تحلیل حکمروایی دیپلماسی شهری در عصر جهانی‌شدن (نمونه موردی: کلان شهر تهران)
کاظم آریافر
1
(
دانشجوی دکتری گروه شهرسازی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
)
محمدعلی خلیجی
2
(
نویسنده مسؤل، استادیار گروه شهرسازی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
)
بهناز بابائی مراد
3
(
استادیار گروه شهرسازی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
)
الکلمات المفتاحية: تهران, کلان شهرها, حکمروایی, دیپلماسی شهری, عصر جهانی,
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر با اهدافی مانند شناسایی ابعاد و شاخص های حکمروایی دیپلماسی شهری کلانشهر تهران در عصر جهانی شدن و شناسایی موانع دستیابی به دیپلماسی شهری در کلان شهر تهران است. جامعه آماری جامعه آماری متشکل از شهرداران مناطق، نواحی و معاونین شهرسازی و معماری، فنی و عمران، حمل و نقل و ترافیک معاونت فرهنگی و اجتماعی، معاونت امور شهری و فضای شهر و معاونت توسعه منابع انسانی و هماهنگی و برنامه ریزی شهرداری های تهران و مناطق و شهرداران و نواحی 123 گانه سطح شهر تهران به تعداد 90 نفر به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی ساده (نمونه در دسترس اقتضایی) انجام می‌گیرد. در این پژوهش برای گردآوری اطلاعات و بررسی پیشینه ها و ادبیات پژوهش نظریه های علمی مربوط به موضوع پژوهش و بررسی سوابق تحقیق، از روش کتابخانه ای استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته بوده که این سه پرسشنامه حکمروایی، دیپلماسی شهری و جهانی شدن با مقیاس «طیف لیکرت» طراحی گردید و شاخص روایی(CVR) از نظرات 25 نفر از کارشناسان و اساتید دانشگاه استفاده شد. به منظور پایایی ابزار پرسشنامه ها و همسانی درونی یا پایایی گویه ها از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که پرسشنامه دیپلماسی برابر با 76% و آلفای کرونباخ پرسشنامه حکمروایی برابر با 83% و پرسشنامه جهانی شدن برابر با 89% که در سطح بالای و مورد تائید قرار گرفت. نتایج نشان می دهد روابط علی بین متغیرهای پژوهش که از کمترین و نامناسب ترین میزان به آن پرداخته شده، روابط غیر معنی دار هر یک از متغیرها به ترتیب: قانون مداری و حکمروایی شهری، قلمرو قانونی و جهانی شدن شهری، کارایی و اثربخشی در حکمروایی شهری، مشارکت وحکمروایی شهری، قلمرو سیاسی و جهانی شدن شهری و شفافیت و حکمروایی شهری و همجنین متغیرهای با روابط معنادار مانند: مسئولیت پذیری و حکمروایی شهری، پاسخگویی و حکمروایی شهری، اجماع محوری و حکمروایی شهری، قلمرو اقتصادی و جهانی شدن شهری، قلمرو فرهنگی و جهانی شدن شهری، روابط بین الملل و دیپلماسی شهری، عدالت محوری و حکمروایی شهری و توان مدیریت و دیپلماسی شهری به ترتیب از کمترین میزان در نامناسب بودن الگوی جهانی موثر می باشند.
_||_
