ارزیابی میزان رضایتمندی ساکنان از مسکن مهر (نمونه موردی: مجتمع وحدت شهر شیراز)

الموضوعات : فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری

احمد پوراحمد ¹ , حسن عاشوری ² , احمد حاتمی ³

1 - استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2 - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3 - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران

تاريخ الإرسال : 27 الأحد , شعبان, 1439 تاريخ التأكيد : 19 الجمعة , صفر, 1441 تاريخ الإصدار : 26 الثلاثاء , جمادى الأولى, 1441

الکلمات المفتاحية: &quot, ارزیابی&quot, , رضایت مسکونی&quot, , مجتمع وحدت&quot, , مسکن مهر&quot, , شهر شیراز&quot, ,

ملخص المقالة :

        مطالعات در مورد ضایت مسکونی درک ما را از سطح موفقیت یا شکست پروژه ­های مسکن، کیفیت پروژه و عوامل رضایت یا نارضایتی ساکنان افزایش می­ دهد. این مطالعات در اطلاع رسانی سیاست­های مسکن بسیار مهم است. هدف این پژوهش، ارزیابی میزان رضایتمندی ساکنان از مجتمع مسکن مهر وحدت شهر شیراز می­باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی– تحلیلی می­باشد. جمع­ آوری داده­ها به صورت پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته انجام شده است. جامعه آماری پژوهش کل ساکنان مجتمع مسکن مهر وحدت شهر شیراز و حجم نمونه برابر با 384 نفر که با استفاده از فرمول کوکران و به روش تصادفی ساده انتخاب شده است. در تجزیه و تحلیل اطلاعات و داده­ها از آزمون آماری t تک­نمونه­ای استفاده شده است. یافته­های پژوهش نشان می­دهد که شاخص­های استحکام مسکن با میانگین کلی (58/2)، نحوه تصرف مسکن با میانگین کلی (26/3)، تراکم و ازدحام با میانگین کلی (13/3)، کیفیت محله با میانگین کلی (04/3)، 8 شاخص از 11 شاخص دسترسی به خدمات در محله با میانگین کلی (52/2)، پایین تر از حد متوسط (5/3) و دارای وضعیت نامطلوبی بوده و ساکنان از آن­ها رضایت نداشته­اند. در مقابل؛ سه شاخص دسترسی به مسجد با میانگین (41/4)، دسترسی به سوپرمارکت و مغازه­های خرده فروشی و ... با میانگین (43/4)، دسترسی به وسائط حمل و نقل عمومی با میانگین (80/3) و شاخص­های امکانات اولیه مسکن با میانگین کلی (06/4)، بالاتر از حد متوسط (5/3) و دارای وضعیت مطلوبی بوده و ساکنان از آن­ها رضایت داشته ­اند.

المصادر:

1. 1.      Adriaans, c. c. M. (2007): Measuring residential satisfaction: a residential environmental satisfaction scale (RESS). Jornal of Housing and the Built Environment, 22, pp: 287-304.


2. 2.      Abdul Mohit, M. & KhanbashiRaja, A. (2014): Residential satisfa ction concept, theories and empirical studies, planning malaysia: urban Planning and Local Governance Volume III, pp: 47-66.


3. 3.      Caldieron, J. (2011): Residential satisfaction in La Perla informal neighborhood, San Juan, Puerto Rico. OIDA International Journal of Sustainable Development, 11, pp: 77-84.


4. 4.      Chen, L. Zhang, W. Z. & Yang, Y. Z. (2013): Disparities in residential environment and satisfaction among urban residents in Dalian, China. Habitat International, 40,pp: 100-108.


5. 5.       Djebuarni, R. & Al-Abed, A. (2000): Satisfaction level with neighbourhood in lowincome public housing in Yemen. Property Management, 18, pp: 230–242.


6. 6.      Economic Planning Unit (EPU). (2001): Eighth Malaysia plan (2001– 2005). Putrajaya:Prime Minister’s Department


7. 7.      . E. Shia (2010): An introduction to urban planning, university of science and technology publications, 1, Tehran.


8. 8.      Galster, G. C. (1987): Identifying the correlates of dwelling satisfaction: an empirical critique. Environment and Behavior, 19, pp: 539–568.


9. 9.      Huang, Z, & Du, X. (2015): Assessment and determinants of residential satisfaction with public housing in Hangzhou, China. journal homepage: www.elsevier.com/locate/ habit atint, 47, pp: 218-230.


10. 10.  H. Amid (1984): Amid Persian Dictionary, Amir Kabir publications, 1, Tehran.


11. 11.  Husna, S., & Nurijan, Y. (1987): Housing provision and satisfaction of low-income households in Kuala Lumpur. Habitat International, 11, pp: 27-38.


12. 12.  . Ibem, E. O. & Amole, D. (2012): Residential satisfaction in public core housing in Abeokuta, Ogun State, Nigeria. Social Indicators Review, 113, pp: 563-581.


13. 13.  K. Habibi et al. (2010): Criticizing and scrutinizing the operational planning and policies of Mehr housing in Iran, Abadi quarterly, 19^th year, 69, Tehran, pp: 7-14.


14. 14.  K. Ziari (2010), Comparing the qualitative and quantitative indices of Mehr housing in Babel with those in urban points in country with a focus on the healthy city, Geographic Researches, 25^th year, 2, Mashhad, pp: 83-116.


15. 15.  K. Golkar (2001): the components of urban environment quality, Sofeh journal, 11^th year, 32, Tehran, pp: 38-68.


16. 16.  Lu, M. (1999): Determinants of residential satisfaction: ordered logit vs regression models. Growth and Change, 30, pp: 264–287.


17. 17.  . Mahit, M. A., & Nazyddah, N. (2011): Social housing programme of selangor zakat board of Malaysia and housing satisfaction. Journal of Housing and the Built Environment, 26, pp: 143-164.


18. 18.  M. Pour-Mohammadi, and A. Asadi (2014):  Evaluating the housing projects in Zanjan, Geographic practical Research Journal, 14^th year, 33, pp: 171-192.


19. 19.  M. Por-Mohammadi (2013): Housing planning, Samt Publications, 1, Tehran.


20. 20.  M. Rafieian et al. (2014): Evaluating the residents’ satisfaction with the residential quality of Mehr housing, case study: Zahedan; Geography and Reginal-Urban Logistics, 4^th year, 12, Sistan-o-Baloochestan, pp. 135-150.


21. 21.  M. Rafieian, J. Moludi (2011): Approaches and methods on evaluating the urban residential environment quality, Azarakhsh publications, 1, Tehran.


22. 22.  M.R. Rahnama, and M. Kamandari (2015): Evaluating the residents’ satisfaction with residential environment quality in Kerman, case study: Mehregan city’s Mehr housing, urban zones studies journal, 2nd year, 2, Kerman, pp: 39-59.


23. 23.  M. Zanganeh, M. Ghahramani, and S. Goodarzi (207): Evaluating the residents’ satisfaction with the residential quality of Mehr housing in Hamedan, Haft-Hesar environmental studies, 6^th year, 22, Hamedan, pp: 31-44.


24. 24.  Oh, L.S. (2000): Housing satisfaction of middle income households in Bandar Baru Bangi, Selangor. Dissertation, Universiti Pertanian Malaysia.


25. 25.  Parker, C. & Mathews, B. (2001): Customer satisfaction: contrasting academic and consumers’ interpretations", Marketing Intelligence & Planning, 19, pp: 38-44.


26. 26.  Razali, A. (1993): Transit house: privatisation of low-cost housing in peninsular Malaysia. In International seminar and exhibition on low-cost housing. Penang: Universiti Sains Malaysia.


27. 27.  Salleh, A. G. (2008): Neighbourhood factors in private low-cost housing in Malaysia. Habitat International, 32, pp: 485-494.


28. 28.  S.J. Hejazi, (2014): Evaluating the situation of Mehr housing from residents’ viewpoint; case-study: Mehr housing in Mahshahr, Social Development quarterly, 9^th year, 2, Ahvaz, pp: 239-256.


29. 29.  Sh. Hasanpour (1997): Reviewing the seminar held for ‘housing development policies in Iran’, Cooperation Journal, 16^th year, 68, Tehran, pp: 24-27.


30. 30.  Sulong, M. (1984): Perumahan Awam Kos Rendah di Terengganu: Isu, Masalah dan Penerimaan Masyarakat. Malaysia: Universiti Kebangsaan Malaysia.


31. 31.  Sustainable Development Solutions Network (SDSN) (2013a) an Action Agenda for ‌Sustainable‌ Development.http ://unsdsn. org/files /2013/11/An-ActionAgenda-for-Sustainable-Development.pdf


32. 32.  Ukoha, O. M. & Beamish, J. O. (1997): Assessment of resident’s satisfaction with public housing in Abuja, Nigeria. Habitat International, 21, pp: 33,445-460.


33. 33.  Varady, D. P. & Carrozza, M. A. (2000): Towards a better way to measure customer satisfaction levels in public housing: a report from Cincinnati. Housing Studies,15, pp: 797–825.


34. 34.  Yang, Y. (2008): A tale of two cities: physical form and neighborhood satisfaction in metropolitan Portland and Charlotte. Journal of American Planning Association,74, pp: 307-323.