نقش واسطه ای امیدواری در رابطه ی بین چشم انداز زمان و آشفتگی روان‌شناختی
الموضوعات : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی
صادق تقی لو
1
(
دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا، آستارا، ایران
)
حمیده لطیفی
2
(
دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد، بروجرد، ایران.
)
الکلمات المفتاحية: امیدواری, زمان, آشفتگی, چشم انداز, روان‌شناختی,
ملخص المقالة :
در حوزه ی مطالعه ی آشفتگی روان شناختی افراد، در مواجه با موقعیت های نامطلوب، توجه به چشم انداز زمان حایز اهمیت است. چشم انداز زمان پنج بعد گذشته ی مثبت، گذشته ی منفی، حال لذت گرایانه، حال قضا و قدری و آینده را دربرمی گیرد. هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش واسطه ای امیدواری در رابطه ی بین چشم انداز زمان و آشفتگی روان شناختی بود. بدین منظور، طی یک پژوهش توصیفی، 296 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج به روش نمونه گیری چندمرحله ای تصادفی انتخاب و از نظر چشم انداز زمان، نشانگان مشکلات روانی و امیدواری مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل و مدل یابی معادله های ساختاری نشان داد که امیدواری، رابطه ی بین حال قضا و قدری و آشفتگی روان شناختی و رابطه ی بین آینده و آشفتگی روان شناختی را میانجی گری می کند. چشم انداز زمان قضا و قدری، دیدگاهی مملو از حس شکست و درماندگی و ناامیدی نسبت به زمان حال است. افراد با چشم انداز زمان آینده گرایش به اهداف بلند مدت دارند. برخوردار بودن از یک تفکر امیدوارانه و داشتن منابع کافی برای تفکر هدف مدار و آشنایی با مسیرهای لازم برای رسیدن به اهداف سبب بهزیستی در افراد می شود
