تاریخ سرایش منظومة حماسی «جهانگیرنامه» قاسم مادح
الموضوعات :
1 - دانش‌جوی دکتری زبان و ادبیات فارسی. دانشگاه فردوسی مشهد. مشهد. ایراندانشگاه فردوسی مشهد
الکلمات المفتاحية: صفویه, جهانگیرنامه, شاه‌جهان, اورنگ‌زیب, ماده‌تاریخ, تعمیه,
ملخص المقالة :
در راستای تبیین و تشریح مجموعة حماسة ملی ایران، نداشتن آگاهی دقیق از تاریخ سرایش و نام سرایندة اغلب منظومه های حماسی پس از شاهنامه، از مهم ترین چالش های پیشِ روی پژوهش گران این حوزه است که سکوت معنادار تذکره ها در این باب نیز بر این مشکل دامن می زند. تنها معادلات سبک شناسی، زبان شناسی و برخی اشارات بینامتنی است کـه باب گمان زَد را در این زمینه گشوده نـگه داشتـه است. منظومۀ حماسی جهان گیرنامه نیز از همین دست است. با وجود این که سرایندة آن در ابیات پایانی، خود را قاسم مادح و محل نظم اثر را هرات معرفی می کنـد، اما تاریخ نظم اثر هم چنان از سوی پژوهش گران محل تردید و گمانه زنیست، اما نگارنده بر آن است که سرایندة جهان گیرنامه در آخرین بیت این منظومه، علاوه بر مکان، زمان سرایش اثر را نیز در قالب ماده تاریخ بیان کرده است و 1077 ه.ق را سال بنظم کشیـدن آن اعلام می کند. بررسی شواهد و قرائن زبانی، تاریخی و ادبی، تعلّق این منظومه را به نیمة دوم قرن یازدهم تأیید می کند.
- آیدنلو، سجاد. (1388). «مقدمهای بر نقالی در ایران»، پژوهشهای ادب عرفانی، شمارة 12، زمستان، صص 64-35.
- آیدنلو، سجاد. (1388). متون منظوم پهلوانی: برگزیدة منظومه های پهلوانی پس از شاهنامه، تهران: سمت.
- امیدسالار، محمود. (1381). «بیان ادبی و بیان عامیانه در حماسههای فارسی»، جستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبی، تهران: بنیاد موقوفات محمئد افشار، صص 460- 438.
- بیرونی، ابوریحان. (1367). التفهیم، تصحیح جلالالدین همایی، تهران: نشر هما.
- رحیملو، یوسف. (1393). «ایران در عصر صفوی»، تاریخ جامع ایران، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، جلد یازدهم، تهران: مرکز دایرهالمعارف بزرگ اسلامی.
- سیوری. ر. م. (1390). «نظام تشکیلاتی صفویان»، تاریخ ایران کمبریج، ترجمة تیمور قادری، جلد ششم، قسمت سوم، دورة صفوی، تهران: مهتاب.
- صدری، مهدی. (1378). حساب جمّل در شعر فارسی و فرهنگ تعبیرات رمزی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
- صفا، ذبیحالله. (1333). حماسه سرایی در ایران: از قدیمترین عهد تاریخی تا قرن چهاردهم هجری، تهران: پیروز.
- صفا، ذبیحالله. (1371). تاریخ ادبیات در ایران، چاپ هفتم، تهران: فردوس.
- غفوری، رضا؛ امینی، محمدرضا. (1393). «بررسی عناصر دینی و اندیشههای عرفانی در حماسة جهانگیرنامه»، کاوشنامه، سال پانزدهم، شماره 28، صص 316- 293.
- مادح، قاسم. (1380). جهانگیرنامه، به کوشش ضیاءالدین سجادی و مقدمة مهدی محقق. تهران: مؤسسۀ مطالعات اسلامی دانشگـاه تهران- دانشگاه مکگیل.
- محجوب، محمدجعفر. (1374). «تحول نقالی و قصهخوانی، تربیت قصهخوانان و طومارهای نقالی»، سینما تئاتر، سال دوم، شماره هفتم، مهرماه، صص 87-80.
- معین، محمد. (1350). فرهنگ معین، تهران: امیرکبیر.
- مقدسی، مطهر بن طاهر. (1374). آفرینش و تاریخ، مقدمه، ترجمه و تعلیقات از محمدرضا شفیعی کدکنی. تهران: آگه.
- مول، ژول. (1354). دیباچة شاهنامة فردوسی، ترجمة جهانگیر افکاری، تهران: شرکت سهامی کتابهای جیبی.
- نخجوانی، حسین. (1343). موادالتواریخ، تبریز: کتابفروشی ادبیه.
- نصرآبادی اصفهانی، محمدطاهر. (1317). تذکره، تصحیح وحید دستگردی، تهران: ارمغان.
- نیازکار، فرح. (1390). «جهانگیرنامه»، فردوسی و شاهنامهسرایی: برگزیدة مقالات دانشنامة زبان و ادب فارسی، به سرپرستی اسماعیل سعادت. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- هراتی، ابوالقاسم [مادح]. (1325). جهانگیرنامه، بهکوشش اردشیر بنشاهی، بمبئی: چاپخانة سلطانی.
- همراز، ویدا. (1391). مبلّغان مسیحی در ایران از صفویه تا انقلاب اسلامی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشة اسلامی.
_||_
