بررسی اثر کمآبیاری جویچهای یک در میان متناوب در مراحل مختلف رشد ذرت
الموضوعات :
میترا صمصامی پور
1
(دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل)
محمدرضا امداد
2
(عضو هیأت علمی موسسه تحقیقات خاک و آب، بخش فیزیک خاک، کرج)
پیمان افراسیاب
3
(استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه زابل)
معصومه دلبری
4
(دانشیار گروه مهندسی آب دانشگاه زابل)
الکلمات المفتاحية: آبیاری جویچهای, عملکرد, کارایی مصرف آب, ذرت, آبیاری یک در میان,
ملخص المقالة :
در شرایط محدودیت منابع آب و فراوانی نسبی اراضی قابل کشت (شرایط حاکم بر اکثر مناطق ایران)، هدف اساسی بایستی بالا بردن تولید بازاء واحد آب مصرفی و استفاده بهینه از این منابع باشد. در این تحقیق مدیریتهای مختلف کم آبیاری به صورت آبیاری جویچهای یک در میان متناوب و با درنظرگیری مراحل حساس رشد گیاه ذرت، و اثر توأم آنها بر مادهی خشک تجمعی در بوتهی آن و افزایش کارایی مصرف آب بررسی شد. در این ارتباط، طرحی در قالب بلوکهای کامل تصادفی با شش تیمار شامل: آبیاری کامل جویچهها در کل دورهی رشد، آبیاری یک در میان متناوب در کل دورهی رشد، آبیاری کامل در مرحلهی استقرار گیاه و آبیاری یک در میان متناوب در بقیهی مراحل رشد، آبیاری کامل در مرحلهی گلدهی و آبیاری یک در میان متناوب در سایر مراحل، آبیاری کامل در مرحلهی استقرار و گلدهی و آبیاری یک در میان متناوب در سایر مراحل، آبیاری کامل در مرحلهی گلدهی و رسیدن محصول، و آبیاری یک در میان متناوب در سایر مراحل، در سه تکرار انجام پذیرفت. بیشترین مادهی خشک تجمعی، 257 گرم در بوته، در تیمار آبیاری کامل جویچهها در کل دورهی رشد بود، و کمترین آن 196 گرم در بوته، به تیمار آبیاری یک در میان متناوب در کل دورهی رشد اختصاص داشت. هرچند بیشترین عملکرد زیستی (18385 کیلوگرم در هکتار) متعلق به تیمار آبیاری کامل در تمام دورهی رشد بود، ولی بالاترین کارایی مصرف آب مربوط به تیمار آبیاری کامل در مرحلهی گلدهی و آبیاری یک در میان متناوب در سایر مراحل رشد و برابر با 88/1 کیلوگرم دانهی ذرت در مترمکعب بود.