مدیریت یکپارچه ی گردشگری، راهبردی برای توسعه منطقهای در استان آذربایجان غربی
الموضوعات : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ایاسماعی علی اکبری 1 , محمد تقی رهنمایی 2 , اسماعیل صفرعلی زاده 3
1 - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2 - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3 - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: گردشگری, مدیریت یکپارچه, توسعه منطقهای, آذربایجان غربی,
ملخص المقالة :
گردشگری یک نظام پیچیدهای است که رقابت در عرصهی آن بدون انجام تمهیدات لازم و بدون درک نیازها و اقتضائات آن غیرممکن است. بنابراین، کارآمد کردن هرچه بیشتر توسعه گردشگری و ارتقاء پیامدهای مثبت آن، نیازمند مدیریت یکپارچهی آن میباشد. این پژوهش بر آن است تا با استفاده از روشهای توصیفی- تحلیلی و بهرهگیری از پرسشنامه و تحلیلهای آماری به ارزیابی نقش مدیریت یکپارچه گردشگری، به عنوان راهبرد توسعه منطقهای در استان آذربایجان غربی بپردازد. پژوهش حاضر از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری مورد بررسی در این تحقیق، کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان آذربایجان غربی (130 نفر) میباشد که با استفاده از جدول مورگان و روش نمونهگیری خوشهای و تصادفی، مجموعاً 100 نفر به عنوان نمونه تعیین و انتخاب گردیده است. در تجزیه و تحلیل اطلاعات، از شیوههای آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی جهت آزمون فرضیات پژوهش، از آزمون کای اسکوار (خی دو) استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که میان مدیریت یکپارچه گردشگری و توسعه منطقهای در استان آذربایجان غربی و مؤلفههای مورد بررسی ارتباط معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج آزمون کای اسکوار، مؤلفههای تقویت سازمانی و ظرفیتسازی و مشارکت ذینفعان، با مدیریت یکپارچه گردشگری رابطه معناداری دارند. در ضمن نتایج آزمون مدل ارائه شده برای متغیرها در محیط نرمافزار Amos22 نشان میدهد که مدل ارائه شده برای روابط متغیرها، 76 درصد از واریانس متغیر وابسته پژوهش (توسعه منطقهای) را پیشبینی میکند. برای توسعه منطقهای در راستای گردشگری، تقویت سازمانی و ظرفیت سازی و ارتباطات و مشارکت تمامی ذینفعان، به عنوان راهبردی اساسی مطرح است.
1.پاپلییزدی، محمدحسین و مهدی سقایی (1385): گردشگری ماهیت و مفاهیم، انتشارات سمت، چاپ اول، تهران.
2.تقوایی، مسعود و محمود اکبری (1387): مقدمهای بر برنامهریزی و مدیریت گردشگری شهری، انتشارات پیام علوی، چاپ اول، اصفهان.
3. تولایی، سیمین (1386): مروری بر صنعت گردشگری، انتشارات دانشگاه تربیت معلّم، چاپ اول، تهران.
4.حیدری چیانه، رحیم (1389): مبانی برنامهریزی صنعت گردشگری، انتشارات سمت، چاپ اول، تهران.
5.رضوانی، محمدرضا (1387): توسعه گردشگری روستایی با رویکرد گردشگری پایدار، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ اول، تهران.
6. رهنمایی، محمدتقی (1392): اوقات فراغت و گردشگری، انتشارات مهکامه، چاپ اول، تهران.
7.صالحی، صادق و محمود حسنپور (1391): برنامه ریزی و توسعه گردشگری: نگرشی کاربردی به برنامهریزی و بازاریابی گردشگری، دانشگاه مازندران، چاپ اول، بابلسر.
8.ضرغام بروجنی، حمید و معصومه توحیدلو (1390): «الگوی مدیریت اثر بخش گردشگری، مطالعه موردی: مقصد مذهبی مشهد»، مجله مطالعات جهانگردی، سال 7، شماره 16، تهران، صص 52-25.
9. کرمی، مهرداد و مهدی مدیری (1389): «شناسایی مناطق مستعد گردشگری گامی در جهت دستیابی به توسعه منطقهای (مطالعه موردی: کلپورگان)»، نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، دوره 10، شمارة 17، تهران، صص 85-65.