واکاوی عشق از دیدگاه عرفانی شیخ علاءالدوله بیابانکی
الموضوعات : عرفان اسلامی
حلما محمودی امجزی
1
(مدرس گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان، کرمان،ایران)
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
عشق از مسائل بنیادین عرفان است، چنان‌که بدون درنظرگرفتن آن عرفان و حکمت متعالیه قابل‌فهم نیست. در ادبیات عرفانی نیز عشق از جایگاه بالایی برخوردار بوده و هست؛ ازاین‌رو بخش زیادی از ادبیات عرفانی به این موضوع اختصاص دارد. در ادبیات عرفانی به¬خصوص در کلام شیخ علاءالدوله که مورد بحث این تحقیق هست، عشق را می‌توان از جنبة عشق حقیقی مورد بررسی قرارداد. جریان عرفان عاشقانه در بعد نظری و عملی دارای ویژگی‌هایی است و در اشعار علاءالدوله می‌توا¬ن¬دریافت که چگونه توانسته است جریان عرفان عاشقانه را در اشعار خود به¬کارببرد. در این پژوهش نگارنده بر آن است تا ضمن تحقیق در آثار شیخ علاءالدوله به شیوه توصیفی و تحلیلی و روش کتابخانه¬ای، به شیوه‌ای روشمند به بررسی و واکاوی عشق از منظر دیدگاه عرفانی شیخ علاءالدوله بیابانکی بپردازد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که علاءالدوله با به‌کارگیری اصطلاحات عرفانی به‌عنوان یکی از مضامین شعری توانسته‌است اندیشه‌های عرفانی خود را به نمایش بگذارد و همچنین در حوزه خداشناسی، جهان¬شناسی، انسان شناسی، معرفت‌شناسی و مبانی اخلاقی دست به اصطلاحاتی زده¬است و وارد حوزه کشف و شهود و تجربیات شخصی شده¬است. کلیدواژه‌ها: عرفان عاشقانه، عشق، دیوان علاءالدوله، متون عرفانی.
