بازطراحی مسیر عابر پیاده با رویکرد ارتقاء کیفیت حضورپذیری افراد در بافت تاریخی شهر یزد، نمونه موردی:پیاده روی خیابان فرخی شهر یزد

الموضوعات : فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری

سمیرا علی زاده مقدم ¹ (دانشگاه ازاداسلامی واحدیزد)
ملیحه ذاکریان ² (هئیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد- یزد)
بابک تشکری بافقی ³ (عضو هیئت علمی دانشگاه ازاد بافق)

تاريخ الإرسال : 15 السبت , صفر, 1439 تاريخ التأكيد : 11 الأربعاء , ذو الحجة, 1439 تاريخ الإصدار : 13 الأحد , محرم, 1440

الکلمات المفتاحية: پیاده رو, حضورپذیری, معیار, خیابان فرخی شهر یزد,

ملخص المقالة :

پیاده­روهابخشجدایی­ناپذیرشهرهاهستند آنچه که امروزه به عنوان پیاده­رو با آن روبرو هستیم، سرشار از بی­توجهی به نحوه حضور و حرکت پیاده­ها چه به لحاظ فیزیکی و چه به لحاظ روانی است. ارزش شهر به حضور پیاده و مردم ان شهر است. یافتن معیارهایی که بتوان به وسیله آنها حضورپذیری را ارتقاء داد، به عنوان یکی از اولویت­های اساس حرفه­مندان و تئوری­پردازان شهری تبدیل شده است که در این پژوهش به عنوان هدف در مسیرعابر پیاده محور خیابان فرخی شهر یزد، در نظر گرفته شده است. روش تحقیق در این نوشتار تحلیلی، توصیفی است و از نظر هدف، کاربردی است. در این مقاله از شیوه مطالعات کتابخانه­ای، اسنادی و میدانی (مشاهده) جهت گرداوری اطلاعات استفاده شده است. در این مقاله پیاده روی محورخیابان فرخی شهر یزد را مبتنی بر توصیف و تحلیل شرایط محیطی در نظام­های گوناگون طراحی شهری مورد بررسی قرار گرفته شده است. با استفاده از تحلیل سوات، وضعیت سایت مشخص گردید و راهبردهای تهاجمی مطابق با سایت، مورد توجه قرارگرفت. معیارهای باز طراحی پیاده­رو حاصل مطالعات نظری هستند که باتوجه به ان معیارها سه الترناتیو پیشنهاد گردیده است. در نهایت با استفاده از تکنیک تحلیل سلسله­مراتبیAHP، الترناتیوها به ترتیب با امتیاز 0.20،0.38 و 1.37 بدست امده که الترناتیو سوم با امتیاز نهایی 1.37 به عنوان الترناتیو برتر انتخاب شد.. نتایج پژوهش حاکی از ان است در حوزه مطالعه عواملی چون مبلمان نامناسب و کفسازی ضعیف، همه شمولی، نورپردازی نامناسب در شب و.. وجود دارد که در حضورپذیری افراد دخیل و مؤثر بوده است.

المصادر:

1. اکبری، پرویز و البرز داوودی(1394): «نقش پیاده مداری بر بهبود هویت رفتاری شهروندان در فضای شهر اسلامی،مطالعه موردی:خیابان فردوسی سنندج»، نشریه مطالعات شهر ایرانی،اسلامی،شماره 20،تهران.صص 59-49.


2. تاجیک، آرزو و پروین پرتوی(1393) «مدل مفهومی و چارچوب تحلیلی پیاده مداری با تأکید بر رویکرد نوشهرسازی،مطالعه موردی؛ فاز چهار مهرشهر کرج»،فصلنامه مطالعات شهری،شماره نهم،کردستان.صص96-81.


3. حبیبی،کیومرث، حقی،محمدرضا و صداقت نیا، سعید (1393):«مقایسه تطبیقی قابلیت پیاده مداری در محلات مسکونی طراحی شده از دیدگاه ساکنین،نمونه مطالعاتی: محله هفت حوض و فاز یک شهرک اکباتان در شهر تهران»،انجمن علمی معماری و شهر سازی ایران، شماره 8،تهران،صص 12-1.


4. حقی،محمدرضا،ایزدی،محمدسعید و مولوی، ابراهیم (1394): «ارزیابی و مقایسه پیاده راه سازی وپیاده مداری در مراکز شهری ،مطالعه موردی: بافت مرکزی شهر همدان»، فصلنامه مطالعات شهری، شماره سیزدهم،کردستان.صص31-17.


5. رفیعیان،مجتبی،صدیقی،اسفندیار و پور محمدی، مرضیه (1390):«امکان سنجی ارتقاء کیفیت محیط از طریق پیاده راه سازی محورهای شهری،نمونه مورد مطالعه: محور خیابان ارم بخش مرکزی شهر قم»،نشریه مطالعات و پژوهش های شهری و منطقه ای ،سال سوم،شماره یازدهم،اصفهان،صص:56-41.


6. سلطانی،علی و رضا پیروزی (1392): «پیمایش قابلیت پیاده مداری محورهای فرهنگی تاریخی، مطالعات موردی: محور حافظ (شیراز) »،نشریه علمی پژوهشی هنر ومعماری بومی،شماره سوم،یزد،صص 77-65.


7. محمدی،علیرضا و محمد جواد حاجی زاده(1395): «سنجش و رتبه بندی محلات شهری در نماگرهای شهر پیاده مدار،مطالعه موردی: شهر اردبیل»،نشریه پژوهش و برنامه ریزی شهری،شماره 26،مرودشت.صص 152-131.


8. مدی،حسین و زهرا عطاری(1392) «پیاده رو،جایگاهی برای حضورشهروندان، نمونه موردی: پیاده روخیابان نواب تهران»اولین همایش ملی جغرافیا، شهرسازی و توسعه پایدارتهران.انجمن محیط زیست کومش.


9. مهندسین مشاور آرمانشهر ، (1388)،طرح تفصیلی یزد،وزارت مسکن و شهرسازی.


10. kim, H, boumcaun. Chkanghong, , y.(2016). A people-centricse sensing approach to detecting sidewalk defects. Advanced Journal of the Engineering Informatics, Volume 30(4), pp: 660-671.
    
    
    1. 13.  Vittoria Corazza, M. Di Mascio, P and Moretti, L. (2016). Managing sidewalkpavement maintenance: A case study to increase pedestrian safety Residential area in Rome, Italy, Journal of the traffic andtransportation engineering.(englishedition).3:pp:203-214.
    
    
    2. 14.  Wicramasinghe, A.S, Dissanayake. (2017). Evaluation of pedestrians’ sidewalk behavior in developing countries. Journal of the Transportation Research Procedia (25).pp:.4068–4078.
    
    

11.  Oxley,J.O’HernS,Burtt, D and Rossiter. B (2018).Falling while walking: A hidden contributor to pedestrian injury. Journal of the Accident Analysis & Prevention. 114, pp:77-82.

12. Stangl, P. (2011). The US Pedestrian Plan: Linking Practice and Research, Journal of the Planning Practice & Research, Vol.26, No. 3, pp. 289-305.

15. Weinberger, R and N. Sweet.(2012). Integrating Walkability into Planning Practice. Journal of the Transportation Research Board,Transportation Research Board of the National Academies, Washington, No. 2322.pp. 20–30.