تبیین الگوی راهبردی ارتباطات سازمانی با تاکید بر افزایش سلامت اداری
الموضوعات :مریم رحمتی 1 , فرهاد نژادحاجی علی ایرانی 2 , یحیی داداش کریمی 3 , غلامرضا رحیمی 4
1 - گروه مدیریت دولتی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران.
2 - گروه مدیریت دولتی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران.
3 - مدیریت دولتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی بناب، بناب، ایران
4 - گروه مدیریت دولتی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران.
الکلمات المفتاحية: ارتباطات, ارتباطات سازمانی, سلامت اداری, امور مالیاتی,
ملخص المقالة :
با توجه به نقش اجتنابناپذیر و برجسته ارتباطات اثربخش در انجام فعالیتهای سازمانی و پیشبرد اهداف آن، عوامل متعددی در ارتقاء سلامت نظام اداری کشور نقش دارند، و نقش ارتباطات پررنگتر از عوامل دیگر است. پژوهش حاضر با هدف تبیین الگوی راهبردی ارتباطات سازمانی با تاکید بر افزایش سلامت اداری در سازمان امور مالیاتی کشور انجام گرفته است. این پژوهش از نوع کاربردی، و از حیث روش، توصیفی- همبستگی میباشد. جامعة آماری پژوهش دربرگیرندة کلیه کارکنان ستاد مرکزی سازمان امور مالیاتی مراکز استانها، به تعداد 30000 نفر است که از این تعداد 379 نفر به عنوان نمونة آماری براساس جدول مورگان برآورد و به صورت تصادفی طبقهای انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها در این پژوهش از پرسشنامه 24 سوالی محققساخته در طیف لیکرت می باشد. برای سنجش روایی ابزار پژوهش، از روایی صوری استفاده شد که مورد تائید اساتید و کارشناسان قرار گرفت. و برای پایایی مدل حداقل از سه آزمون آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی و پایایی اشتراکی استفاده شده است. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از مدل معادلات ساختاری و روش حداقل مربعات جزئی (PLS3) انجام گرفت. بررسی شاخصهای برازش مدل حاکی از آن است که مدل ساختاری پژوهش از وضعیت برازشی مناسبی برخوردار است. طبق یافتههای پژوهش، بین اهداف مهارتی –شناختی، معنوی- روانشناختی، سازمانی- ساختاری و اهداف اجتماعی –فراشناختی و ارتباطات سازمانی با تاکید بر افزایش سلامت اداری در سازمان امور مالیاتی کشور ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین شبکه ارتباطی، مدیریت ارتباط، ارتباط هیجانی و ارتباطات راهبردی و ارتباطات سازمانی با تاکید بر افزایش سلامت اداری در سازمان امور مالیاتی کشور ارتباط معناداری وجود دارد. امروزه ارتباطات تبديل به نیروی حیاتی هر سازمانی شده است و برای تداوم سلامت سازمان ضروری است. سازمانها نمیتوانند بدون ارتباطات وجود داشته باشند، و مديريت قادر نخواهد بود به دادههای اطلاعاتی دست يابد، و سرپرستان قادر نخواهند بود دستور بدهند، هماهنگی كار غیر ممکن میشود و سازمان بدون آن از هم فرو میپاشد.