ارزیابی واکنش ارقام مختلف گردو به قارچ Gnomonia leptostyla عامل بیماری آنتراکنوز گردو

الموضوعات :

سیامک صلاحی ¹ (عضو هیأت علمی گروه گیاهپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه.)
سلیمان جمشیدی ² (عضو هیأت علمی گروه گیاهپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه.)

تاريخ الإرسال : 13 الخميس , ربيع الثاني, 1430 تاريخ التأكيد : 08 الأحد , شوال, 1430 تاريخ الإصدار : 06 الخميس , صفر, 1431

الکلمات المفتاحية: مقاومت, ارقام گردو, آنتراکنوز, قارچ Gnomonia Leptostyla,

ملخص المقالة :

بیماری آنتراکنوز گردو ناشی از قارچGnomonia leptostyla (Fr.) Ces. & De Not. یکی از مهم ترین عوامل خسارت زا به خصوص در غیاب تیمارهای شیمیایی محسوب شده و در شرایط مساعد می تواند سبب برگ ریزی پیش از موعد و ریزش میوه ها و کاهش توان و ضعف درختان در باغات و نواحی گردوکاری گردد. استفاده از ارقام مقاوم روشی مؤثر در جهت کاهش خسارت این بیماری محسوب می شود. در این بررسی واکنش 11 رقم مختلف گردو شامل Franquet، Hartley، K73، Lara، Pedro، Round، Serr، Vina، Z63، Z60 و Z67 در برابر سه جدایه از قارچ عامل بیماری آنتراکنوز مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار انجام شد. سوسپانسیون کنیدیومی سه جدایه قارچی با غلظت 105 اسپور در یک میلی لیتر آب مقطر استریل، به صورت یکنواخت بر روی برگ نهال های پیوندی یک ساله گردو پاشیده شد. نهال ها به مدت 48 ساعت در دمای 2±21 درجه سلسیوس در زیر پوشش پلاستیکی داخل گلخانه نگهداری و سپس پوشش آن ها برداشته شد. رقم های بذری نیز به عنوان حفاظ، در اطراف گیاهان پیوندی قرار داده شدند. دو هفته بعد از مایه زنی، اولین علایم ماکروسکوپی بروز نموده و شمارش و اندازه گیری تعداد و قطر لکه ها در دو نوبت به فاصله یک و دو ماه بعد از مایه زنی اولیه صورت گرفت. مقایسه میانگین داده های به دست آمده در سطح یک درصد با آزمون دانکن نشان داد که شدت بیماری در ارقام بذری بسیار بیشتر از پیوندی بود. ژنوتیپ ها سطوح مختلفی از شدت آلودگی را دارا بودند. هم چنین ارقامZ67 و K73 در قیاس با سایرین از مقاومت بالاتری برخوردار بودند که در این میان Z67 مقاوم ترین رقم نسبت به بیماری بود. ژنوتیپ های Ser، Vina، yHartle، Ronde de Montignac، Lara و Franquett از مقاومت ضعیف تا متوسط و ارقام Z63، Z60 دارای بیشترین حساسیت بودند.

المصادر:

1-     ارشاد، 1357. قارچ‏های ایران. انتشارات وزارت کشاورزی و منابع طبیعی ایران. مؤسسه تحقیقات آفات و بیماری‏های گیاهی، شماره 10، 320 ص.

2-     ایرانی، ح. و ربیعی‎فر، ع. ر. 1379. مطالعه بیماری آنتراکنوز گردو در آذربایجان غربی. چهاردهمین کنگره گیاهپزشکی ایران، دانشگاه صنعتی اصفهان، صفحه 331.

3-     بهداد، ا. 1369. بیماری­های درختان میوه ایران، چاپ دوم. انتشارات نشاط اصفهان، 293 ص.

4-     صارمی، ح. و رزاز هاشمی، ر. 1381. بررسی بیماری آنتراکنوز گردو در مناطق شمال غرب کشور. مجله علوم کشاورزی و منابع طبیعی، سال نهم، شماره 4، ص. 152-141.

1. 5.  Anonymous. 1996. Varietal description. Ronde de Montignac. Arboriculture-Fruitiere.No. 492: 59.


2. Balaz, J., Korac, M., and Cerovic, S. 1991. Susceptibility of walnut genotypes to Gnomonia leptostyla (Fr.) Ces. et de Not., The pathogen causing leaf spot. Jugoslovensko-Vocarstvo 25: 91-94.


3. Belisario, A., Zoina, A., and Barbieri, G. 1999. Epidemiological survey of Gnomonia leptostyla in Juglans regia trained orchard. Fourth International walnut symposium. Bordeaux, France  67 Pp.


4. Black, W., and Neely, D. 1978. Effects of temperature, free moisture and relative humidity on the occurrence of walnut anthracnose. Phytopathology68: (7): 1054-1056.


5. Black, W. M., and Neely, D. 1978. Relative resistance of Juglans species and hybrids to walnut anthracnose. Plant Diseases Reporter 62: 497-499.


6. Cline, S., and Neely, D. 1983. Penetration and infection of leaves of black walnut by Marssonina juglandis and resulting lesion development. Phytopathology 73: 494-497.


7. Cline, S., and Neely, D. 1984. Relationship between juvenile-leaf resistance to anthracnose and the presence of juglone and hydrojuglone glucoside in black walnut. Phytopathology 74(2):185-188.


8. Revin, A. 1981. Selecting forms of walnut resistant to Gnomonia leptostyla in the crimean foothills.: 4-i S"ezd genetikov i selektsionerov Ukrainy, Odessa. Tez. dokl., 4.104-106. Kiev, Ukrainian, SSR.


9. Rosnev, B., and Tsanova, P. 1980. The distribution of anthracnose in Bulgaria and measure to reduce it’s damage on walnut. Gorkostopanska Nauka 17(3): 44-48.