اثر روش‌های مصرف باکتری‌های محرک رشد (PGPR) برمیزان عملکرد بیولوژیک و کلروفیل a+b گیاه دارویی بومادران (Achillea millefolium L.) در شرایط تنش خشکی

الموضوعات :

احمد میرجلیلی ¹ (نگارنده مسول)

تاريخ الإرسال : 24 الجمعة , جمادى الأولى, 1437 تاريخ التأكيد : 13 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1437 تاريخ الإصدار : 24 الأحد , شعبان, 1435

الکلمات المفتاحية: تنش خشکی, باکتری های محرک رشد, بومادران, عملکرد بیولوژیک و کلروفیل a+b,

ملخص المقالة :

به منظور بررسی اثر روش‌های مصرف باکتری‌های محرک رشد(PGPR) بر برمیزان عملکرد بیولوژیک و کلروفیل a+b گیاه دارویی بومادران (Achillea millefolium L.) در شرایط تنش خشکی، آزمایشی در فروردین 1393 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری انجام پذیرفت. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی باسه تکرار به اجرا در آمد. عوامل آزمایشی شامل دورهای آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری در50 ، 90 و 130 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A و روش های مختلف کاربرد باکتری های محرک رشد (PGPR) شامل عدم کاربرد باکتری، کاربرد ریشه مال باکتری، کاربرد باکتری در آب آبیاری و کاربرد ریشه مال+ کاربرد باکتری در آب آبیاری به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که اثر ساده تنش خشکی و باکتری های محرک رشد مورد آزمون معنی دار و فقط اثرات متقابل عملکرد بیولوژیک معنی دار گردید. در این شرایط تنش خشکی سبب کاهش میزان عملکرد بیولوژیک و کلروفیل a+b در گیاه دارویی بومادران گردید. بعلاوه، گیاهان تیمارشده با باکتری های محرک رشد، نسبت به گیاهانی که در آنها این باکتری ها به کار نرفته بود، دارای محتوی عملکرد بیولوژیک و کلروفیل a+b بیشتری بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد باکتری های محرک رشد به خصوص به صورت کاربرد ریشه مال+ باکتری در آب آبیاری، اثرات مفیدی در جهت افزایش محتوی دو صفت ذکر شده داشت. به صورتی که بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک (7142 کیلوگرم در هکتار) و کلروفیل a+b (7767/3 میلی گرم بر گرم وزن تر) در شرایط عدم وجود تنش خشکی و مصرف باکتری های محرک رشد به صورت ریشه مال + آب آبیاری و ریشه مال حاصل گردید.