ارائه مدل پارادایمی نقش دیپلماسی ورزشی در توسعه گردشگری ورزشی
الموضوعات : نوآوری در مدیریت ورزشیعلی ایرانپور 1 , جمشید همتی 2 , محمد جلیلوند 3 , غلامرضا خاکساری 4
1 - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
2 - استادیار گروه مدیریت ورزشی، واحد بهبهان، دانشگاه آزاد اسلامی، بهبهان، ایران
3 - استادیار گروه رفتار حرکتی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی همدان، ایران
4 - استادیار گروه مدیریت ورزشی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
الکلمات المفتاحية: دیپلماسی ورزشی, گردشگری ورزشی, مدل پارادایمی.,
ملخص المقالة :
هدف از پژوهش ارائه مدل پارادایمی نقش دیپلماسی ورزشی در توسعه گردشگری ورزشی است. روش ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻮع آﻣﻴﺨﺘﻪ (ﻛﻴﻔﻲ - ﻛﻤﻲ) می باشد. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ از ﻧﻈﺮ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﻚ، از ﺣﻴﺚ اﺳﺘﺮاﺗﮋى ﻓﺮآﻳﻨﺪى، از ﻧﻈﺮ ﻫﺪف ﻛﺎرﺑﺮدى است. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎرى اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ در ﺑﺨﺶ ﻛﻴﻔﻲ ﺷﺎﻣﻞ مدیران وزارت ورزش و جوانان، نمایندگان مجلس شورای اسلامی (فراکسیون ورزشی)، روسای فدراسیون های ورزشی، مدیران سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور، اعضای کمیسیون گردشگری ورزشی کمیتة ملی المپیک، مدیران سازمان ایرانگردی و جهانگردی، اعضای انجمن گردشگری ورزشی، فدراسیون ورزش های همگانی، اﺳﺎﺗﻴﺪ ﻋﻠﻮم ﺳﻴﺎﺳﻲ و رواﺑﻂ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ و اساتید حوزه ورزش و اوقات فراغت و متخصصان و پژوهشگران این حوزه هستند. پرسشنامه شامل دو بخش مجزا است. در بخش اول پرسشنامه ویژگی‌های جمعیت‌شناختی نمونه آماری پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفته است و بخش دوم پرسشنامه، متغیرهای اصلی پرسشنامه شامل 98 گویه است. داده های جمع آوري شده در بخش کیفی به صورت مصاحبه به منظور طراحی الگوی پارادایمی نقش دیپلماسی ورزشی در توسعه گردشگری ورزشی، شامل 6 سوال نوشته شده است و بعد از کدگذاری اولیه، مفاهیم استخراج شدند. پس از اتمام مصاحبه‌ها اقدام به مطالعه عمیق‌تر مبانی نظری و تحقیقات پیشین شد. تا از ترکیب مفاهیم گذشته، تجربیات پژوهشگر و نظرات صاحب نظران و نهایتاً شناسایی مؤلفه‌ها اصلی اقدام شد. در تجزیه و تحلیل استنباطی یافته‌ها از (نرمافزار SPSS، نسخه ٢٤) و به دلیل غیرطبیعی بودن توزیع اکثر متغیرهای پژوهش (نتایج آزمون کولموگروف - اسمیرنوف) مدلیابی و سنجش روابط چندگانه متغیرهای پژوهش از نرم افزار Smart PLS نسخه ٣ استفاده شد. کلیه فرضیه‌ها در سطح ٥/٠p≤ آزمون شدند. نتایج تحقیق نشان می دهد که تحلیل پیامدهای دیپلماسی ورزشی و نقش آن در توسعه گردشگری ورزشی مسائل مهمی را در باب روابط بین‌الملل آشکار میکند. از صلح و دوستی بین دولت‌ها و ملت‌ها گرفته تا وحدت و هویت ملی و توسعه همه جانبه کشور و حتی بعد منفی. دیپلماسی ورزشی و نقش آن در توسعه گردشگ
پیمانفر، محمد حسین؛ الهی، علیرضا؛ سجادپور، کاظم؛ حمیدی، مهرزاد (1399)، راهبردهای توسعه دیپلماسی ور زشی جمهوری اسالمی ایران، فصلنامه مجلس و راهبرد، سال بیستوهشتم، شماره یکصد و ششم، تابستان 1400. زرگر، افشین (1394). ورزش و روابط بین الملل: جنبههای مفهومی تئوریک https://civilica.com/doc/127966 شریعتی فیض آبادی ،مهدی (1398)، مطالعه تطبیقی دیپلماسی ورزش در توسعه روابط خارجی ایران و کشورهای منتخب، فصلنامه علمی دانش سیاسی ،سال پانزدهم ،شماره اول (پیاپی 29) بهار و تابستان 1398، صص148-125. عابدی، محبوبه. دوستی، مرتضی (1401). نقش کارکردهای اجتماعی دیپلماسی عمومی در گردشگری ورزشی ایران، مدیریت و کار آفرینی در ورزش، دوره 1، شماره 1، پاییز و زمستان اسفند 1401، صفحه 156-170. موسوی، سیده شیما؛ شفیعی، شهرام؛ بنار، نوشین (1401). نقش دیپلماسی ورزشی در ارتقا تعاملات بین‌المللی (نظریه داده بنیاد)، مطالعات مدیریت ورزشی، مقاله 4، دوره 14، شماره 72، خرداد و تیر 1401، صفحه 115-14. Abolhassan Shirazi, H. (2018). Cultural diplomacy and the role of friendship societies in international communication. International Communication Quarterly, 10(38), 938. (in Persian). Amini, A., & Anami Alamdari, S. (2013). Globalization of culture and the function of cultural diplomacy in foreign policy. Strategic Quarterly, 21(65), 393-413. (In Persian). Azhdari, L., Farhangi, A. A., Salehi Amiri, S. R., & Soltanifar, M. (2018). Model of Islamic Republic of Iran Public cultural diplomacy. Culture-Communication Studies, 18(38), 68-102. (in Persian). Dixon, M. A., Anderson, A. J., Baker, R. E., Baker, P. H., & Esherick, C. (2019). Management in sport for development: examining the structure and processes of a sport diplomacy initiative. International Journal of Sport Management and Marketing, 19(3-4), 268-292. Eltiami Nia, R., & Mohammadi Azizabadi, M. (2016). The subordinate and accelerating role of sport in providing conditions for peace among governments. International Political Research Quarterly, Islamic Azad University, Shahreza Branch, 22, 149-179. (in Persian).
Green, M., & Hollian, B. (2008). Policy making and prioritization in the development of championship sport (R. Gharakhanloo, & E. Gharakhanloo, Trans). Tehran: National Olympic Committee of the Islamic Republic of Iran. (In Persian). Grix, J. (2013). Sport politics and the Olympics. Political Studies Review, 11(1), 15. Ghorbani, n. (2013). a study of the Challenges of Iranian public diplomacy in the Persian Gulf Region (Case study: Bahrain and Iraq) (Unpublished doctoral dissertation). University of Tehran, Tehran, Iran. (In Persian). Houlihan, B., Bloyce, D., Smith, A. (2009). “Developing the research agenda insport policy”. International Journal of Sport Policy, 1(1), p1–12. Keshavarz, L. Farahani, A. & Bahramipur, B. (2018). Analysis of factors affecting the acquisition of international sports seats by Iranian representatives. Journal of Sport Management and Development, 7(4), 2-15. (in Persian). Kobierecki, M. M. (2016). Ping–Pong diplomacy and its legacy in the American foreign policy. Polish Political Science Yearbook, 45, 304–316. Kobierecki, M. M., & Strożek, P. (2017). Sport as a factor of nation branding: A quantitative approach. The International Journal of the History of Sport, 34:7-8, 697-712. Khodadad Kashi, F., & Karimnia, E. (2017). Investigating the impact of economic and social factors on countries' sports success at the Olympics (1996- 2012). Journal of Economic Modeling Research, (25), 43-67. (in Persian). Malkotian, M. (2009). Sports and Politics. Journal of Politics, 39(2), 301-316. Munt, V. M. (2015). Game, set, match: Sports and the future of diplomacy (Unpublished master’s thesis). CUNY City College. Min, D., Choi, Y. (2019). "Sport cooperation in divided Korea: an overstated role of sport diplomacy in South Korea". Sport in Society, 22(8), pp: 1382-1395. Murray, Stuart. (2013). “The Two Halves of Sports-Diplomacy”, Diplomacy & Statecraft 23 (3), p576–592. Mohammadi Azizabadi, M. (2018). The place of sport in domestic and international politics for peace and friendship. Journal of Politics, 4(40), 113-123. (in Persian). Parks, J. (2017). Promoting authority through sport by states and societies of Eastern Europe. Wissenschaftliches Netzwerk, Integration und Desintegration: Zur Sozial- und Kulturgeschichte des Osteuropäischen Sports im Internationalen Vergleich. Available at: http://www.leibniz-ios.de (Accessed 11 Januar 2017). Petersen, K. (2013), Nation building in South Africa, at: http://rudar.ruc.dk /bitstream/1800/11344/1/Nation%20building%20in%20South%20Africa%20CE.pdf. Rooney, P. (2012). Sport for Development and Peace: the case of Northern Ireland. Master of Arts–Environment, Society and Development, 1-69. Rasekh, N., & Javadipour, M. (2018). The role of sport and the development of sport diplomacy in the promotion of socio-cultural policies and foreign relations of the Islamic Republic of Iran. Sport Management. 11(2), 219-234. (in Persian). Shariati, M., & Goodarzi, M. (2017). Structural modeling (SEM) of the components of sport diplomacy in the development of international relations of the Islamic Republic of Iran. New Approaches to Sport Management, 5(16), 89-104. (in Persian). Shaabani Bahar, Gh. R., Erfani, N., Goodarzi, M., & Monsaf, A. (2015). Application of path analysis model to explain effective indicators of Iranian teams' sports success in international events. Applied Research in Sport Management, 3(3), 117-131. (in Persian). Shabani Moghadam, K., & Farahani, A. (2016). Politics and international relations in sport. Tehran: Organization of Academic Jihad Publications. (in Persian). Sajjadi, S. N., Mahmoudi, A., Saatchi, V., & Haji Akhundzadeh, M. (2012). Investigating the priorities and strategies for improving the judo championship of Iran from the perspective perspective. Journal of Sport Management, 6(2), 231-246. (in Persian). Zargar, A. (2016). Sport and international relations: Conceptual and theoretical aspects. Journal of Political Science, 11(32), 7-48. (in Persian).
