خاصیت ضدباکتریایی عصاره متانولی چهار گونه گلسنگ بومی ایران‌

الموضوعات : بوم شناسی گیاهان زراعی

سلیمان جمشیدی ¹ , سیده مریم شهیدی ² , محمد سهرابی ³ , سمیرا جمشیدی ⁴

1 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان میانه، ایران.
2 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان میانه، ایران.
3 - استادیار سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران، تهران، ایران.
4 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه ، میانه، ایران.

تاريخ الإرسال : 19 الأربعاء , ذو القعدة, 1434 تاريخ التأكيد : 16 الخميس , رجب, 1435 تاريخ الإصدار : 23 الخميس , رجب, 1435

الکلمات المفتاحية: باکتری ایستایی, باکتری کشی, فعالیت ضدباکتریایی, مهار زیستی, ترکیبات طبیعی, ضدمیکروب,

ملخص المقالة :

چکیدهگلسنگ ها به عنوان یکی از منابع سرشار از ترکیبات طبیعی با خاصیت آنتی بیوتیک شناخته شده اند که از برخی از آنها به عنوان دارو و برای درمان بیماری های خاص استفاده می شود. در این پژوهش اثر بازدارندگی، باکتری ایستایی و کشندگی عصاره متانولی چهار گونه گلسنگ جمع آوری شده از منطقه ارسباران، آذربایجان شرقی شامل Pleopsidiumgobiensis، Parmelinatiliacea، Anaptychiasetifera و Lecanoraargopholis روی چند گونه باکتری گیاهی از جمله Bacillus subtilis، Pseudomonas fluorescens، Enterobactersp. در آزمایشگاه با روشدیسک گذاری و تعیین حداقل غلظت بازدارنده و کشنده مورد بررسی قرار گرفت. در روش نشر در آگار، عصاره های متانولی گلسنگ های مورد بررسی اثر بازدارنده قابل توجهی بر رشد باکتری ها به جز Enterobacter sp. داشتند. عصاره های گلسنگ A. setifera از بازدارندگی کمتری در مقایسه با سایرین بر رشد باکتری های مورد مطالعه داشت. عصاره متانولی همه گلسنگ ها کم و بیش بر باکتری های مورد مطالعه اثر بازدارنده و کشنده داشتند. گلسنگ های P. gobiensis و P. tiliacea اثر باکتری ایستایی و نیز کشندگی بسیار بیشتری در مقایسه با دو گلسنگ دیگر نشان دادند. عصاره های گلسنگی برابر B. subtilisبیشتر خاصیت بازدارندگی داشتند. در روش حداقل غلظت باکتری ایستایی و کشندگی، واکنش باکتری کشی و باکتری ایستایی Enterobacter sp. از دو باکتری دیگر به عصاره های گلسنگی بیشتر بود. با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد عصاره های گلسنگی از کارآیی قابل ملاحظه ای برای مقابله باکتری های گیاهی مورد مطالعه برخوردارند.

المصادر:

1. Ahmadjianm, V. and hale, M.E. 1973. Methods of isolating and culturing lichen symbionts andthalli. In The Lichens, Academic Press, London. pp. 653–659.


2. Alexopoulos, CJ, Mims, CW and Blackwell M. 1996. Introductory on Mycology. 4^th edition. John Wiley, New York. 869 pp.


3. Anke, H., Kolthoum, I., Zahner, H. and Laatsch, H. 1980. Metabolic products of microorganisms. 185. The anthraquinones of the Aspergillusglaucus group. I. Occurrence, isolation, identification and antimicrobial activity. Arch Microbiol. 126(3):223-30.


4. Aslan, A, Gulluce, M, Atalan, E. (2001). A study of antimicrobial activity of some lichens. Bull. Pure Applied Science 20: 23-26.


5. Aydin S, Kinaliogli K. (2010). Antimicrobial activity of the lichen extracts of Pseudeverniafurfuraceavar. furfuracea and P. tiliaceae. The Black Sea Journal of Sciences Sonbahar 1(2): 30-38.


6. Boustie J, Grube M. (2005).Lichensa promising source of bioactive secondary metabolites. Plant Genetic Resources: Characterization and Utilization 3(2): 273-287.


7. Burkholder P, Evansa W, Mcveigh I, Thorntonh K. (1994). Antibiotic activity of lichens. Proceeding of National Academic Science, USA, 30: 250–255.


8. Dulger B, Gucin F, Kara A, Aslan A. (1997). Useneaflorida (L.) Wig. antimicrobial activity of lichen, Transactions Journal of Biology 21:103-108.


9. Elix JA, Stocker-Wörgötter E. (2008). Biochemistry and secondary metabolites. - In: T. H. Nash, (ed.) III: Lichen Biology. Second Edition. Cambridge University Press, Cambridge UK.104-133. 


10. Esimone, C.O. and Adikwu, M.U. 1999. Antimicrobial activity and cytotoxicity Ramalinafarinacea. J. Fitoterapia, 70: 428-431.


11. Houshyar F, Jamshidi S, Sorhrabi M. (2013). Antibacterial potential of five lichen species on Fusariumequisetiand Pectobacteriumcarotovorapv. carotovorapotato rot agents in laboratory and storage condition. The conference of New Topics in Agriculture 14 pp.


12. Huneck S. (1999). The Significance of lichens and their metabolites. Naturwissenschaften 86: 559-576.


13. Marijana, K., Rankovic, B. and Sukdolak. S. 2010. Antimicrobial activity of the lichen Lecanorafrustulosa and Parmeliopsishyperopta and their Divaricatic acid and zeorin constituents. African J. of Microbiology Research, 4 (9): 885-890.


14. Miao, V., Coeffet, M., Brown, D., Sinnemann, S., Donaldson, G. and Davies, J. 2001. Genetic approaches to harvesting lichen products. Trends Biotechnol., 19: 349-355.


15. Nash TH. (1996). Lichen biology. Cambridge University Press, Cambridge, UK. 303 pp.


16. ÖzdemirTürk, A., Yılmaz, M., Kıvanc, M. and Türk, H. 2003. The Antimicrobial activity of extracts of the lichen Cetrariaaculeata and its protolichesterinic acid constituent, Z. Naturforsch., 58c: 850-854.


17. Paudel, B., Bhattarai, H. D., Lee, H. K., OH, H., Bhin, H. W. and Yim, J. H. 2010. Antibacterial activities of Ramalin, Usnic Acid and its Three Derivatives Isolated from the Antarcitic Lichen Ramalinaterbrata. Z. Naturforsch., 65(1-2): 34-38.


18. Ranković B, Mišić M, Sukdolak S, Milosavljevic D. (2007). Antimicrobial activity of the lichens Aspiciliacinerea, Collemacristatum, Ochrolechiaandrogyna, Physiciaaipolia and Physciacaesia. Italian Journal of Food Science 19(4): 461-469.


19. Rankovic B, Rankovic D, Kosanic M, Msric D. (2010). Antioxidant and antibacterial properties of the lichens Anaptychyaciliaris, Nephromaparile, Ochrolechiatartarea and Parmeliacentrifuga, Central European Journal of Biology 5 (5): 649-655.


20. Romagni JG, Rosell RC, Nanayakkara NPD, Dayan FE. (2004). Ecophysiology and potential modes of action for selected lichen secondary metabolites. In: Macías FA,Galindo JCG, Molinillo JMG, Cutler HG (eds.): Allelopathy. Chemistry and Mode of Action of Allelochemicals. CRC Press, Boca Raton, Florida. pp. 13-33.


21. Sati, S.C. and joshi, S. 2011. Antibacterial activity of the Himalayan lichen Parmotremanilgherrense extracts, British Microbiology Research Journal, 1(2): 26-32.


22. Shahidi SM, JamshidiS,andTorabi M (2013a). Antibacterial potential of five lichen species derived from Arasbaran region on Dikeryachryanthemi potato in laboratory and storage condition. Modern Science of Sustainable Agricultural Journal. 8(4): 55-65.


23. Shahidi SM, Jamshidi S, andTorabi M (2013b). Inhibitive effect of five lichen species different extracts on Ralstoniasolanacearum. The 1st National Conference of Sustainable Development of Agriculture and Green Environment 9 pp.


24. Shahidi, SM, Jamshidi S and Torabi (2013c). Antibacterial potential of five lichen species from Arasbaran region against Pectobacteriumcarotovorapv. carotovora causing potato soft rot in laboratory and storage conditions Iranian Journal of Applied Plant Protection. In press.


25. Thippeswamy B, Sushma NR, Naveenkumar KJ. (2010). Antimicrobial property of bioactive factor isolated from Parmeliaperlata. International Multidisciplinary Research Journal 2 (2): 1-5.


26. Tomas HN. (2008). Lichen Biology. Arizona State University, USA, 498 pp.


27. Yilmaz M, Tay T, Kivanc M, Turk H, Turk AS. (2005). The antibacterial activity of extracts of the lichen Hypogymniatubulisaand its 3-hydroxyphysodic acid constituent. Z. Naturforsch 60c: 35-38.