اثربخشی بازی‌درمانی اکوسیستمیک در کاهش نشانه‌های اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه
الموضوعات : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی
مرضیه هاشمی
1
(گروه علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهرا)
شکوه السادات بنی جمالی
2
(عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا)
زهره خسروی
3
(عضو هیئت علمی دانشگاه الزهراء- روانشناسی و علوم تربیتی)
الکلمات المفتاحية: اثربخشی, بازی‌درمانی اکوسیستمیک, اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه,
ملخص المقالة :
اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه یکی از شناخته شده‌ترین اختلالاتی است که در کودکان تشخیص داده می‌شود. به‌طوریکه این اختلال شایع‌ترین اختلال روانی تشخیص داده شده در کودکان به شمار می‌آید. درصورتیکه این اختلال مورد درمان قرار نگیرد مشکلات قابل‌توجهی برای فرد در دوران کودکی و بزرگسالی ایجاد می‌کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه‌تاثیر برنامه بازی‌درمانی اکوسیستمیک بر کاهش نشانه‌های اختلال نقص‌توجه- بیش‌فعالی کودکان انجام شد. برای این منظور طی یک پژوهش از نوع تک آزمودنی و به شیوه‌ی خط‌پایه، از جامعه‌ی کودکان مبتلا به اختلال نقص‌توجه- بیش‌فعالی در شهر تهران، 6 کودک 7 تا 10 ساله که دارای نشانه‌های نقص‌توجه- بیش‌فعالی بودند با شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و در ابتدا و انتهای مداخله و سه ماه بعد از اتمام آخرین جلسه‌ی مداخله، با سیاهه رفتاری کودک مورد ارزیابی قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان به مدت 10 جلسه برنامه‌‌ی بازی‌درمانی اکوسیستمیک را دریافت کردند. تحلیل درون‌موقعیتی و بین‌موقعیتی نشان داد بازی درمانی اکوسیستمیک در کاهش نشانه‌های بیش‌فعالی و نقص توجه موثر است. مطابق با نتایج پژوهش بازی‌درمانی اکوسیستمیک می‌تواند به‌عنوان مداخله‌ای مناسب در کاهش نشانه‌های اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه بکار رود.
_||_
