کاربرد تلفیقی تئوری بازی و الگوریتم ژنتیک در تخصیص بهینه منابع آب منطقه سیستان تحت شرایط خشکسالی با راهبرد کم‌آبیاری
زهرا غفاری مقدم
1
(
استادیار گروه اقتصاد کشاورزی، پژوهشکده کشاورزی، پژوهشگاه زابل، زابل،ایران
)
علی سردارشهرکی
2
(
دانشیار اقتصاد کشاورزی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
)
آرش غفاری مقدم
3
(
دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی کامپیوتر، دانشگاه هاتف، زاهدان، ایران
)
الکلمات المفتاحية: استاکلبرگ, نیاز آبی, الگوریتم ژنتیک, تخصیص آب, بازار آب,
ملخص المقالة :
با توجه به خشک‌سالی‌های فراوان، معمولاً امکان افزایش تخصیص آب وجود ندارد و بنابراین عامل محدودکننده حجم آب می‌باشد. با توجه به محدودیت منابع آب استفاده از تکنیکهای مناسب جهت بهینه سازی تخصیص آب به محصولات مختلف میتواند راهگشا باشد. استفاده از روشهای کم‌آبیاری راهبردی بهینه جهت مقابله با بحران کمآبی می‌باشد. در مطالعه حاضر اثرات کم‌آبیاری بر تخصیص آب بین محصولات و مناطق، سود سیستم، مبادله آب بین مناطق بررسی شده است. برای این منظور از مدل تعادلی استاکلبرگ- نش- کورنو با هدف تخصیص آب بین مناطق مختلف تحت آبیاری در سطح رهبر و تخصیص آب بین محصولات مختلف در سطح پیرو در شرایطی که بازار آب شکل بگیرد و تاکید بر کم‌آبیاری انجام شده است. در این مطالعه سه سناریو 5 درصد کم‌آبیاری، 10 درصد کم‌آبیاری و 15 درصد کم‌آبیاری جهت مقابله با شرایط خشکسالی در منطقه سیستان در نظر گرفته شده است. نتایج حاصل نشان داد در شرایطی که آبیاری کامل انجام شود بیشترین آب به محصول خربزه و کمترین اب به محصول گندم اختصاص یافته است و سود حاصل در این حالت 1011×71/2 ریال می‌باشد که با اعمال سناریوهای کم‌آبیاری میزان سود افزایش خواهد یافت. از نتایج این تحقیق به عنوان کمک یار مدیران شبکه و افراد مسئول برای تخصیص آب میتوان استفاده کرد.
