اثرات میزان و تقسیط نیتروژن بر شاخص های فیزیولوژیکی و زراعی برنج رقم طارم محلی
الموضوعات : اکوفیزیولوژی و فیتوشیمی گیاهان دارویی و معطر
مرتضی سام دلیری
1
(گروه زراعت .دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس)
حمیدرضا مبصر
2
(گروه زراعت .دانشگاه ازاد واحد قایم شهر)
سلمان دستان
3
(گروه زراعت .دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران)
الکلمات المفتاحية: عملکرد دانه, برنج, نیتروژن, صفات زراعی, کلروفیل برگ پرچم,
ملخص المقالة :
به منظور بررسی مقدار و تقسیط نیتروژن بر شاخص های فیزیولوژیکی و زراعی برنج رقم طارم محلی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائم شهر در سال 1387 اجرا شد. مقدار نیتروژن در دو سطح (46 و 69 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار به ترتیب معادل 100 و 150 کیلوگرم اوره در هکتار) به عنوان عامل اصلی و شش سطح تقسیط نیتروژن بر حسب نیاز گیاه در مراحل ابتدای کاشت (پایه)، ابتدای پنجه دهی، ظهور خوشه آغازین و خوشه دهی کامل به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد مقدار نیتروژن از نظر آماری بر هیچ یک از صفات مورد مطالعه اثر معنی داری نداشت. تعداد پنجه در متر مربع و تجمع ماده خشک برای تیمار تقسیط نیتروژن با مصرف 50 درصد در مرحله ابتدای کاشت + 50 درصد در مرحله ابتدای پنجه دهی دارای حداکثر میزان بودند، در حالی که کمترین تعداد کل خوشه چه در خوشه و درصد خوشه چه پر شده و حداقل غلظت نیتروژن برگ پرچم نیز تحت همین تقسیط نیتروژن به دست آمد. مصرف 50 درصد نیتروژن در ابتدای پنجه دهی موجب افزایش تعداد پنجه شد و مصرف یک سوم نیتروژن در مرحله خوشه دهی کامل موجب افزایش درصد خوشه چه پر شده گردید. حداکثر عملکرد دانه با تقسیط نیتروژن به نسبت مساوی در مراحل ابتدای کاشت، ابتدای پنجه دهی، ظهور خوشه آغازین و خوشه دهی کامل حاصل شد. اثر متقابل مقدار و تقسیط نیتروژن تنها بر تجمع نیتروژن در کل گیاه اثر معنی داری داشت. بنابراین تیمار تقسیط نیتروژن به نسبت مساوی در مراحل ابتدای کاشت، ابتدای پنجه دهی، ظهور خوشه آغازین و خوشه دهی کامل به علت افزایش شاخص های زراعی و فیزیولوژیکی و در نتیجه افزایش عملکرد دانه برنج به عنوان فاکتورهای مناسب معرفی می گردد.
