بررسی جنایت اسرائیل و تاثیر آن بر امنیت ملی کشور جمهوری اسلامی ایران از منظر حقوق بین الملل
الموضوعات :
مصطفی امیری
1
,
معصومه رحمانی نژاد
2
1 - دانشکده حقوق وعلوم انسانی،واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی ، شیراز،ایران
2 - دانشکده حقوق وعلوم انسانی،واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی ، شیراز،ایران
الکلمات المفتاحية: جنایت اسرائیل , امنیت ایران, حقوق بین الملل.,
ملخص المقالة :
هدف این پژوهش بررسی جنایت اسرائیل و تأثیر آن بر امنیت ایران از منظر حقوق بین الملل است .اسرائیل مدتهاست که برای حفظ قدرت بازدارندگی و از بین بردن تهدیدهای نوظهور علیه امنیت خود، در قالب راهبرد «لشکرکشی‌های بیناجنگی یا کارزار بین جنگ به منافع ایران و متحدان ایران در سوریه حمله می‌کند؛ با این تفاوت که در چند ماه گذشته و همزمان با جنگ ویرانگر اسرائیل در غزه، بر شدت و دفعات چنین کارزارهایی افزوده است. جنایات جنگی اسرائیل نقض قوانین کیفری بینالمللی از جمله جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت است که نیروهای دفاعی اسرائیل، شاخه نظامی دولت اسرائیل، از زمان تأسیس اسرائیل در سال ۱۹۴۸ به ارتکاب آن متهم شده‌اند. اینها شامل هدف قرار دادن و کشتن عمدی غیرنظامیان، کشتن اسیران جنگی و رزمندگان تسلیم شده، حملات بی‌رویه، مجازات دسته جمعی، گرسنگی دادن به غیرنظامیان، استفاده از سپر انسانی، شکنجه، انتقال اجباری، نقض بی‌طرفی پزشکی، هدف قرار دادن خبرنگاران، حملات هوایی غیرقانونی یا حملات علیه اشیاء غیرنظامی و اشیاء محافظت شده، تخریب‌های بی‌رویه، و تحریک به نسل‌کشی می‌شود. اسرائیل به دلیل داشتن منابع مالی فراوان و حمایتهای سیاسی ابرقدرتها و همچنین برخورداری از سلاح هسته‌ای و تکنولوژی پیشرفته، به منزله یک تهدید برای کشورهای منطقه و به خصوص ایران مطرح می‌باشد. چالش‌های رژیم اسرائیل درحوزهی سیاسی ازنظرکمی وکیفی درحال افزایش می‌باشد و همچنان امنیت وجودی برای آن به عنوان یک مسأله است.جدایی نژادی یاآپارتاید، بی ثباتی، فساد،کاهش مشارکت سیاسی و بنبست روند صلح در خاورمیانه ازچالش‌های سیاسی تأثیرگذار برامنیت رژیم اسرائیل می‌باشند که امنیت و مشروعیت آن را با تهدید وجودی مواجه کرده است. نقض‌های سیستماتیک و مستمر حوزه‌های مختلف حقوق بین الملل توسط رژیم اسرائیل، به صورت سریالی و همراه با ارتقای سطح شدت و گستردگی بوده است. هدف رژیم اسرائیل از ارتکاب این نقض‌ها که از قضا در برخی موارد (تنها در برخی موارد) توسط سازوکارهای بین المللی نیز مستند شده‌اند، نه لزوماً توسعه اشغالگری بلکه تخریب و نابودسازی حقوق بین الملل موجود و تبدیل آن به حقوق بین‌الملل اسرائیلی است.
1. آوجی، گولتکین. (۱۳۹۱). بحران کرد: در دام دسیسهها (ترجمه علی سعادت و هادی مرتضی).
2. باربر، جیمز، و مایکل اسمیت. (۱۳۷۴). ماهیت سیاستگذاری خارجی (ترجمه دکتر سید حسین سیف زاده). تهران: نشر قومس.
3. حاجی یوسفی، امیرمحمد. (۱۳۸۱). نظریه والتز و سیاست خارجی ایران: مطالعات مقایسهای دوران جنگ سرد و پساجنگ سرد. فصلنامه سیاست خارجی، ۱۶ (۴)، ۱۰۰۵-۱۰۳۰.
4. دوست محمدی، احمد. (۱۳۸۶). ریشههای ایدئولوژیکی و تاریخی شکست طرحهای صلح خاورمیانه. فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، ۳۷ (۱)، ۲۱-۷۵. https://jpq.ut.ac.ir/article_18682.html
5. دوست محمدی، احمد. (۱۳۸۷). بازشناسی صهیونیسم . مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
6. سریع القلم، محمود. (۱۳۷۹). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران . تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک.
7. زاهدانی، سید سعید. (۱۳۸۶). بهائیت در ایران . تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
8. فلاح، رحمت الله. (۱۳۸۹). راهبردهای اسرائیل در اوراسیا با تأکید بر آسیای مرکزی و قفقاز . تهران: مؤسسه مطالعات اندیشهسازان نور.
9. مرادی، منوچهر. (۱۳۸۵). چشمانداز همکاری ایران و اتحادیه اروپا در تأمین ثبات و امنیت قفقاز جنوبی: حدود و امکانات . دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی.
10. مؤمنی، میرقاسم. (۱۳۸۴). جامعه یهودیان آذربایجان و ابعاد روابط دوجانبه آذربایجان و اسرائیل . فصلنامه تحقیقی آران.
11. المسیری، عبدالوهاب. (۱۳۷۸). گروه کارکردی یهودی و دولت کارکردی صهیونیست. فصلنامه مطالعات فلسطین، ۱ (۲)، ۹-۳۶. (ترجمه امیرمحمد حاجی یوسفی).
12. Abbasov, S. (2009). Azerbaijan mum about Israeli spy plane, satellite project. Eurasianet.org , 17 August.
13. Adeebfar, T. (2006). Azerbaijan’s geopolitical challenge: Improving relations with Iran. Middle East Economic Survey, 49 (49), 04 December. https://doi.org/10.5901/mjss.2016.v7n3s3p72
14. Akiner, S. (2004). The Caspian: Politics, energy and security . Oxford: RoutledgeCurzon. https://doi.org/10.4324/9780203641675
15. Aliyeva, H. (2007). The transit of Caspian petroleum by pipeline. Baku (Azerbaijan) – Supsa (Georgia) – Odessa – Brody (Ukraine) – Gdansk (Poland) . Baku Press.
16. Amiridze, N. (2009). Mismatches between form and meaning: Reanalysing wish and blessing formulae in Georgian society . Tbilisi: Georgia Studies Press.
17. Aras, B. (1998). Post-Cold War realities: Israel's strategy in Azerbaijan and Central Asia. Middle East Policy, 5 (4). https://doi.org/10.1111/j.1475-4967.1998.tb00370.x
18. Armesak, L. (2007). The status of Armenians, Russians, Jews and other minorities. INS Resource Information Center , 1993. http://www.uscis.gov/pdf
19. Beasley, R., et al. (2002). Foreign policy in comparative perspective: Domestic and international influences on state behavior . New York: CQ Press.
20. Bourtman, I. (2006). Israel and Azerbaijan's furtive embrace. Middle East Quarterly, 13 (3).
21. Brecher, M. (1972). The foreign policy system of Israel: Settings, images, process . New Haven: Yale University Press.
22. Bromberger, M. (2012). The Georgian diaspora: A case study of the Georgian community in Israel . Georgia University Press.
23. Clarke, M., & White, B. (1981). An introduction to foreign policy analysis . London: G.W. & Hesketh.
24. Couloumbis, T., & Wolf, J. (1990). Introduction to international politics . Englewood: Prentice-Hall.
25. Cox, R. (1986). Social forces, states, and world orders: Beyond international relations theory. In R. Keohane (Ed.), Neorealism and its critics (pp. 204-254). New York: Columbia University Press.
26. Dowty, A. (1998). The Jewish state: A century later . Berkeley: University of California Press.
27. Dowty, A. (1999). Israeli foreign policy and the Jewish question. MERIA .
28. Freedman, R. (Ed.). (1998). The Middle East and the peace process: The impact of Oslo Accords . Gainesville: University Press of Florida.
29. Freedman, R. (Ed.). (2000). Israel’s first fifty years . Gainesville: University Press of Florida.
30. Hanrieder, W. (1962). Actor objectives and international systems. In A. Wolfers (Ed.), Discord and collaboration: Essays on international politics (pp. 77-100). Baltimore: Johns Hopkins University.
