عوامل موثر بر تعاملات اجتماعی شهروندان آپارتمان نشین (مطالعه موردی: شهر شیراز)
الموضوعات :
فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری
فرزانه محمدی
1
1 - کارمند
تاريخ الإرسال : 03 الثلاثاء , ربيع الأول, 1439
تاريخ التأكيد : 30 الخميس , صفر, 1440
تاريخ الإصدار : 15 الإثنين , جمادى الأولى, 1440
الکلمات المفتاحية:
اعتماد اجتماعی,
تعاملات اجتماعی,
امنیت اجتماعی,
شهر شیراز,
آپارتمان نشین,
ملخص المقالة :
هدف: افزایش سریع جمعیت شهری که حاصل آن از هم گسیختگی پیوندهای اجتماعی خانواده ها و تضعیف سنت های فرهنگی در اغلب شهرهای بزرگ کشور است، موجب بروز مشکلات فراوانی در روابط اجتماعی گردیده است. آپارتمان-نشینی به عنوان زیرمجموعه ای از زندگی شهری، یکی از موضوعاتی است که در سال اخیر، به دلیل افزایش جمعیت و به دنبال آن، نیاز به مسکن جدید ضمن گسترش، پیامدها و چالش هایی جدید را به وجود آورده است.
روش تحقیق: روش تحقیق با رویکرد کمی و روش پیمایشی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه شهروندان آپارتمان نشین 15 سال به بالای شهر شیراز و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران شامل 600 نفر بوده است. روش نمونه گیری، خوشه ای و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و Amos استفاده شده است.
یافته ها: نتایج مدل معادله ساختاری نشان داد اعتماد اجتماعی (253/0)، امنیت اجتماعی (178/0)، امکانات مذهبی (164/0)، امکانات رفاهی (133/0)، رضایت از زندگی آپارتمان نشینی (190/0)، حمایت اجتماعی (168/0) و سبک زندگی (133/0) تاثیر مثبت و معنی داری بر تعاملات اجتماعی شهروندان آپارتمان نشین شهر شیراز دارد. شبکه های اجتماعی (130/0-) تاثیر منفی و معنی داری بر تعاملات اجتماعی شهروندان آپارتمان نشین شهر شیراز دارد. بخش ساختاری مدل نشان داد متغیر اعتماد اجتماعی با اثر مستقیم (253/0) بیشترین مقدار واریانس تعاملات اجتماعی را تبیین کرده است.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد با افزایش عوامل اجتماعی و فرهنگی، تعاملات اجتماعی شهروندان آپارتمان نشینی نیز افزایش پیدا می کند.
المصادر:
انصاری، ابراهیم و عطایی، پری (1391): »بررسی میزان و تأثیر سرمایه اجتماعی بر روابط اجتماعی ساکنان مجتمعهای مسکونی«، فصلنامه مطالعات جامعهشناختی شهری، سال دوم، شماره 2، صص 138-113
جعفر پور، رحمان (1395): بررسی عوامل موثر بر نگرش زنان آپارتمان نشین نسبت به آپارتمان نشینی در شهر سنندج، پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه رازی، استاد راهنما: محمدتقی سبزهای، دانشکده علوم اجتماعی.
عبداللهی، مجید (1389): »بررسی نظری مفهوم محله و بازتعریف آن«، نشریه پژوهش های جغرافیایی انسانی، تهران، صص 103-82
عرفانیان قصاب، المیرا؛ بهروان، حسین و علی یوسفی (۱۳۹۴): »مروری برمشکلات فرهنگی-اجتماعی آپارتمان نشینی و عناصر فرهنگ آپارتمان نشینی«، کنفرانس ملی روانشناسی علوم تربیتی و اجتماعی، مازندران، موسسه علمی تحقیقاتی کومه علم آوران دانش.
قاسمی، وحید (1384): مدل سازی معادلات ساختاری در پژوهش های اجتماعی با کاربرد Graphics Amos، تهران، انتشارات جامعه شناسان.
گیدنز، آنتونی (1384): تجدد و تشخص، ترجمه ناصر موفقیان، نشر نی، چاپ سوم، تهران.
گیدنز، آنتونی(1391): جامعه شناسی، ترجمه منوچهر صبوری، تهران، نشر نی.
ممتاز، فریده(1381): جامعه شناسی شهر، تهران، شرکت سهامی انتشار.
هاشمی، شهناز(1303): »واکاوی نقش تلفن همراه در تعاملات میان فردی و اجتماعی جوانان«، مجله رسانه، ش 9، صص 119-103
محمد پور، احمد؛ کریمی، جلیل؛ ولی زاده، شعبان (1391). »مطالعه کیفی فرهنگ آپارتماننشینی در شهر همدان«، فصلنامه برنامهریزی رفاه و توسعه اجتماعی، شماره 13، دوره 4، صص 114-75
Foth, M. and Hearn, G. (2007): “Networked Individualism of Urban Residents”, Discovering the Communicative Ecology in Inner-City Apartment Complexes: Information, Communication & Society) Accessed from http://eprints.qut.edu.au Copyright Taylor & Francis.
Gans, H. j.(1982): The Urban Villagers :Group and Class in the Life of Italian Americans: Updated and Expanded Edition: New York: The Free press, PP: 18-21
Kasinitz, P. (1995): " Metropolis" New York , " New York University Press.
Kyu, L. and Dong. W(2011): comparative study for Satisfaction level of green apartment,Builiding and Environment,volume46,Issue9.
Singer, S. R(2001): Golbal warming: An insignificant trend, Science, 292, 1063.
Wood, L., Frank, L., & Giles-Corti, B (2010): Sense of community and its relationship with walkingand neighborhood design: Journal of Social Science &Medicine,70.
_||_
