASSESSMENT OF BROWNFIELD AREAS IN CBD OF QAZVIN(ON THE BASIS OF INFILL DEVELOPMENT APPROACH). Journal of  Architecture and Urbanize, 3(5), pp: 45-62.


41. Sharifian, E. (2010): INFILL DEVELOPMENT, UTILIZING THE INNER CAPACITIES OF THE CITY, Scientific Journal of Perspective, 2(10), pp:47-50.


42. Statistical Center of Iran. (2012): http://www.amar.org./.


43. Stephen, M.W. (2001): Smart infill creating more livable communities in the bay area, greenbelt alliance.


44. Talen, E. (2013): Charter of the new urbanism. McGraw-Hill Prof Med/Tech.


45. Wheeler, S. M. (2002): Smart infill: Creating more livable communities in the Bay Area: A guide for Bay Area leaders. Greenbelt Alliance.


46. Zebardast, E. And H. Shad Zaviyeh, (2011): IDENTIFICATION OF FACTORS INFLUENCING URBAN SPRAWL AND ITS RELATIONSHIP WITH URBAN SPATIAL STRUCTURE(CASE STUDY: URMIA CITY). Journal of  Architecture and Urban Planning, 4(7), pp: 89-112.