اصول طراحی پیاده‌راه خیابان المهدی کرج با رویکرد سرزندگی
الموضوعات : Urban design
صدیقه معین مهر
1
,
عارفه تمیزی
2
1 - استادیارگروه معماری، دانشکده هنر و معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، تهران، ایران.
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده هنر و معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب ، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: پیاده‌راه, اصول طراحی, سرزندگی, فضای عمومی شهری, خیابان المهدی کرج,
ملخص المقالة :
در دهه‌‌‌های اخیر با گسترش بی‌رویه شهرها، نقش عابر‌پیاده در خیابان‌ها کمرنگ شده که این امر سبب ایجاد محیط‌های کسل‌کننده در شهرها و کاهش سرزندگی فضاهای شهری شده است. پیاده‌راه‌ها به دلیل نقش عملکردی، اجتماعی و فرهنگی ویژه، از مهمترین فضاهای شهری برای گذران اوقات فراغت و فعالیت‌های اجتماعی هستند. به همین دلیل خیابان‌ها و فضاهای باز مرکز شهرها، قابلیت بالایی برای تبدیل شدن به پیاده‌راه دارند. هدف از این پژوهش، تبیین اصول طراحی پیاده‌راه خیابان المهدی می‌باشد که باعث ارتقاء تعاملات اجتماعی و افزایش سرزندگی برای تعامل بین شهروندان شود. خیابان المهدی که یکی از پرترددترین خیابان¬های شهر کرج می¬باشد محلی برای دستفروشان شده است در صورتی که قابلیت پیاده¬محوری را دارد. روش تحقیق این پژوهش از نوع پژوهش¬های کیفی می باشد که از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و مشاهدات میدانی به روش توصیفی- تحلیلی گردآوری می¬شود. این مقاله نشان دهنده اهمیت یکپارچه¬سازی اصول مطرح شده در این پژوهش با نیازها و فرهنگ محله¬ی کرج برای ایجاد فضایی دعوت کننده و زنده است. این مطالعه تأیید می‌کند که توجه به کوچکترین جزئیات در طراحی می‌تواند تأثیرات عمیقی بر روحیه و رفتار شهروندان داشته باشد و هر فضای شهری را به سکویی برای غنی‌سازی زندگی اجتماعی و پایداری شهری تبدیل کند.در نهایت، مطالعه حاضر به این نکته دست یافته است که طراحی پیاده‌راه خیابان المهدی در کرج، با تأکید بر اصول سرزندگی و تعامل اجتماعی، پتانسیل قابل توجهی در بهبود کیفیت زندگی شهری و ایجاد فضایی دینامیک و پویا برای عموم مردم دارد. این طراحی، که بر مشارکت پذیری، ایمنی، دسترس‌پذیری، استفاده چندمنظوره و جذابیت زیبایی‌شناختی تأکید ورزیده بود، بستری مناسب برای ایجاد روابط اجتماعی و فعالیت‌های فرهنگی و اقتصادی می‌افریند.
- پوراحمد، ا، عباسی، ش. (1395). تحلیل توانمندی ها و تنگناهای وضعیت پیاده راه صف ( باغ سپه سالار) منطقه 12 تهران و روندآن در گذر زمان. فصل نامه جغرافیا و برنامه ریزی شهری چشم انداز زاگرس.
- تاجیک، آ. پرتوی، پ. (1392). مدل مفهومی و چارچوب تحلیلی پیاده‌مداری با تأکید بر رویکرد نوشهرسازی (مورد پژوهی: فاز چهار مهرشهر کرج). فصلنامه مطالعات شهری ، صفحه 96-81.
- سیف الهی فخر، س، لاریمیان، ت، و معززی مهر، طهران، ا. م. (1392). تعیین شاخص های موثر در خلق مکان های امن پیاده مدار جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی (نمونه موردی: خیابان بهار آزادی محله خاک سفید تهران). معماری و شهرسازی ایران، -(5)، 85-95.
- شکوهی دولت آبادی، م و مسعود ، م. (1389). پیاده راه عاملی برای افزایش سرمایه اجتماعی. معماری و شهرسازی ایران ، دوره 1 پاییز.
- صادقی, ع. (1392). دانش چندفرهنگی و ارتقای سبک زندگی در ایران. فرهنگ مشاوره و روان درمانی.
- صرافی، م. توکلی نیا، ج. چمنی مقدم، م. (1393). جایگاه برنامه ریز در فرآیند برنامه ریزی شهری ایران. فصلنامه مطالعات شهری.
- فصیحی، ح، پریزادی، ط، کرمی، ت. ج. (1398). بررسی نقش پیاده¬راه در سرزندگی فضاهای عمومی مطالعه موردی: پیاده¬راه حرم شهر ری. فصلنامه شهر پایدار، دوره 2، شماره 4، صفحه 1- 15.
- عاشوری، ع. (1389). بررسی نقش پیاده¬راه در حیات شهر، ماهنامه منظر، شماره 8، صفحه 44-47.
-قربان پور، م، زالی، ن، یوردخانی، م، و آزاده، س. ر. (1397). ارزیابی مولفه های موثر بر تقویت سرزندگی در مسیرهای پیاده شهری (مطالعه موردی: پیاده راه علم الهدی شهر رشت). مطالعات برنامه ریزی سکونتگاه های انسانی (چشم انداز جغرافیایی)، 13(1 (پیاپی 42).
-کاشانی جو، خ. (1389). بازشناخت رویکردهای نظری به فضاهای عمومی شهری. هویت شهر، 4(6)، 95-106.
-گلکار، ک. (1379). مؤلفه های سازنده کیفیت طراحی شهری. نشریه علمی ـ پژوهشی صفه، شماره 32 ،صص 65-3.
- محمدی، م، و چنگلوایی، ی. (1392). ارزیابی مولفه های کیفیت فضای شهری بر میزان مطلوبیت مسیرهای پیاده گردشگری (مورد پژوهی اولویت بندی مسیرهای گردشگری پیاده در شهر اصفهان). معماری و شهرسازی ایران، -(5)، 15-32.
- مسائلی، ز، حقیقی بروجنی، س. (1401). دیدگاه شهروندان در خصوص سرزندگیِ محورهای گردشگری پیاده (پیاده‌راه گردشگریِ چهارباغ عباسی اصفهان). دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان.
-David J. Lowe, Maarten B, Alan G. Hogg, Rewi M)2019). Newnham. Ages of 24 widespread tephras erupted since 30,000 years ago in New Zealand, with reevaluation of the timing and palaeoclimatic implications of the Lateglacial cool episode recorded atKaipo bog
-Jalaladdini, S. and Oktay, D. (2012) Urban Public Spaces and Vitality: A Socio-Spatial Analysis in the Streets of Cypriot Towns. Social and Behavioral Sciences, 35, 664-674.
-Mateo-B, (2003). Pedestrian’s needs matter: Examining Manila’s walking environment. School of Geography, Planning and Environmental Management, The University of Queensland, Australia
-Montgomery, J. (1998). Making a City: Urbanity, Vitality and Urban Design. Journal of Urban Design, 3, 93-116.
- Park, S., Deakin, E., & Lee, J. S. (2014), Developing perception-based walkability index to test impact of micro-level walkability on sustainable mode choicedecision, Transportation Research Record: Journal of the Transportation Research Board, 2464, 126-134.
-Sci, I.J. (2014). Factors affecting the vitality of streets in Downtown Johor Bahru City, Indian Journal of Scientific Research, 7(1): 361–374.
