تحلیل تطبیقی شاخص های مسکن پایدار در بافت قدیمی و نوساز شهری (مورد مطالعه: بافت محله های اتابک و پونک تهران)
الموضوعات : فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهریزهزه فنی 1 , لطفعلی کوزه گر 2 , علی سامانی مجد 3
1 - دانشیارگروه جغرافیای انسانی و آمایش دانشگاه شهید بهشتی تهران
2 - استادیار گروه جغرافیای انسانی و آمایش دانشگاه شهید بهشتی تهران
3 - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی
الکلمات المفتاحية: توسعه پایدار, شهر تهران, محلات شهری, مسکن شهری,
ملخص المقالة :
مسکن پایدار به عنوان زیر مجموعهای از شاخصهای توسعه شهری پایدار از عوامل مهم و تأثیرگذار در کیفیت زندگی شهروندان است، مسکن پایدار دارای ویژگیهای آسایش مناسب، فضای مناسب، عوامل بهداشتی مناسب، مکان مناسب و قابلت دسترسی است. این درحالی است که در کشور ما شکلگیری محلات شهری در دورههای مختلف محیطهای مسکونی متفاوتی را بوجود آورده است. ضرورت ایجاب مینماید پایداری این محیطها به لحاظ شاخصهای مسکن پایدار مورد پایش و ارزیابی قرار گیرد تا برنامههای آتی حوزه مسکن جهتگیری مناسبی را دنبال نماید. این پرسش مطرح میشود که شاخصهای مسکن شهری پایدار در محلات قدیمی و نوساز در چه وضعیتی قرار دارند؟ مطالعه موردی شهر تهران و جامعه آماری سرپرستان خانوار دربافت نوساز محله پونک و بافت قدیمی محله اتابک میباشند. روش تحقیق پیمایشی (توصیفی-تحلیلی) است و در جمعآوری دادهها و اطلاعات از روش کتابخانهای و میدانی استفاده شده است. نتایج حاصل نشان میدهد میانگین شاخص دسترسی به مراکز خرید 46.6 و میزان رعایت بهداشت در واحد مسکونی با میانگین67.7 و شاخص برخورداری از تجهیزات سرمایشی و گرمایشی با میانگین53.4 از ملاکهای برتری بافت نوساز محله پونک به نسبت محله اتابک است. گرچه به طور نسبی محله پونک نسبت به محله اتابک در شرایطی بهتر و مساعدتری قرار دارد اما اختلاف دو محله از نظر متغیرهای مورد بررسی تفاوت چندانی نشان نمیدهد. نتایج حاصل از آزمونهای یومن وایتنی و کای دو بیانگر شدت اختلاف و سطح معناداری دو محله در مقایسه با هم هستند. به لحاظ داشتن شاخصهای مسکن پایدار شهری در هر دو محله از وضعیت مطلوبی برخوردار نیستند و میانگینهای حاصل از آزمون کای دو کمتر از حد متوسط عدد 3 بوده، که با استانداردهای پایداری مطابقت ندارد و باعث شکلگیری محیطهای مسکونی ناپایدار شده است. بر این اساس بافتهای نوساز و قدیم شهری، الگوها و الویت های متفاوتی از برنامهریزی مسکن بر اساس نیازسنجیها و تاکید بر وجوه اجتماعی، اقتصادی و کالبدی با تاکید بر عدالت اجتماعی و فضایی را طلب می کنند.
_||_