اثر محلول¬پاشی آسکوربات و جیبرلين بر محتوی رنگیزه¬ای و بیومارکر های تخریب در گیاه دارویی مريم گلي (Salvia officinalis L.) در شرايط تنش شوری
الموضوعات : پژوهش های به زراعی
1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه زراعت، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: مریم گلی, شوری, آسکوربات, جیبرلین, رنگیزه, بیومارکر¬های تخریب,
ملخص المقالة :
به منظور بررسی اثر محلول¬پاشی آسکوربات و جیبرلين بر محتوی رنگیزه¬ای و بیومارکر های تخریب در گیاه دارویی مريم گلي (Salvia officinalis L.) در شرايط تنش شوری، تحقیقی در سال 1393 در گلخانه شهرداری منطقه 15 به مرحله اجرا در آمد. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید. عامل های آزمایشی تنش شوری در 4 سطح صفر، 25، 50 و 75 میلی¬مولار از منبع نمک طعام (Nacl)، آسکوربات در دو سطح 0 و 4 میلی¬مولار و جیبرلین در دو سطح 0 و 2 میلی-مولار در نظر گرفته شدند. مقایسه میانگین اثر ساده تنش شوری نشان داد که این عامل سبب کاهش معنی¬دار میزان کلروفیل¬ها و افزایش بیومارکر های تخریب گردید، هرچند از نظر محتوی دی تیروزین، مقادیر شوری 50 و 75 میلی¬مولار در یک گروه آماری قرار گرفتند. محلول¬پاشی 4 میلی¬مولار آسکوربات و 2 میلی¬مولار جیبرلین نیز سبب نزول تمامی بیومارکرها و افزایش رنگیزه های فتوسنتزی گردیدند. نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل معنی¬دار نشان داد که در وضعیت عدم اعمال تنش شوری، کاربرد آسکوربات منجر به افزایش کاروتنوئید نگردید ولی در شوری¬های متوسط (50 میلی¬مولار) و شدید (75 میلی¬مولار) مصرف آن¬ها کاروتنوئید را بالا برد.
