بررسی اثرات تاریخ و فاصله کشت روی واکنش جمعیت بهبود یافته پیاز بهبهان نسبت به قارچ Peronospora destructor عامل بیماری سفیدک دروغی

الموضوعات : دو فصلنامه تحقیقات بیماریهای گیاهی

عبدالستار دارابی ¹ , محمدرضا اصلاحی ²

1 - استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی و منایع طبیعی خوزستان
2 - استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی و منایع طبیعی خوزستان

تاريخ الإرسال : 24 الإثنين , محرم, 1436 تاريخ التأكيد : 24 الإثنين , محرم, 1436 تاريخ الإصدار : 29 السبت , محرم, 1436

الکلمات المفتاحية: پیاز, بیماری سفیدک دروغی, تاریخ کاشت, تراکم بوته, Peronospora destructor,

ملخص المقالة :

بیماری سفیدک دروغی پیاز با عاملBerk  Peronospora destructor یکی از بیماریهای مخرب پیاز می‌باشد که هر ساله در مناطق مرطوب و خنک خسارات شدیدی به محصول پیاز وارد می کند. راههای مختلفی از جمله کاربرد قارچکش‌ها، تغییر تاریخ کاشت و استفاده از ارقام مقاوم برای کنترل بیماری پیشنهاد شده است. این تحقیق به منظور بررسی اثرات تاریخ کاشت و همچنین فاصله ردیفهای کشت و فاصله بوته ها روی ردیفهای کاشت در جمعیت بهبود یافته پیاز بهبهان نسبت به بیماری سفیدک دروغی با هدف امکان کنترل غیر شیمیایی بیماری به صورت یک آزمایش فاکتوریل با سه عامل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 36 تیمار و 4 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان اجرا شد. 4 تاریخ کاشت نشاء شامل 15 شهریور، 30 شهریور، 14 مهر و 29 مهر  به عنوان عامل اصلی و 3 فاصله 20، 30 و 40 سانتی متر بین ردیفها و 5، 5/7 و 10 سانتی متر بین بوته ها روی ردیف ها به عنوان دو عامل دیگر در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که اثر تاریخ کاشت در سطح 1 درصد و اثر فاصله بین ردیفها و بوتها روی ردیفها در سطح 5 درصد معنی دار بود. به این صورت که شدت بیماری در تاریخ کشت 29 مهر (19/18درصد) نسبت به تاریخ کشت 15 و 30 شهریور (83/90 و 19/93 درصد) کاهش یافت و همچنین شدت بیماری در فاصله 40 سانتی متر ردیفها از هم 19/18 درصد بود و این در حالی است که شدت بیماری در ردیفهای با فاصله 20 سانتی متر از هم 71/72درصد اندازه گیری شد و همینطور شدت بیماری در بوته های با فاصله 5 سانتی متری از هم روی ردیف کشت 42/70 درصد بود. شدت بیماری در بوته هایی با فاصله 10 سانتی متری یاز هم 48/64 درصد اندازگیری گردید.
 

المصادر:

1-      Abkhoo J. 2012. Efficacy of different fungicides for the control of downy mildew of onion. Scientific Reports 1: 331–334.

2-      Ahmad S and Khan H. 2000. Effect of fungicide synergy on downy mildew control in onions. Pakistan Journal of Biological Sciences 3: 1042–1043.

3-      Ahmad S and Khan H. 2001. Influences of host management on downy mildew control in onion. Pakistan Journal of Biological Sciences 4: 1126–1128

4-      Ali N, Baloch MA and Hussain A. 1998. Study on the effect of planting spaceand bulb size on seed production in onion crop. Sarhad Journal of Agriculture 14: 563–568.

5-      Baldini M, Danuso F, Turi M, Sandra M and Ratnciuc S. 2006. Downy mildew (Plasmopara halstedii) infection in high oleic sunflower hybrids in northern Italy. Helia 29: 19–32.

6-      Butler JE and Jones SD. 1955.Plant Pathology. New York: Macmillan Co. 693 p.

7-      Bibordi A and Malakoti MJ. 1996. The effect of nitrogen fertilizer source, sulfur and micronutrients on yield and nitrate accumulation in onion var. Azar Sahr. Tehran: Soil and Water Scientific Scholar Publication.

8-      Bimesteine G, Lepse L and Bankina B. 2009. Possibilities of integrated management of onion downy mildew. Sodininkyste IR Darzininkyste 28: 11–17.

9-      Buloviene V and Surviliene E. 2006. Effect of environment condition and inoculum concentration on sporulation of Peronospora Destructor. Agronomy Research 4: 147–150.

10-  Cook HT.1932. Studies on the downy mildew of onions, and the causal organism Peronospora destructor (Berk.) Caspary. Cornell University Agricultural Experiment Station memoir 143: 1–40.

11-  Delos M, Echenne N, Birba I and Fabry C. 2000. Etude des facteurs explicant les fluctuations des attaques de Plasmopara halstedii en France. Paper presented at: 15th International Sunflower Conference; 12–15 June; Toulouse, France.

12-  Gupta VK and Paul YS (eds). 2001. Diseases of vegetable crops. Ludhiana: Kalyani Publishers. 277 p.

13-  Iliescu H, Vranceanu AV and Pirvu N. 1977. Unele aspecte privind etiologia manei florii-soarelui si diseminarea ciupercii Plasmopara helianthi Novot. Analele ICCPT 42: 353–361.

14-  Khokhar LK and Jaffary AH. 2000. Efficacy  of fungicides against downy mildew and yield of onion. Pakistan Journal of Agricultural Research 16: 43–44.

15-  Kofoet A, Kik C, Wietsma W and de Vries JN. 1990. Inheritance of resistance to downy mildew Peronospora destructor Berk from Allium roylei strain in the backcross Allium cepa× Allium roylei × Allium cepa. Plant Breeding 105: 144–149.

16-  Mohibullah A. 1991. Study on major diseases of bulb vegetables (oninon and garlic) in NWFP Province. Agricultural Research Institute Tarnab. Final Technical Report. 130 p.

17-  Perez M and Chavez HLF. 1992. Genotype and fungicide evaluation for control of purple spot (Alternaria porri) and downy mildew (Peronospora destructor) of onion (Allium cepa) in Irapuato, Gto. Revista Mexicana de Fitopathologia 10: 29–34.

18-  Raziq F, Alam I, Naz I and Khan H. 2008. Evaluation of fungicide for controlling downy mildew of onion under field conditions. Sarhad Journal of Agriculture 24: 85–91.

19-  Rondomanski W. 1967. Final Technical Report. Research Institute of vegetable crops. Skierniewice. 59 p.

20-  Surviliene E, Valiuskaite A and Raudonis L. 2008. The effect of fungicides on development of downy mildew of onions. Zemdirbyste Agriculture 95: 171–179.

21-  Whiteman SA and Beresford RM. 1998. Evaluation of onion downy mildew disease risk in New Zealand using meteorological forecasting criteria. Paper Presented at: 51^th New Zealand Plant Protection Conference; 11-13 August; Hamilton, New Zealand.