اثربخشی درمان شناختی- رفتاری گروهی در پیشگیری از لغزش افراد وابسته به متاآمفتامین
الموضوعات : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینیفاطمه بهروزیان 1 , مصطفی نوکنی 2 , حمیدرضا مهاجرانی 3
1 - دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات بروجرد، بروجرد، ایران
2 - دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اراک، اراک، ایران
3 - دپارتمان فیزیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک، اراک، ایران.
الکلمات المفتاحية: درمان شناختی- رفتاری, متاآمفتامین, عود,
ملخص المقالة :
متاآمفتامین، یک ماده ی محرک و اعتیاد آور است که مغز و سیستم عصبی را به شدت تحریک می‌کند و از نظر شیمیایی، اثر بیشتری از آمفتامین دارد. درمان زیستی واحدی برای سومصرف این ماده وجود ندارد و تمرکزهای درمانی بر مداخلات روان شناختی متمرکز است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر درمان گروهی شناختی ـ رفتاری بر پیشگیری از لغزش افراد وابسته به متاآمفتامین بود. بدین منظور طی یک طرح نیمه آزمایشی و پیش آزمون - پس آزمون و گمارش تصادفی، 30 نفر از افراد مبتلا به سومصرف متاآمفتامین که زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی لرستان سم زدایی شده بودند، به شیوه ی دردسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه کاربندی شدند. گروهها با آزمایش های منظم ادرار مورد آزمون قرار گرفتند سپس درمان گروهی شناختی ـ رفتاری در دوازده جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. نتایج آزمون های خی دو نشان داد بین میزان عود درمان جویان در گروه گواه و آزمایش، تفاوت معناداری وجود داشته است. به نظر می رسد درمان گروهی شناختی- رفتاری به بیماران کمک می کند تا با حقیقت مصرف مواد مواجه شوند، از نتایج منفی مصرف آگاهی یابند و انگیزه ای قوی برای ادامه ی ترک داشته باشند.
