تحلیلی بر مکانیابی جهات بهینه توسعه فیزیکی شهر اردبیل با استفاده از مدل AHP

الموضوعات : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ای

سعید امانپور ¹ (استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران)
هادی علیزاده ² (کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران)
حسن قراری ³ (کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران)

تاريخ الإرسال : 03 الإثنين , ذو القعدة, 1434 تاريخ التأكيد : 03 الإثنين , ذو القعدة, 1434 تاريخ الإصدار : 16 الجمعة , شوال, 1434

الکلمات المفتاحية: مکانیابی, توسعه فیزیکی, جهت توسعه, مدل AHP, شهر اردبیل,

ملخص المقالة :

شهر اردبیل به عنوان مرکز استان اردبیل در طی چند دهه­ ی اخیر رشد و گسترش شتابانی را به خود دیده است. رشد 5/7 برابری جمعیت شهر نسبت به اولین دوره سرشماری و حدود 5/3 برابری آن بعد از جدایی استان اردبیل از آذربایجان شرقی همزمان با گسترش کالبدی 4/3 برابری آن نسبت به دوره ­های قبل گواه این مسأله می­ باشد. ادامه بروز این مسأله که در دهه ­ی اخیر دلیل اصلی گرایش به توسعه فیزیکی شهر در قسمت ­های مختلف به خصوص جنوب این شهر بوده، باعث گردیده تا مسأله مکان­ یابی جهات بهینه توسعه فیزیکی برای جمعیت در حال افزایش شهر یک ضرورت جدی تلقی گردد. در پژوهش حاضر که با رویکرد « توصیفی – تحلیلی» به انجام رسیده است، مکان ­یابی جهات مطلوب توسعه فیزیکی شهر به عنوان هدف اصلی پژوهش مد نظر قرار گرفته است. در راستای برآورد هدف و با توجه به شرایط فیزیکی منطقه شهری اردبیل و داده ­های در دسترس اقدام به تهیه و ترسیم نقشه ­های مربوط به شاخص­ های دخیل در امر مکان ­یابی گردیده. در این راستا از مجموعه 14 متغیر در قالب عوامل انسانی و طبیعی مؤثر در مکان ­یابی جهت بهینه توسعه فیزیکی شهر استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده­ های بدست آمده اقدام به ارزش ­گذاری شاخص­ های منتخب پژوهش با استفاده از نظرات 10 نفر از کارشناسان مربوط به حوزه بحث با استفاده از مدل AHP در قالب نرم­افزار Edrisi شده و نتایج بدست آمده جهت نمایش فضایی آنها در قالب نرم ­افزار Arc GIS تلفیق گردیده است. برابر با نتایج بدست آمده، از دیدگاه کارشناسان و با توجه به وضعیت منطقه، شاخص عوامل طبیعی با کسب 527/0 وزن در مدل AHP دارای اهمیت و وزن بیشتری در بحث مکان ­یابی جهات بهینه توسعه فیزیکی شهر اردبیل گردید که در این بین بیشترین وزن ­های کسب شده از سوی خط گسل موجود در منطقه و توپوگرافی زمین بود. از سوی دیگر تلفیق وزن­ های بدست آمده و ترکیب آنها برای نمایش فضایی و آگاهی از جهت بهینه توسعه فیزیکی برای شهر اردبیل نشان داد که جهات شرقی شهر نسبت به سایر جهات مناسب ­ترین جهت برای توسعه فیزیکی احتمالی شهر خواهد بود. توپوگرافی مناسب، دوری از خط گسل اصلی و شیب مناسب زمین از عوامل اصلی انتخاب جهت شرقی برای توسعه فیزیکی برای شهر اردبیل بودند.