واژة نیهشتن (nīhaštan=دقت کردن، دیدن) در گویش بختیاری
الموضوعات :
بهزاد معینی سام
1
()
سارا محمدی اوندی
2
(گروه ادبیات فارسی دانشکده ادبیات علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایذه)
الکلمات المفتاحية: بختیاری, ریش, واژه های کلیدی: ایرانی باستان, نیهشتن, ائوریست,
ملخص المقالة :
گویش‌های ایرانی همچون حلقه های زنجیر به هم پیوسته هستند که هر یک شماری ویژگی‌های زبان های ایرانی باستان را به ارث برده اند. این گویش ها، دنبالة زبان های ایرانی باستان هستند که ریشه در دوران هندوایرانی و هندواروپایی دارند؛ از میان این گویش ها، گویش لری بختیاری از گروه گویش های جنوب غربی، دنبالة زبان های ایرانی میانة غربی و فارسی باستان است که ویژگی‌های دستوری، واژگانی و آوایی آنان را به ارث برده است؛ همانا، گویش ها اصالت و نیای خود را بهتر نشان می دهند و در کنار مباحث فرهنگی، ساخت دستوری و واژگانی آنان هم باید مورد پژوهش قرار گیرد؛ از این رو، هدف این پژوهش بررسی واژة نیهشتن( مادة مضارع نیهر، نییَر) در لری بختیاری است که در متون کهن نیامده، ولی در گویش لری بختیاری به جا مانده است. بر این پایه، روش کار، هم پیدا کردن ریشة واژه و هم ساخت دستوری این واژه است که از چه قانون دستوری کهن پیروی کرده است. در پایان، چنین نتیجه گیری شد که این واژه از ریشة har و ساخت این واژه با احتمال بسیار از ساخت ائوریست یا ماضی s دار پیروی کرده است.
_||_
