ارزیابی اثرات کالبدی- فضایی جابه جایی در سکونتگاه های روستایی (مطالعه موردی: دهستان ملاوی، شهرستان پلدختر)
الموضوعات : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ای
هادی قراگوزلو
1
(دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه خوارزمی، تهران ایران)
علی اصغر عیسی لو
2
(کارشناس ارشد شهرسازی، کارشناس فنی و مطالعات بنیاد مسکن استان قم، قم، ایران)
فرزاد گراوند
3
(دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: سکونتگاه های روستایی, اسکان مجدد, اثرات فضایی, توزیع جمعیت, پلدختر,
ملخص المقالة :
وقوع سیل و طغیان فصلی رودخانهها از جمله سوانح طبیعی است که هر ساله خساراتی را بر جوامع انسانی تحمیل میکند. در کشور ما نیز در طی دهههای اخیر خسارات مالی و جانی سیلاب افزایش یافته و قربانیان این سانحه نیز اغلب روستاییان میباشند. از جمله سیاستهایی جدیدی که به منظور مقابله با این سوانح طبیعی اتخاذ میگردد، جابهجایی و اسکان مجدد روستاییان میباشد که قدر مسلم این امر پیامدهای مختلفی را در پی خواهد داشت. سه روستای بابازید، وره زرد و خرسدر علیا از جمله روستاهایی است که به دلیل قرارگیری در حریم رودخانهی کشکان رود، بارها متحمل خسارات فراوان ناشی از سیل بوده است. لذا به منظور جلوگیری از تکرار این حادثه، در سال 1385 اقداماتی جهت جابجایی این روستاها صورت گرفت. بدین ترتیب، پژوهش حاضر به تعیین پیامدهای کالبدی – فضایی جا به جایی روستاهای مذکور از توابع شهرستان پلدختر پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی– تحلیلی بوده، روش جمعآوری اطلاعات مبتنی بر مطالعات کتابخانهای و میدانی با استفاده از روش پیمایشی و تکمیل پرسشنامه بوده است. حجم نمونه شامل 20 درصد از خانوارهای موجود در روستاهای مورد بحث است که برابر با 117خانوار تعیین شد. دادههای گردآوری شده با استفاده از نرمافزار SPSS و آزمونهای ناپارامتری ویلکاکسون و t مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بیشترین تأثیر اسکان مجدد این روستاها در زمینه کالبدی و زیست محیطی بوده است. در مقابل کمترین پیامد حاصل از جا به جایی روستاهای مذکور در بعد اقتصادی بوده و تفاوت معناداری در قبل و بعد از جابهجایی وجود نداشته است.
