اثر مقادیر مختلف پتاسیم و منگنز بر خصوصیات و عملکرد کمی و کیفی چغندرقند در شمال خوزستان
الموضوعات :
حسین عبیدی
1
(دانش آموخته کارشناسی ارشد
دانشگاه آزاد اسلامی
واحد دزفول
دزفول، ایران)
بهنام حبیبی خانیانی
2
(استادیار گروه زراعت
دانشگاه آزاد اسلامی
واحد دزفول
دزفول، ایران)
حمید شریفی
3
(استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول
دزفول، ایران)
الکلمات المفتاحية: تغذیه گیاهی, عناصر پرمصرف, عناصر کم مصرف, ریزمغذی, شکر سفید, قند خام,
ملخص المقالة :
به منظور تعیین اثر مقادیر مختلف پتاسیم و منگنز بر خصوصیات و عملکرد کمی و کیفی چغندرقند در منطقه شمال خوزستان، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده نواری با سه تکرار به صورت کشت پاییزه سال زراعی 93-1392 در منطقه هفت تپه شهرستان شوش دانیال اجرا گردید. در اجرای این تحقیق از ژنوتیپ منوژرم مقاوم و پرمحصول اسپارتاک استفاده شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل کود پتاسیم در چهار سطح 0، 1، 2، 3 کیلوگرم در هکتار و منگنز در سه سطح0، 1، 2 کیلوگرم در هکتار بودند. مصرف کود پتاسیم به صورت محلول پاشی اثر معنی داری بر عملکرد ریشه و شکر سفید داشت. بالاترین عملکرد ریشه و شکر در تیمار 3 کیلوگرم در هکتار کود پتاسیم با عملکرد ریشه 6/80 تن در هکتار و عملکرد شکر سفید 63/13 تن در هکتار حاصل گردید. کاربرد منگنز اثر معنی داری بر عملکرد ریشه و سایر صفات مورد بررسی نداشت. همچنین، کاربرد سطوح مختلف کودهای پتاسیم و منگنز تأثیر چندانی بر خصوصیات کیفی چغندرقند از قبیل نیتروژن مضره، سدیم و پتاسیم موجود در ریشه، ضریب استحصال قند، درصد قند ملاس، درصد قند خام و درصد قند سفید نداشت. در مجموع، مصرف پتاسیم و منگنز در طول دوره رشد رویشی بوته های چغندرقند قابل توصیه می باشد.
_||_
