نقش استراتژی توسعه شهری (CDS) در سیاست‌های تأمین مسکن گروه های کم درآمد شهری (مورد مطالعه: ناحیه صفرآباد و بی سیم شهر زنجان)

الموضوعات : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ای

محسن احدنژاد روشتی ¹ , سمیرا مرادی مفرد ²

1 - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
2 - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران

تاريخ الإرسال : 06 الجمعة , جمادى الأولى, 1435 تاريخ التأكيد : 06 الجمعة , جمادى الأولى, 1435 تاريخ الإصدار : 20 الخميس , ربيع الثاني, 1435

الکلمات المفتاحية: مسکن, زنجان, برنامه ریزی, گروه های کم درآمد شهری, CdS, صفرآباد, بی سیم,

ملخص المقالة :

       تأمین مسکن برای گروه‌های کم درآمد شهری از مهم‌ترین مسایل و چالش‌های پیش روی کشورهای جهان برای دست‌یابی به توسعه پایدار محسوب می‌شود. مهم‌ترین روش برای رسیدن به هدف تأمین مسکن گروه‌های کم درآمد شهری، بهم پیوستن فعالیت‌ها بین بخش‌های عمومی و خصوصی در جامعه می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی نقش CDS در سطح ناحیه صفرآباد و بی­سیم شهر زنجان می‌باشد؛ تا بتواند زمینه مناسبی برای تحرک بخشی به مسکن گروه­های کم درآمد و برنامه‌ریزی بهتر برای توسعه شهری در سطح استان و منطقه را ارائه کند. روش مورد استفاده در این تحقیق توصیفی- تحلیلی است و از مطالعات کتابخانه‌ای و پیمایش میدانی، در محدوده مورد مطالعه استفاده شده است لذا بعد از مطالعه مبانی تئوریکی با استفاده روش‌های میدانی داده‌های مورد نظر گردآوری شده و در نهایت با استفاده از نرم افزار Spss و Matlab به تجزیه و تحلیل یافته­ها پرداخته شد. جامعه آماری در این تحقیق 14441 واحد مسکونی می­باشد که با استفاده از روش نمونه گیری کوکران حجم نمونه 120 پرسشنامه محاسبه شده است. نتایج یافته­ها نشان می­دهد که در مؤلفه­های اصلی ارائه وام­های مسکن با بهره کم، در ایجاد انگیزه برای مقاوم سازی مساکن نقش تعیین کننده دارد که 751/3% و همچنین مؤلفه دوم که بیانگر بهبود وضعیت اقتصادی مردم و افزایش درآمد آنان بوده 614/3% و مؤلفه سوم یعنی نوع مصالح به کار رفته در ساختمان263/2% مقادیر ویژه مشاهدات را توجیه و تبیین می­نمایند. همچنین در تحلیل عاملی شاخص اقتصادی بیشترین تأثیر را در مسکن گروه های کم درآمد شهری دارا می‌باشد. نتایج تحقیق نشان می­دهد: گروه‌های کم درآمد در مقایسه با سایر گروه­های بالاتر، بهره­مندی کمتری از منافع برنامه­های توسعه شهری دارند.