تحلیلی بر آمایش سرزمین شهرستان مرودشت با رویکرد اصلاح روش کمی در نرمافزار GIS
الموضوعات : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ای
مسعود مسعودی
1
(دانشیار بخش مهندسی منابع طبیعی و محیط زیست، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، ایران)
حامد امیری
2
(کارشناس ارشد مهندسی منابع طبیعی و محیط زیست، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، ایران)
پرویز جوکار
3
(کارشناس ارشد مهندسی منابع طبیعی و محیط زیست، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، ایران)
الکلمات المفتاحية: GIS, روش کمی, آمایش سرزمین, شهرستان مرودشت,
ملخص المقالة :
آمایش سرزمین و استفاده صحیح و متناسب با ویژگیهای محیطی در سطح منطقه و کشور، از اصول اولیه و مهم توسعه پایدار به شمار میآید. با توجه به جمعیت زیاد، تغییر کاربریها در شهرستان مرودشت زیاد میباشد. مقاله بر آن است تا مقایسهای بین کاربری اراضی موجود و نقشه آمایش تهیه شده برای شهرستان انجام دهد. روش تحقیق از نوع "توصیفی- تحلیلی" میباشد و برای جمعآوری دادهها از ابزار کتابخانهای، پرسشنامه و مطالعات و مشاهدات میدانی استفاده شده است. تجزیه و تحلیل دادهها نیز با نرمافزارArcGis9.3 صورت گرفته است. مقایسه توان زیست محیطی شهرستان با کاربری اراضی از طریق رویهمگذاری لایههای مختلف اطلاعاتی با استفاده از مدل مخدوم و با روش کمی آمایش به کمک GIS صورت گرفت و نقشه آمایش سرزمین منطقه تهیه گردید. لازم به ذکر است اصلاحاتی در فرایند آمایش نظیر عدم تهیه واحدهای زیست محیطی و بهره گیری از نقشه کاربری فعلی انجام پذیرفت. نتایج نشان میدهد که کاربری کشاورزی آبی و سپس اکوتوریسم از بیشترین اولویت (مجموع سناریوها) و تنها گستره کاربری نزدیک به کاربری فعلی، توسعه شهری و صنعتی و روستایی (حدود 4/0 درصد) می باشد. هم چنین بهره برداری در عرصه کشاورزی آبی (40%) و حفاظت (5/1%) کمتر از توان محیطی بهینه منطقه و در عرصه جنگلداری (22%) و مرتعداری (32%) بهره برداری بیش از توان محیطی می باشد.