ارزیابی سازگارپذیری زیستی روستاهای ادغامی در شهر با استفاده از مدل های ساختاری شبکه(DEMATEL, ISM, ANP) (نمونه موردی: روستاهای الحاقی شهر اردبیل)
الموضوعات : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ای
فرهاد سبحانی
1
,
رسول درس خوان
2
,
توحید حاتمی خانقاهی
3
,
محمدرضا پاکدل فرد
4
1 - دانشجوی دکتری شهرسازی، پردیس بین الملل، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2 - استادیار گروه شهرسازی، پردیس بین الملل، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
3 - دانشیار گروه معماری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
4 - استادیار گروه معماری، پردیس بین الملل، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
الکلمات المفتاحية: شهر اردبیل, سازگارپذیری زیستی, مدل های ساختاری شبکه, روستای ادغامی,
ملخص المقالة :
شهر اردبیل در طول دو دهه اخیر خود با گسترش افقی شهر شاهد ادغام روستاهای پیرامونی به بافت کالبدی شهر بوده است، خواه این ادغام لاجرم بوده یا خواه با برنامهریزی. با ادغام این روستاها در شهر، تغییرات بنیادین اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در فضای سکونتگاهی این روستاها در جهت انطباق با شهر صورت پذیرفته است، پرواضح است که بافت ادغامی بر شهر باید سازگاری زیستی با شهر مادر داشته باشد تا بتواند به حیات خود علیرغم حقظ هویت اصلی خود، ترکیبی پایدار با شهر داشته باشد و این پژوهش بدنبال ارزیابی سازگارپذیری روستاهای ادغامی در شهر اردبیل است. در این پژوهش سه روستای اصلی ادغامی که از لحاظ جمعیت، وسعت و تاثیرگذاری بر شهر اردبیل نقش مهمی داشتهاند به عنوان جامعه آماری پژوهش با جمعیتی در حدود 21000 نفر بررسی شدهاند. هدف پژوهش ارزیابی سازگارپذیری زیستی این روستاها در شهر اردبیل است، روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و از شیوه میدانی برای جمع آوری دادهها استفاده شده است. ابزار جمعآوری دادهها با استفاده از پرسشنامه ساکنین، مصاحبههای متخصصین و مشاهدات میدانی انجام شده است که با نمونهگیری از جامعه آماری به روش کوکران به تعداد 263 نمونه تکمیل گردیده است. بدین منظور با استفاده از مدلهای ساختاری شبکه DEMATEL, ISM, ANP، نسبت به ارزیابی شاخصهای سازگاری زیستی جامعه هدف اقدام نموده شد. تعداد 13 شاخص اصلی(با نماد S) مطابق با مرور ادبیات نظری و مصاحبه متخصصین امر بعنوان سنجههای پژوهش از سه ابعاد اصلی اجتماعی، اقتصادی و زیستمحیطی اقتباس گردید. پس از مدلیابی ساختاری شبکه و سطحبندی سنجهها، نتایج نشاندهنده آن است که: روستای گلمغان با میانگین 0.09 در رتبه اول بالاترین اهمیت سازگارپذیری زیستی با شهر اردبیل، روستای نیار با خط میانگین تقریبی 0.07 در رتبه دوم و روستای کلخوران با خط میانگین تقریبی 0.06 در رتبه نهایی بیشترین درجه سازگارپذیری زیستی با شهر اردبیل را دارا هستند. در روستای ادغامی گلمغان شاخص بهداشت با وزن 0.12، در روستای کلخوران شاخص امکانات و خدمات زیرساختی با وزن 0.19 و در روستای نیار شاخص مسکن با وزن 0.17 بعنوان مهمترین شاخصهای سازگارپذیری ارزیابی شده اند.
_||_