ارزیابی انعطاف پذیری ساختار فضایی شهری در برابر تحولات مربوط به شبکه معابر (نمونه مطالعاتی: ساری)
الموضوعات : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ای
علی ثباتی
1
(دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران)
کیانوش ذاکرحقیقی
2
(دانشیار گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران)
الکلمات المفتاحية: ساختار فضایی, طرح جامع, شبکه معابر, انعطاف پذیری,
ملخص المقالة :
معابر شهری به عنوان یکی از اساسی ترین عوامل شکل دهنده ساختار فضایی شهرها می باشند. هدف از تهیه طرح های توسعه توسط برنامه‌ریزان شهری علاوه بر حل معضلات موجود، ترسیم آینده‌ای مطلوب و بهینه برای شهرها می باشد. ساختار فضایی در سطح کلان ابزار مناسبی در این خصوص محسوب می‌گردد. بنابراین توجه به سیاست ها، اهداف کلان کالبدی و عملکردی توسعه شهر امری اجتناب نا پذیر است. چرا که تغییر در ساختار فضایی شهری به منزله تغییر در سیاست ها و اهداف توسعه آتی شهر خواهد بود. امری که قانونگذار نیز به شکلی در ماده 5 از قانون تاسیس شورای عالی شهرسازی و معماری ایران دیده بود. با این وجود در رابطه با سنجش انعطاف پذیری طرح‌های توسعه شهری نسبت به تغییرات ناشی از اعمال سیاست‌های شهری تحقیقات کافی صورت نگرفته است. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات ساختار فضایی شهر ساری متاثر از تصمیمات کمیسیون ماده 5 شورای عالی شهرسازی و معماری و میزان انعطاف پذیری ساختار فضایی این شهر، به عنوان مرکز یکی از استان‌های مهم ایران که از نظر تحولات جمعیتی و فعالیتی، از سوی نیروهای مختلف در معرض فشار است در برابر تغییرات مربوط به شبکه معابر مورد بوده است. بدین ترتیب ابتدا ساختار فضایی شهر با تاکید بر معابر از دل خروجی‌های طرح استخراج و سپس آستانه تحمل آن بر اساس الگوهای طراحی شده تعیین شده است. همچنین در این تحقیق با در اختیار داشتن اطلاعات قبل و بعد از اعمال نظرات کمیسیون ماده 5 بر روی شهر به طور مشخص بر روی معابر از آزمون مک نمار در جهت بررسی معنادار بودن تغییرات استفاده شده است. نتایج این آزمون حاکی از آن است که از بین 193 محور موجود در شهر که در 5 دسته تقسیم‌شده‌اند بعد از تغییرات کمیسیون ماده5، 32 محور دارای مغایرت و 161 محور بدون مغایرت باقی ماندند و مقدار کای دو به‌دست‌آمده از آزمون، 2.89 می‌باشد.بنابراین ضرورت توجه به آستانه‌ی انعطاف‌پذیری ساختار فضایی شهری در جلسات کمیسیون ماده 5 امری ضروری می باشد.
References
1.Ahmadi, S., & Pour Ahmad, A. (2018). Physical-spatial Analysis of the Structure of Urban Old Texture Using GIS (Case Study: the Central Core of Sardasht City). Human Geography Research, 50(2), 409-430. doi: 10.22059/jhgr.2017.61436.
3.Angel, S., & M. Blei, A. (2016). The spatial structure of American cities: The great majority of workplaces are no longer in CBDs, employment sub-centers, or live-work communities,Cities, Volume 51, 21-35. doi.org/10.1016/j.cities.2015.11.031.
4.Bahraini, H., Blouki, B., & Taghabon, S. (2009). Contemporary urban design, University of Tehran press, Tehran.
7.Bertaud, A .(2004). The spatial organization of cities: Deliberate outcome or unforeseen consequence?, Institute of Urban and Regional Development, UC Berkeley.
8.Brindley, T.,Rydin, Y., & Stoker, G. )2005(. Remaking Planning-The Politics of Urban Change, Routledge, London.
9.Chigudu, A. (2021). The Changing Institutional and Legislative Planning Framework of Zambia and Zimbabwe: Nuances for Urban Development, Land Use Policy, Volume 100.
10.Fernandes, E.)2013(. The Challenges of reforming the urban legal framework: a critical assessment of brazill’s city statute ten years later, the World Bank legal review, volume 5, 279-291.
11.Gerundo, R., & Grimaldi, M. )2011(. The measure of land consumption caused by urban planning, university of salerno,department of civil engineering,via ponte de melillo,fisciano (SA), Procedia Engineering, Volume 21,1152-1160.
12.Hamidi, M. (1997). Spatial structure of Tehran, Volume 1, Tehran Technical and Engineering Consulting Organization, Tehran.
13.Haughton, G., Allmendinger, P., Counsell, D., & Vigar, G.(2010). The new spatial planning, Routledge, Taylor & Francis e-Library.
14.Hennepin county transportation system plan (hc-tsp).)2011(. chapter 6, functional classification, fro https://www.hennepin.us/business/work-with-henn-co/transportation-planning-design
15.Hosseini, A., Pourahmad, A., & Ziari, K. (2019). Analysis of urban spatial structure based on the spatial distribution of population in Tehran, A polycentric city morphological approach. Geographical Planning of Space, 8(30), 19-38. doi: 10.30488/gps.2019.85830
16.Iran's Municipalities and village administrators. (2010). Encyclopedia of Urban and Rural Management, Iran's Municipalities and village administrators press, Tehran.
17.LOBsang, T., Zhen, F., & Zhang, S. (2019). Can Urban Street Network Characteristics Indicate Economic Development Level? Evidence from Chinese Cities. ISPRS International Journal of Geo-Information, 9(1), 3. doi:10.3390/ijgi9010003
18.Mc Farlane, C. (2011). Assemblage and critical urbanism,City, Volume 15(2), 204- 224. DOI: 10.1080/13604813.2011.568715.
19.Mohamadi, S., Shahivandi, A., & Mohamadi, Sh. (2015). Analysis of Spatial – Physical Structure of Zanjan City Center Area with Strategic Thinking Approach. Motaleate Shahri, 4(13), 71-82.
20.Molodi, Z., & Sharif Nezhad, J. (2017). The effect of urban road network on the formation of the physical structure of the city, The national conference of green city with focus on technology and clean energies in civil engineering, architecture and urbanism, Tabriz, Iran.
21.Moudon, A. V. (1997). Urban Morphology as an Emerging Interdisciplinary Field. Urban Morphology, 1, 3-10.
22.Muchadenyika, D., & Williams, J.J. .(2017) . Politics and the practice of planning: the case of Zimbabwean cities, Cities, Volume 63, 33-40
23.Paraphntakul, C. (2015). Review of Worldwisde Road Classification Systems, Department of Civil, Enviroment & Geomatic Engineering, University College London, United Kingdom.
24.Ramezani, H., & Dadgar, M. (2017). Rating streets based on the volume of pedestrian flow by using the analysis of spatial structures at the urban area scale, Journal of Studies On Iranian - Islamic City, 7(28), 35-51.
25.UN-Habitat .)2015(. Planned city extensions: Analysis of historical examples.
_||_
