بررسی تاثیرقارچ Monosporascus cannonballus روی شاخصه های رشدی بوته های طالبی و خربزه

الموضوعات : دو فصلنامه تحقیقات بیماریهای گیاهی

ودیعه چراغعلی ¹ (مربی پژوهش، موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، بخش تحقیقات بیماریهای گیاهی، تهران، ایران.)

تاريخ الإرسال : 25 الإثنين , جمادى الأولى, 1436 تاريخ التأكيد : 25 الإثنين , جمادى الأولى, 1436 تاريخ الإصدار : 04 الجمعة , شعبان, 1436

الکلمات المفتاحية: زوال بوته, ارقام متحمل, خربزه, ‌ طالبی, Monosporascus cannonballus,

ملخص المقالة :

بیماری پوسیدگی ریشه و زوال بوته‫های خربزه و طالبی بر اثر Monosporascus cannonballus از مهمترین بیماریهای این گیاهان به ویژه در مناطق گرم و خشک کشور محسوب می گردد. این بیمارگر در اوایل فصل رشد بوته های طالبی و خربزه را آلوده نموده و باعث پوسیدگی ریشه و به دنبال آن کاهش وزن اندامهای هوایی در بوته های حساس می شود. اگرچه میزان تاثیر این پوسیدگیها در کاهش شاخصه های رشدی ژنوتیپهای مختلف طالبی و خربزه نیاز به بررسی بیشتری دارد. در این بررسی، زادمایه قارچ بر روی 10 ژنوتیپ مختلف خربزه و طالبی (سمسوری، جلال، سوسکی، شاه آبادی، احمدی، مینو، زرد محلی، مشهدی، گرمسار و ریش بابا) مایه‫زنی گردید. بوته‌های مایه زنی شده پس از 4 و 32 روز نگهداری در گلخانه در دمای 2±27 درجه سانتیگراد از خاک خارج و وجود یا عدم وجود قارچ در بوته‌های مایه‫زنی شده با استفاده از پرایمر اختصاصی این بیمارگر مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، وزن ریشه‌ها و اندامهای هوایی گیاهان مایه‌زنی شده نیز پس از 45 روز اندازه گیری شد. اگرچه وجود قارچ عامل بیماری در کلیه بوته‌های مایه‫زنی شده با استفاده از آغازگرهای اختصاصی محرز گردید، بین ژنوتیپها از نظر وزن ریشه و اندامهای هوایی اختلاف معنی داری مشاهده شد. بیشترین کاهش وزن ریشه در ژنوتیپ‌های سوسکی، سمسوری، گرمسار و زرد محلی به ترتیب 05/72، 28/67، 43/62 و 60/54 درصد و کمترین آن در ژنوتیپ‌هایی مانند مینو و مشهدی با بترتیب 25/22 و 10/27 درصد بود. بیشترین کاهش وزن اندام های هوایی با 92/61، 64/58، 75/53 و 27/52 درصد به ترتیب مربوط به ژنوتیپ‌های شاه آبادی، زرد محلی، احمدی و سوسکی بوده و کمترین کاهش در ژنوتیپ هایی مانند مینو و مشهدی با 56/15 و 20/21% اندازه گیری شد. بر اساس وزن تر ریشه‫ها، اندام‌های هوایی و نیز کل گیاه ژنوتیپ‫های مشهدی و مینو کمترین و ژنوتیپ‫های شاه آبادی و سوسکی بیشترین میزان آلودگی را داشتند. 

المصادر:

1. Bruton B D, Garcia-Jimenez J, Armengol J and Popham, T W. 2000. Assessment of virulence of Acremonium cucurbitacearum and Monosporascus cannonballus on Cucumis melo. Plant Disease 84: 907–913.


2. Cohen R, Pivonia S, Shtienberg D, Edelstein M, Raz D, Gerstl Z and Katan J. 1999. Efficacy of fluazinam in suppression of Monosporascus cannonballus the causal agent of sudden wilt of melons. Plant Disease. 83: 1137–1141.


3. Cohen R, Pivonia S, Burger Y, Edelstein M, Gamliel A and Katan J. 2000. Towards intergrated management of Monosporascuse wilt of melon in Israel. Plant Disease 84: 496–505.


4. Crosby K M. 2000. Impact of Monosporascuse cannonballus on root growth of diverse melon varieties and their F1 progeny in the field. Subtropical plant Science 52: 8–11.


5. Crosby K M. 2001. Screening Cucumis melo L.agrestis germplasm for resistance to Monosporascus cannonballus Subtropical plant Science 53: 24–26.


6. Edelstein M, Cohen R, Burger Y, Shriber S, Pivonia S and Shtienberg D. 1999. Integrated management of sudden wilt in melons, caused by Monosporascus cannonballus, using grafting and reduced rates of methyl bromide. Plant Disease 83: 1142–1145.


7. Martyn R D and Miller M E. 1996. Monosporascus root rot and vine decline: An emerging disease of melons worldwide. Plant Disease 80: 716–725.


8. Martyn R D. 2002. Monosporascus root rot and vine decline of melons. The Plant Health Instractur. D0I:10.1094/PHI-I-2002-0612-01


9. Murata J and Ohara K. 1936. Prevention of watermelonFusarium wilt by grafting Lagenaria [in Japanese]. Japanese Journal of Phytopathology 6: 183–189.


10. Pico B, Roig C, Fita A and Nuez F. 2008. Quantitative detection of Monosporascus cannonballus in infected melon roots using real-time PCR. European Journal of plant pathology 120: 147–156.


11. Pivonia S, Gerstl  Z, Maduel A, Levita  R, Cohen  R. 2010. Management of Monosporascuse sudden Wilt of melon by soil application of fungicides. European Journal of plant pathology 128: 201–209.


12. Pollack F G and Uecker F A. 1974. Monosporascus cannonballus an unusual ascomycete in cantaloupe roots. Mycologia 66: 346–349.


13. Sarpeleh A and  Sonbolkar A. 2002. Isolation of Monosporascuse Cannonballus from cantaloupe and musekmelon in Iran. Paper Presented at: 15^th Iranian Plant Protection Congress; 26–30 september; Kermanshah, Iran.


14. Sarpeleh A, Cheraghali V and Razavi M. 2012. Detection of Monosporascus cannonballus from melon plants using PCR. Crop Protection 1: 349–359.


15. Sarpeleh A. 2008. The role of Monosporascus cannonballus in melon collapse in Iran. Australasian Plant Disease Notes 3: 162–164.


16. Tinlin R D. 1997. Multiple infection of subcrown internodes of wheat (Triticum aestivum) by common root rot fungi. Canadian Journal of Botany 55: 30–34.


17. Troutman J L and Matejka, J C. 1970. Three fungi associated with cantaloupe roots in Arizona. Phytopathology 60: 1317.


18. Wolf D and Miller M. 1998. Tolerance to Monosporascus root rot and vine decline in melon (Cucumis melo L.) germplasm . Hortsciencem 33: 287–290.