الگوهای ارتباطی خانواده و تعارضات فرزندان و والدین

الموضوعات :

صفورا سپهری ¹ (دانشجوی دکترای روانشناسی تربیتی دانشگاه شهید بهشتی)
شهلا پاکدامن ² (استادیار گروه روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی)

تاريخ الإرسال : 04 الثلاثاء , ربيع الأول, 1437 تاريخ التأكيد : 04 الثلاثاء , ربيع الأول, 1437 تاريخ الإصدار : 16 الأربعاء , محرم, 1432

الکلمات المفتاحية: الگوهای ارتباطی خانواده, شیوه‌های حل تعارض,

ملخص المقالة :

این پژوهش با هدف شناخت نحوه‌ی ارتباط الگوهای ارتباطی خانواده با شیوه‌های حل تعارض فرزندان در برابر والدین انجام گرفت. شرکت‌کنندگان شامل 206 نفر از دانشجویان رشته‌های گوناگون تحصیلی دانشگاه شهید بهشتی بودند که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه ی تجدید نظر شده ی الگوهای ارتباطی ریچی (1991) و پرسشنامه ی شیوه ی حل تعارض رحیم و مگنر (1995) استفاده شد و داده‌ها از روش محاسبه ی همبستگی‌های بنیادی (رگرسیون چندگانه) با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج پسرانی که با پدران خود گفت‌و‌شنود بالایی گزارش کردند از شیوه‌های حل تعارض مؤتلفانه و خدمتکارانه و آن هایی که همنوایی بالایی داشتند، از شیوه‌های مصالحه‌گرایانه، سلطه‌گرایانه و اجتنابی بهره می‌جستند. هم چنین، دخترانی که با پدر گفت‌وشنود بالایی گزارش کردند، شیوه‌های مؤتلفانه و مصالحه‌گرایانه و آن هایی که همنوایی بالایی داشتند، از شیوه‌های سلطه‌گرایانه و خدمتکارانه استفاده می‌کردند. در مورد ارتباط با مادر، پسران و دختران با گفت‌وشنود بالا شیوه ی مؤتلفانه را بکار می‌بردند. درحالی که پسران با همنوایی بالا به ترتیب از شیوه‌های خدمتکارانه، سلطه‌گرایانه و دختران شیوه‌های اجتنابی، سلطه‌گرایانه و خدمتکارانه را بکار می بردند. نتایج بیان‌گر این مطلب است که گفت‌وشنود بالا بیش تر اوقات با شیوه ی کاراآمد مؤتلفانه در حل تعارض همراه می‌شود، درحالی که همنوایی بالا اغلب شیوه‌های ناکارآمد سلطه‌گرایانه و اجتنابی را پیش‌بینی می‌کند.