بررسی تاب آوری خانوارهای روستایی منطقه سیستان در برابر خشکسالی با تاکید بر توانمندسازی و تعلق مکانی کشاورزان
مهدیه قویدل
1
(
گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه زابل
)
احمدعلی کیخا
2
(
گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه زابل
)
سامان ضیائی
3
(
عضو هیات علمی گروه اقتصاد کشاورزی دانشگاه زابل
)
علیرضا کیخا
4
(
گروه اقتصاد کشاورزی دانشگاه زابل
)
ماشاالله سالارپور
5
(
گروه اقتصاد کشاورزی- دانشکده کشاورزی- دانشگاه زابل
)
الکلمات المفتاحية: تحلیل عاملی, AHP, تاب آوری, سیستان, ماندگاری,
ملخص المقالة :
با توجه به خشکسالی های متوالی در منطقه سیستان و نیز عدم تعهد به حق آبه روخانه هیرمند توسط کشور افغانستان، بسیاری از روستاییان منطقه سیستان از شرایط اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی مناسبی برخوردار نیستند و دچار آسیب‌های فراوانی شده اند. لذا ضرورت دارد که تاب‌آوری کشاورزان بررسی و راهبردهای مناسب برای بهبود آن تقویت گردد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش‌شناسی پیمایشی است و به روش تحلیل عاملی و تحلیل سلسله مراتبی تحلیل شده است . بر اساس نتایج تحلیل عاملی، عوامل موثر بر تاب‌آوری روستاییان در چهار عامل برخورداری از حمایت دولت، مدیریت و تنوع فعالیت اقتصادی و اشتغال، مدیریت اراضی و توسعه و مدیریت فعالیت‌های محیط زیستی طبقه بندی شد که مجموعاً 53/77 درصد از واریانس کل عامل ها را برآورد نمودند که برای این مولفه ها مقدار قابل قبولی است. همچنین نتایج آزمون تحلیل سلسله مراتبی موید این مطلب است که تاب‌آوری اقتصادی مناطق سیستان پایین و مدیریت و تنوع فعالیت اقتصادی و اشتغال بیشترین اثر را در تاب آوری کشاورزان روستایی در برابر خشکسالی دارد.
