نقش امید اجتماعی در پایداری اقتصادی جمهوری اسلامی ایران
مهدی بیگدلو
1
(
عضو هیات علمی دانشکده فارابی
)
الکلمات المفتاحية: پایداری, توسعه پایدار, امید, پایداری اقتصادی, امید اجتماعی,
ملخص المقالة :
مقابله با نمودهای ناپایداری اقتصادی همچون نابرابری، فقر و بیکاری ضمن نیاز به سرمایه‌گذاری عمده داخلی و خارجی در کنار اصلاح رویکرد نهادی، نیازمند مشارکت مستمر مردمی است تا ضمن دستیابی به توسعه اقتصادی بر تداوم آن نیز بیفزایند. اما اینکه چه عاملی می‌تواند در شرایط اقتصادی دشوار کنونی زمینه‌ساز مشارکت هدفدار و با انگیزه اجتماع را فراهم آورد مسئله‌ای است که محقق بدان پرداخته است و برای پاسخ به این مسئله امید اجتماعی را به‌عنوان فرضیه مطرح نموده تا با بررسی رابطه دو متغیر به هدف تحقیق که شناخت مهمترین مولفه امید اجتماعی که می‌تواند در پایداری اقتصادی جمهوری اسلامی ایران نقش داشته باشد دست یابد.
برای بررسی رابطه مولفه‌های امید اجتماعی و پایداری اقتصادی از روش توصیفی - تحلیلی استفاده شده است. در این روش از نظرات نخبگی 71 نفر از کارشناسان وزارتخانه‌های کشور و وزارت اقتصادی و دارایی که به‌صورت تصادفی انتخاب شده‌اند بهره گرفته شد. پس گردآوری داده‌ها برای بررسی اعتبار ابزار تحقیق از آزمون خی2 استفاده شده است که در نتیجه مشخص گردید که سوالات آزمون از همسانی درونی برخوردار بوده و می‌توان از آن برای سنجش متغیرها استفاده کرد. در ادامه برای بررسی رابطه متغیرها، داده‌های تحقیق با استفاده از آزمون فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که در نتیجه مشخص گردید از نگاه پاسخ‌دهندگان هر هفت مقوله امید اجتماعی در روش نظریه زمینه‌ای شامل میل به پیشرفت، آرزومندی، مسئولیت‌پذیری، برنامه‌ریزی، تلاشگری، میل به تغییر و هدف‌گذاری در پایداری اقتصادی نقش دارند و در این میان «هدف‌گذاری» بیشترین نقش را در پایداری اقتصادی کشور دارد.
