واکاوی خودِ پنهان در رمان «چراغها را من خاموش میکنم»
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
وجیهه ترکمانی
1
(استادیار دانشگاه آزاد چالوس .ایران)
الکلمات المفتاحية: چراغها را من خاموش میکنم, کلاریس, پنجره جوهری, خود پنهان, خودافشاگری.,
ملخص المقالة :
این تحقيق، خودشناسی شخصيت اصلی رمان «چراغها را من خاموش میکنم» اثر زویا پیرزاد را مورد بررسی قرار داده است. هدف اصلی آن شناسایی منطقه پنهان شخصیت اصلی رمان از طریق مدل پنجره جوهری است. یکی از الگوهای بسیار جالب و مورد توجه در تصویر کردن رفتار انسانی، پنجرۀ جوهری است. این نام از ابتدای اسامی کوچک دو روان‌شناس «جوزف لوفت» و «هری اینگهام» که مدل را طراحی کرده‌اند گرفته شده است. این تحقيق همچنين نشان داد که ویژگیهای مرتبط با خودِ پنهان در شخصیت کلاریس چیست؟ روش مورد استفاده تحقيق، توصيفی- تحلیلی است. این تحليل، مفهوم خود واقعی را با پنجره جوهری تبیین میکند. نتایج نشان داد، در رمان چراغها را من خاموش میکنم، کلاریس به‌عنوان شخصيت اصلی داستان، خود شناسی را انجام میدهد که با مسلط ترین منطقه خودِ پنهان در پنجره جوهری او که شامل پرداختن به حس درونی است، شناسایی میشود. با تحليل خود پنهان، مشخص شد که خود پنهان با محافظه کاری در بیان عشق، مبهم بودن و مکانيسم دفاعی سرکوب یا سرکوب مرتبط است.
• آبوت، پاملا. والاس، کلر (۱۳۸۰)، جامعه‌شناسی زنان، ترجمۀ منیژه نجم عراقی، چ چهارم، تهران: نی.
• اجاکیانس، آناهید (1382) چراغها را من خاموش میکنم، تهران: نامه فرهنگستان، شماره 21.
• پیرزاد، زویا. (1390). چراغها را من خاموش میکنم. چ چهل و چهارم. تهران: مرکز.
• داد، سيما (1383). فرهنگ اصطلاحات ادبي. چ 3. تهران: مرواريد.
• شمیسا، سیروس. (1391). مکتبهاى ادبى. چ دوم. تهران: قطره.
• شعاری نژاد، علی‌اکبر (۱۳۶۴)، روان‌شناسی رشد، چ پنجم، تهران: اطلاعات.
• فرخزاد، پوران (1381)، كارنمای زنان كارای ايران از ديروز تا امروز، تهران: قطره.
• فاولر، راجر (1390) زبانشناسی و رمان، ترجمه محمد غفاری، تهران: نی.
• لاج، ديويد (1393)، هنر داستان‌نویسی، ترجمة رضا رضايي، تهران: ني.
• میرصادقى، میمنت. (1385). رمانهاى معاصر فارسى. کتاب چهارم. تهران: نیلوفر.
• نیکوبخت، ناصر؛ دسپ، سید علی؛ بزرگ بیگدلی، سعید؛ منشی‌زاده مجتبی (۱۳۹۱)، «روند تکوين سبک زنانه در آثار زويا پیرزاد. تحلیلی بر پايۀسبک شناسی». فصلنامه علمی- پژوهشی نقد ادبی، سال 5، ش ۱۸. تابستان. صص ۱۵۳-۱۱۹.
• Chaudoir. S. & Fisher J. D. (2010). The Disclosure Processes Model. Psychological Bulletin, 136(2), 236–256.
• Cruddas, S. Gilbert, P. & McEwan, K. (2012). The Relationship Between Self-Concealment and Disclosure, Early Experiences, Attachment, and Social Comparison. International Journal of Cognitive Therapy.5(1), 28–37.
• Larson, D. G. & Chastain, R. L. (1990). Self-Concealment: Conceptualization, Measurement, and Health Implications. Journal of Social and Clinical Psychology, 9(4), 439–455.
• Luft, J. (1969). Of Human Interaction. Palo Alto, California: National Press. p. 177
