اجرای احکام مدنی خسارات روحی در حقوق ایران و انگلستان
الموضوعات : آموزه های فقه و حقوق جزاءعلیرضا حراج 1 , اباست پور محمد 2
1 - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران
2 - استادیار گروه حقوق، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران.
الکلمات المفتاحية: جبران خسارت معنوی, اجرای احکام جبران خسارت معنوی, جبران خسارت روحی در حقوق انگلستان,
ملخص المقالة :
هر خسارتی که به اشخاص وارد شود، باید شخص خسارت ¬زننده، آن را جبران کند. در کنار خسارات مادی و جانی، خسارات معنوی نیز وجود دارد که نظام حقوقی کشور ایران در اجرای احکام مربوط به جبران آن، با چالش¬های متعددی مواجه است. مقاله پیش رو، در پژوهشی به روش توصیفی تحلیلی، مترصد بررسی و مقایسه¬ی مسأله¬ی خسارات معنوی و روند حقوقی جبران آن، در دو نظام حقوقی ایران و انگلستان است. نتیجه¬ی تحقیق، نشان می¬دهد: در انگلستان، خسارات معنوی با خسارات مادی پیوند دارد و برای بستگان درجه اول شخص خسارت دیده، لحاظ می¬شود. روانشناسان پزشکی قانونی، شدت خسارت معنوی را تعیین می¬کنند و پس از آن، قاضی، میزان خسارت را تعیین و به پرداخت آن، حکم می¬دهد. در عین حال، هزینه طول درمان نیز به صورت عینی، جبران می¬شود؛ البته، این نوع جبران، تنها برای شخص اصیل، قابلیت اجرا دارد. در کشور ایران، ساز و کار دقیقی برای تعیین خسارات معنوی، وجود ندارد و به طور معمول، میزان خسارت، ضمن استناد به رویه¬ی قضائی و ارشی تعیین می¬شود که کارشناسان، تعیین می‌کنند و معمولاً، این شیوه، اصول عدالت ¬محورانه را تبیین نمی‌کند؛ از این رو، قضات، عمدتاً، در مسیر سازش بین طرفین تلاش می¬کنند. توجه به واقعیت مذکور، ضرورت و نیاز به تعیین دقیق و کامل قواعد این حوزه را نمایان می¬سازد. رای جبران خسارت معنوی، حسب معیارهایی صادر می¬شود که دادورز اجرای احکام، در تعیین میزان دقیق آن خسارت، دارای اختیاراتی جزئی است، این اختیار، در حقوق انگلستان، مشهود نیست.
1. بادینی، حسن، (1395)، فلسفه مسئولیت مدنی، تهران، شرکت سهامی انتشار.
2. باریکلو، علیرضا، (1385)، مسئولیت مدنی، تهران، بنیاد حقوقی میزان.
3. توانگر، زهرا؛ فروغی، فضل الله، (1395)، بررسی حکم تداخل دیه منافع در جنایت بر اعضاء، مجله مطالعات حقوقی دانشگاه شیراز، شماره:8 (2)، ص183-213.
4. توجهی، عبدالعلی؛ ابراهیم وند، حسام، (1396)، کیفرگذاری و کیفردهی در حوزه سلب آزادی در حقوق ایران و انگلستان، دیدگاه¬های حقوق قضائی، شماره: 1 (77)، ص41-90.
5. رحیمی، نرجس خاتون، (1391)، جنایت بر منافع اعضای بدن در فقه امامیه و حقوق ایران، دانشگاه فردوسی مشهد، پایان نامه کارشناسی ارشد.
6. زراعت، عباس، (1397)، شرح مبسوط قانون مجازات اسلامی بخش قصاص، تهران، انتشارات جنگل جاودانه.
7. فرح زادی، علی اکبر؛ فهیم، نرگس، (1395)، تداخل اسباب دیه در فقه امامیه، مطالعات فقه و حقوق اسلامی، شماره: 8 (14)، ص195-214.
8. فیض، علیرضا، (1372)، منافع بشری و جنایت بر آن، تهران، انتشارات وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی.
9. قاسم زاده، سید مرتضی، (1398)، مبانی مسئولیت مدنی، تهران، نشر میزان.
10. محقق داماد، سید مصطفی، (1390)، جنایت بر اعضای بدن از دیدگاه فقه و حقوق اسلامی، فصلنامه فقه پزشکی، شماره: 2 (5)، ص11-35.
11. نعمتی، حسن، (1395)، بررسی تطبیقی دیه اعضاء در مذاهب اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، پایان نامه کارشناسی ارشد.
12. Bell, J; Boyron, S & Whittaker, S, (2008), Principles of French law, oxford university Press.
13. Bermann, G, A & Picard, E (Eds), (2008), Introduction to French law, Kluwer Law International BV.
14. Bueno, N & Bright, C, (2020), Implementing Human Rights Due Diligence Through Corporate Civil Liability. International & Comparative Law Quarterly, 69(4), 789-818.
15. Cartwright, J & Hesselink, M, (Eds), (2008), Precontractual liability in European private law, Cambridge University Press.
16. Cossart, S ; Chaplier, J & De Lomenie, T. B, (2017), The French law on duty of care: A historic step towards making globalization work for all, Business and Human Rights Journal, 2(2), 317-323.
17. Elliott, C, (2001), French criminal law, Routledge.
18. Ghaisary, S, A, Yousefzadeh, M & Habib, M, (2020), Preventive civil liability and its educational principles in the high school social studies textbook, Revista Conrado, 16(76), 68-78.
