مدل معادله ساختاری ویژگی های شخصیتی رهبران تحول آفرین و مسئولیت پذیری اجتماعی؛ نقش واسطه گر کارآفرینی سازمانی

الموضوعات :

مریم حسینی گوهری ¹ (دانشگاه ازاد کرمان)
حمدالله منظری ² (ریاست دانشگاه آزاد واحد کرمان)
سعید صیادی ³ (دانشگاه ازاد کرمان)
سنجر سلاجقه ⁴ (دانشگاه ازاد کرمان)

تاريخ الإرسال : 14 الأحد , صفر, 1441 تاريخ التأكيد : 19 الجمعة , صفر, 1441 تاريخ الإصدار : 24 الأربعاء , صفر, 1441

الکلمات المفتاحية: کارآفرینی سازمانی, ویژگی‌های شخصیتی, رهبری تحول آفرین, مسئولیت‌پذیری اجتماعی,

ملخص المقالة :

هدف این پژوهش بررسی تاثیر ویژگی‌های شخصیتی رهبران تحول‌آفرین بر مسئولیت‌پذیری اجتماعی با توجه به نقش مداخله‌گر کارآفرینی سازمانی می‌باشد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده‌ها، توصیفی- پیمایشی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، خبرگان آگاه و مدیران و کارشناسان دانشگاه‌های دولتی استان کرمان است. از این جامعه آماری نمونه 384‌تایی به صورت طبقه‌ای متناسب انتخاب شد و داده‌ها از طریق پرسشنامه گردآوری شدند و به کمک مدل‌یابی معادلات ساختاری در نرم افزار ایموس 24 مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار بود. ویژگی‌های شخصیتی رهبران تحول‌آفرین به طور مستقیم پیش‌بینی کننده مسئولیت پذیری اجتماعی دانشگاه‌ها بود و کارآفرینی سازمانی در این رابطه نقش واسطه‌گری معناداری را ایفاء کرد. لذا پیشنهاد می شود در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی به بحث کارآفرینی سازمانی، مسئولیت اجتماعی و ویژگی های شخصیتی رهبران تحول آفرین توجه بیش از پیشی شود.

المصادر:

ءcs, Z. J., & Szerb, L. (2012). Global entrepreneurship and development index 2012. Edward Elgar Publishing.
Agbor, E. (2008). Creativity and innovation: The leadership dynamics. Journal of Strategic Leadership, 1(1), 39-45.
Arancibia , Erik( 2008)Entrepreneurship in value chains of non-timber forest products,Forest policy Journal, pages 212- 221.
Ardalan, M., Ghanbari, S., Beheshti Rad, R and Navidi, P 2015, The Impact of Social Capital and Social Involvement on Organizational Commitment (A Case Study of Razi University Employees in Kerman), Quarterly Journal of Measuring and Educational Evaluation, Year 5, No. 10, pp. 109-132.
Azmat, F. (2010). Exploring social responsibility of immigrant entrepreneurs: Do home country contextual factors play a role?. European Management Journal, 28(5), 377-386.
Bashir, b. (2010), Effective Factors on Improving the Climate of Creativity and Innovation in Entrepreneurial Organizations. Case Study: Factories of Food Industries. University of Sistan and Baluchestan.
Beigzadeh, J., Hsseinpour, A., & Hejazi, M. (2013). Investigating the Relationship between Social Responsibility and Job Satisfaction in Nurses Working in Tabriz State University Hospitals, Journal of Hospital, 13 (1), 25-38. (In Persian) BفRفM, B, 2016, Evaluation of corporate social responsibility and social media as key source of strategic communication, Procedia - Social and Behavioral Sciences 235 , 70 – 75.
Dias, A., Rodrigues, L. L., Craig, R., & Neves, M. E. (2018). Corporate social responsibility disclosure in small and medium-sized entities and large companies. Social Responsibility Journal.
Faraji, F., Ehsanifar, N., Naderi, N. and Rezai, B., 2014, Investigating the role of entrepreneurship in economic development, Journal of Entrepreneurship in Agriculture, Vol. 1, No. 4, pp. 91-10.
Habibi, Y. 2016, Components of Social Accountability Promotion, Islamic Azad University, Quarterly Journal of Research and Planning in Higher Education, Volume 22, Pages 125-145.
Jond, H., & Zafarian, R. (2010). The Perspective of Realizing Corporate Social Entrepreneurship with a Look at Corporate Social Responsibility Based on Next Generation Networks, The First Student Entrepreneurship Conference of Iran, Tehran, University of Tehran. (In Persian) Kavosi, h., & Rahmati, B. (2012). Designing and presenting a native model for promoting corporate entrepreneurship in the university. Thesis.
Kressel, H., Lento, T.V. 2012. Entrepreneurship in the Global Economy Engine for Economic Growth. Cambridge University Press, Cambridge, 266.
Mirmohammadi, S., & Rajaei, H. (2013). The Relationship between Transformational Leadership and Corporate Social Responsibility. Journal of Improvement and Transformation Studies. 23 (74), 1-19. (In Persian) Moshabaki, A., & Khalili, V. (2009). The Relationship between Organizational Culture and Corporate Social Responsibility, Applied Sociology, 40, 37-52. (In Persian) Salimzadeh, J., Visse, S. M, Mohammadi, and Abedini, A. 2016. Investigating the role of transformational leadership in innovation facilitation with the role of mediator of innovative culture in the Abadan oil refinery, Farayne-nouveh Scientific Proceedings Journal, No. 53, pp. 102-114.
Taghavi., H., Vaezi, M., & Kharazi, K. (2012). The Five Dimensions of Personality Framework for Predicting Transformational Leadership in Educational Environments, Educational Management Innovations, 8 (4), 80-64. (In Persian) Taheri, M., et al. (2011). Investigating the relationship between organizational entrepreneurship and creativity in the technical and professional organization of Gachsaran. Thesis.
Te Velde, D. W., Rushton, J., Schreckenberg, K., Marshall, E., Edouard, F., Newton, A., & Arancibia, E. (2006). Entrepreneurship in value chains of non-timber forest products. Forest Policy and Economics, 8(7), 725-741.
Vasilescu, R., Barna, C., Epure, M., and Baicu, C. (2010). Developing university social responsibility: A model for the challenges of the new civil society, Procedia Social and Behavioral Sciences, 2: 4177–4182.
Wennekers, A. R. M. (1992). Personal and collective services: trends, growth factors and role, a synthesis. Personal and Collective Services: an International Perspective, 1-25.
Westland, J. C. (2010). Lower bounds on sample size in structural equation modeling. Electronic Commerce Research and Applications, 9(6), 476-487.

_||_