رابطه فراهیجان منفی و خستگی با نارسایی شناختی بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریوی: نقش واسطه‌ای تهی شدن ایگو
الموضوعات : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی
فاطمه مرادی
1
(گروه روانشناسی، دانشگاه شهیدباهنر کرمان)
مسعود باقری
2
(دانشیار روانشناسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان)
الکلمات المفتاحية: نارسایی شناختی, فراهیجان منفی, خستگی, تهی شدن ایگو, بیماری انسداد مزمن,
ملخص المقالة :
بیماری انسداد مزمن ریوی، به عنوان یکی از شایع ترین بیماری های ریوی ماهیت پیش رونده و ناتوان کننده ای داشته و کارکردهای روان شناختی بیماران را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری غالباً با کاهش توانایی های شناختی همراه می باشد. در این راستا، هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای تهی شدن ایگو در رابطه فراهیجان منفی و خستگی با نارسایی شناختی بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریوی بود. بدین منظور، طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، 204 بیمار مبتلا به انسداد مزمن ریوی شهر کرمان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از نظر نارسایی شناختی، تهی شدن ایگو، فراهیجان منفی و خستگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد فراهیجان منفی، خستگی و تهی شدن ایگو با نارسایی شناختی رابطه مثبت معناداری دارند. همچنین نتایج تحلیل مسیر حاکی از آن بود که تهی شدن ایگو در رابطه فراهیجان منفی و خستگی با نارسایی شناختی نقش میانجی جز دارد. بدین معنا که بخشی از رابطه فراهیجان منفی و خستگی با نارسایی شناختی به واسطه تهی شدن ایگو رخ می دهد. بنابراین، با توجه به نتایج پژوهش حاضر با فراهم کردن مداخلات درمانی مبتنی بر کاهش فراهیجان منفی و خستگی می توان میزان تهی شدن ایگو را در بیماران انسداد مزمن ریوی کاهش داد و بدین طریق در جهت پیشگیری و یا کنترل نارسایی شناختی این بیماران اقدام نمود.
_||_
