اثر اسید سالیسیلیک و پاکلوبوترازول بر برخی شاخصهای رشد و عملکرد ذرت تحت تنش خشکی

الموضوعات : اکوفیزیولوژی و فیتوشیمی گیاهان دارویی و معطر

سمیه بیات ¹ ( دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت.دانشگاه بوعلی سینا )
علی سپهری ² ( استاد یار گروه زراعت واصلاح نباتات.دانشگاه بوعلی سینا )
حمید زارع ابیانه ³ ( استاد یار گروه مهندسی آب.دانشگاه بوعلی سینا )
محمد رضا عبدالهی ⁴ ( استادیار گروه زراعت واصلاح نباتات.دانشگاه بوعلی سینا )

تاريخ الإرسال : 18 الأحد , جمادى الثانية, 1437 تاريخ التأكيد : 18 الأحد , جمادى الثانية, 1437 تاريخ الإصدار : 05 الأحد , ربيع الثاني, 1431

الکلمات المفتاحية: تنش خشکی, ذرت, اسید سالیسیلیک, پاکلوبوترازول, شاخص های رشد,

ملخص المقالة :

به منظور بررسی تاثیر مواد ضد تعرق بر برخی از شاخص های رشد وعملکرد ذرت تحت تنش رطوبتی، آزمایشی در سال زراعی 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان انجام شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل سه رژیم رطوبتی (7، 11 و 15 روزه) در کرت های اصلی و مصرف مواد ضد تعرق شامل پاکلوبوترازول، اسید سالیسیلیک و بدون مصرف ماده ضد تعرق (شاهد)، در کرت های فرعی قرار داده شدند. نتایج نشان داد تیمار اسید سالیسیلیک در رژیم رطوبتی 7 روزه بیشترین مقدار شاخص سطح برگ(LAI)، بیشترین سرعت رشد محصول(CGR)و بیشترین ماده خشک کل(TDW)را به خود اختصاص داد. در برهمکنش اسید سالیسیلیک با رژیم های رطوبتی 11 و 15 روزه حداکثر شاخص سطح برگ، حداکثر سرعت رشد محصول و حداکثر ماده خشک کل افزایش معنی داری داشتند. برهمکنش پاکلوبوترازول با رژیم رطوبتی 7 روزه باعث کاهش معنی دارسه پارامتر مذکور به ترتیب به میزان%5.31،10.13%و%8.6نسبت به تیمار بدون مصرف ماده ضد تعرق شد. برخلاف رزیم رطوبتی 7 روزه در برهمکنش پاکلوبوترازول با رژیم های رطوبتی 11 و 15 روزه شاخص های رشد حداکثر سطح برگ، حداکثر رشد محصول، حداکثر ماده خشک در مقایسه با تیمار بدون مصرف ماده ضد تعرق افزایش معنی داری نشان دادند. در عملکرد دانه در هر سه رژیم رطوبتی و با استفاده از مواد ضد تعرق تفاوت معنی داری دیده شد.