تبیین نقش حکمروایی خوب بر تاب آوری بافت های ناکارآمد شهری (مطالعه موردی محله هلال احمر ناحیه 4 منطقه11 تهران)
علیرضا استادمحمودنیا
1
(
دانشجوی دکتری تخصصی جغرافیا و برنامه ریزی شهری واحد علوم و تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران
)
یوسفعلی زیاری
2
(
دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران
)
الکلمات المفتاحية: تهران, حکمروایی خوب شهری, تاب آوری شهری,
ملخص المقالة :
هدف کلی این پژوهش ، دستیابی به مدلی مفهومی جهت سنجش میزان تطبیق مولفه های حکمروایی خوب و تاب آوری ویافتن ارتباط میان شاخصه ها و متغیر های حکمروایی خوب و تاب آوری بافت های ناکارآمد شهری و تعیین میزان تحقق پذیری آنها بود. روش پژوهش کمی - پیمایشی و از نوع رابطهای (همبستگی) است. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامهای بود که روایی آن توسط هیئترئیسه متخصصان و پایایی آن توسط ضریب آلفای کرون باخ تأیید شد (7/0< α) . این پرسشنامه شامل سه بخش ، ویژگیهای عمومی پاسخگویان ، سنجش وضعیت حکم روایی شهری (26 گویه) ، سنجش تاب آوری (32 گویه) است. جامعه آماری این تحقیق خانوارهای محله هلال احمر منطقه 11 شهرداری تهران از بخش های مرکزی کلان شهر تهران است ، با توجه توزیع تعداد خانوار در محله هلال احمر ، حجم نمونه تحقیق از طریق فرمول کوکران محاسبه شد. برای تبیین و میزان اثرگذاری هرکدام از ابعاد هشتگانه حکمروایی شهری در تابآوری از مدل رگرسیونی چندگانه توأم عوامل و شاخصهای تأثیرگذار در میزان تابآوری استفاده شد نتایج حاصله حکایت از آن دارد که یافتههای پژوهش نشان داد که در محله هلال احمر به عنوان بافت ناکارآمد شهری ، از ابعاد حکمروایی خوب شهری مولفه های مشارکت شهروندی ، شفافیت و قانون مداری بیشترین تاثیر را بر تاب آوری این محله دارند و با توجه به سطح معناداری آنها نتایج آن قابلتعمیم است. همچنین با توجه به نتایج بدست آمده مولفه عدالت نیز با اثر گذاری بر این مولفه های مشارکت و قانون مداری اثر غیر مستقیمی بر تاب آوری شهری دارد.
_||_