بررسی روابط ساختاری خودپنداره، یادگیری خود تنظیمی و موفقیت تحصیلی دانشجویان
الموضوعات :
محسن طالب زاده نوبریان
1
,
محمود ابوالقاسمی
2
,
فاطمه عشوری نژاد
3
,
سیدحسین موسوی
4
1 - استادیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
2 - استادیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
3 - کارشناس ارشد دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
4 - کارشناس ارشد دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
الکلمات المفتاحية: روابط ساختاری, خودپنداره, یادگیری خودتنظیمی, موفقیت تحصیلی,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری خودپنداره، یادگیری خود تنظیمی و مؤفقیت تحصیلی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی است. این تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه‌ی آماری آن کلیه‌ی دانشجویان پسر و دختر دانشگاه شهید بهشتی می باشد. تعداد 384 نفر از دانشجویان از میان 15 دانشکده به عنوان نمونه به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش دو پرسشنامه‌ی خودپنداره تنسی و یادگیری خودتنظیم بوفارد است و معدل نمرات دروس اختصاصی دانشجویان نیز به عنوان شاخص موفقیت تحصیلی آنان به کار گرفته شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از آزمون تحلیل مسیر و معیار های برازش مدل با استفاده از نرم افزار AMOS استفاده شده است. نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که بین خودپنداره ،یادگیری خود تنظیم و موفقیت تحصیلی دانشجویان رابطه‌ی ساختاری وجود دارد و خودپنداره بصورت مستقیم و غیرمستقیم (با میانجی‌گری یادگیری خودتنظیمی) با موفقیت تحصیلی رابطه دارد.
