بررسی پایداری عملکرد دانه و سازگاری در ژنوتیپ‌های گندم دوروم با استفاده از روش(AMMI)

الموضوعات : بوم شناسی گیاهان زراعی

هاجر بدری ¹ , رضا محمدی ² , علی رضا اطمینان ³

1 - دانشجو
2 - استادیار
3 - استادیار

تاريخ الإرسال : 08 الخميس , ذو القعدة, 1440 تاريخ الإصدار : 24 الأحد , ذو الحجة, 1445

الکلمات المفتاحية: پایداری , تنوع ژنتیکی , سازگاری , گندم دوروم, عملکرد دانه,

ملخص المقالة :

به منظور پایداری عملکرد دانه، سازگاری 16 ژنوتیپ گندم دوروم آزمایشی در دو شرایط دیم و آبیاری تکمیلی در قالب طرح بلوک‌‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در طی سه سال 93-91 انجام گرفت. داده‌های حاصل از عملکرد دانه با استفاده از روش آماری AMMI مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس عملکرد دانه نشان داد که اختلاف معنی‌‌داری بین اثرات اصلی افزایشی ژنوتیپ، محیط و اثر متقابل ژنوتیپ در محیط در سطح احتمال 1% وجود دارد. بزرگی اثرات متقابل ژنوتیپ در محیط نسبت به اثر ژنوتیپ حدود دو برابر بود که بیانگر وجود احتمالی گروه‌‌های مختلف محیطی برای ژنوتیپ‌‌های مورد بررسی می‌باشد. تجزیه گرافیکی بای پلات داده‌های عملکرد بر‌اساس روش‌های AMMI نشان داد که ژنوتیپ‌ها دارای واکنش متفاوتی به محیط‌های مورد بررسی بودند، بطوری‌که محیط‌ها در سه گروه محیطی و ژنوتیپ‌های سازگار برای هر گروه محیطی تعیین گردید. ارزیابی پایداری عملکرد بر اساس آماره‌های ارزش پایداری AMMI(ASV)، ابرهارت و راسل و آماره‌های نا‌پارامتری نشان داد که ژنوتیپ G13 پایدار‌ترین و ژنوتیپ‌های G3 و G2 ناپایدار‌ترین ژنوتیپ‌ها بودند.