تدوین راهکار های بهره وری از مکانیسم های زیستی (بیومیمیکری) به منظور دستیابی به انعطاف پذیری درطراحی معماری
الموضوعات : architecture
علی زارعی محمود آبادی
1
,
لیلا زارع
2
1 - پژوهشگر دکتری معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - استادیار مرکز تحقیقات اقتصاد خلاق دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: بیومیمکری, بیومیمیتیک, انعطاف پذیری, انعطاف پذیری عملکردی,
ملخص المقالة :
یکی از مشکلات مهم امروزی در معماری این است که طراحی ساختمان‌ها نمی‌تواند به تغییرات عملکردی و اقلیمی در طول زمان پس از ساخته شدن پاسخ دهد. این مسئله به عنوان یکی از چالش‌های اساسی در طراحی ساختمان‌ها تلقی می‌شود. نزدیک شدن به این مشکل با استفاده از طراحی جنبشی، امکانات جدیدی را برای طراحی فراهم می‌کند. در این زمینه، بیومیمیکری که رویکردی برای استفاده و شبیه‌سازی ساختارهای طبیعی است، می‌تواند راهنمای حل مسئله باشد. هدف این مطالعه، آزمون فرضیه‌ای است که بر اساس آن، استفاده از مکانیسم‌های جنبشی الهام‌گرفته از ارگانیسم‌های زیستی می‌تواند راه‌حل‌هایی برای تغییرات ظرفیت و نیازهای عملکردی و اقلیمی فراهم کند. طراحی جنبشی با الهام از مکانیسم‌های زیستی می‌تواند امکانات جدیدی برای مقابله با این مشکل به ارمغان آورد. این مطالعه با توجه به سنت کیفی تحقیق و با روش تحلیلی-توصیفی و تطبیقی، مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، تحلیل و آنالیز داده به بررسی استفاده از مکانیسم‌های الهام‌گرفته از طبیعت برای ارائه راهکارهایی جهت انعطاف‌پذیری در طراحی معماری می‌پردازد و در این راستا سه پروژه مطرح در دنیا را بر مبنای مولفه‌های استخراج‌شده مورد بررسی و تحلیل قرار می‌دهد. بیومیمیکری به عنوان رویکردی برای بهره‌گیری و شبیه‌سازی ساختارهای طبیعی، می‌تواند راهنمایی مؤثر در این زمینه باشد. نتایج این تحقیق با بررسی سه پروژه ی مطرح در این حوضه نشان می‌دهد که با تطبیق اصول بیومیمیکری در طراحی معماری، می‌توان به انعطاف‌پذیری مطلوب دست یافت و ساختمان‌هایی طراحی کرد که نه تنها پایدارتر، بلکه با تغییرات محیطی و نیازهای کاربران نیز همگام باشند. در نهایت، این رویکرد می‌تواند به بهبود کارایی و افزایش عمر مفید ساختمان‌ها منجر شود.
1. افهمی، رضا؛علیزاده، مصطفی (1392)، انعطاف پذیری معماری مسکن در عصر تحولات جمعیتی، کتاب ماه هنر،1392، شماره 177
2. اقبالی، سیدرحمان، و حصاری، پدرام. (1392). رویکرد مدولار و پیش ساختگی در مسکن انعطاف پذیر. مسکن و محیط روستا، 32(143)، 53-68.
3. زندیه، مهدی؛رحمان اقبالی، سید؛ حصاری، پدرام (1390) ، روشهای طراحی مسکن انعطاف پذیر، نقش جهان، شماره1
4. عینی فر، علیرضا (1382)، الگویی برای تحلیل انعطاف پذیری در مسکن سنتی ایران، هنرهای زیبا، شماره13
5. Arslan Selçuk, S. (2009). Proposal for a non-dimensional parametric interface design in architecture: a biomimetic approach.
6. Asefi, M., & Foruzandeh, A. (2011). Nature and kinetic architecture: The development of a new type of transformable structure for temporary applications. Journal of Civil Engineering and Architecture, 5(6).
7. Badarnah, L. (2017). Form follows environment: Biomimetic approaches to building envelope design for environmental adaptation. Buildings, 7(2), 40. doi.org/10.3390/buildings7020040
8. Bar-Cohen, Y. (2006). Biomimetics—using nature to inspire human innovation. Bioinspiration & biomimetics, 1(1), P1. DOI 10.1088/1748-3182/1/1/P01
9. Estaji, H. (2017). A review of flexibility and adaptability in housing design. International Journal of Contemporary Architecture, 4(2), 37-49
10.
Fox, M. A. (2001). Sustainable applications of intelligent kinetic systems. Paper presented at the Second International Conference on Transportable Environments 11.
Harry, S. C. (2006). : RESPONSIVE KINETIC SYSTEMS. University of Cincinnati, 12.
İnan, N. (2014). Kinetik yapı tasarımında işlevsel esneklik ve entegre sistemlerin kullanım önerisi. Unpublished Phd Thesis, Gazi University Institute of Science and Technology, Ankara, 7-115. 13.
İslamoğlu, Ö., & Usta, G. (2018). Mimari tasarimda esneklik yaklaşimlarina kuramsal bir bakiş. Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 8(4), 673-683. 14.
Kizmaz, K. C., & Cimsit Kos, F. (2015). Esneklik kavramında kullanıcı katılımının önemi ve güncel yaklaşımlar. doi.org/10.20854/befmbd.59800 15.
Kronenburg, R., Flexible Architecture that Responds to Change, Laurence King Publishing Ltd, London, 46-230, (2007). DOI:10.1108/OHI-02-2005-B0008 16.
Pawlyn, M. (2019). Biomimicry in architecture: Riba Publishing. 17.
Schmidt III, R., Eguchi, T., Austin, S., & Gibb, A. (2010). What is the meaning of adaptability in the building industry. Open and Sustainable Building, 233-242. 18.
Schneider, T., & Till, J. (2005). Flexible housing: opportunities and limits. Arq: Architectural Research Quarterly, 9(2), 157-166. doi:10.1017/S1359135505000199 19.
Sun, L. (2024). Biomimicry as an Approach to Sustainable Architecture. International Journal of High School Research, 6(1). 20.
Verbrugghe, N., Rubinacci, E., & Khan, A. Z. (2023). Biomimicry in Architecture: A Review of Definitions, Case Studies, and Design Methods. Biomimetics, 8(1), 107. doi.org/10.3390/biomime 21. Vincent, J. (2000). Deployable structures in nature: potential for biomimicking. Proceedings of the Institution of Mechanical Engineers, Part C: Journal of Mechanical Engineering Science, 214(1), 1-10.
doi.org/10.1177/095440620021400101 22.
Yiannoudes, S. (2016). Architecture and adaptation: From cybernetics to tangible computing: Routledge.
