سنجش رضایت زناشویی بر اساس تاب‌آوری و تمایزیافتگی خود

الموضوعات :

آیدا عبادپور ¹ ( دانشجو )
سوسن صابر ² ( استاد )

تاريخ الإرسال : 01 الخميس , جمادى الثانية, 1437 تاريخ التأكيد : 30 السبت , رجب, 1437 تاريخ الإصدار : 08 الأحد , ذو القعدة, 1436

الکلمات المفتاحية: رضایت زناشویی, کلید واژه‌ها: تاب‌آوری, تمایزیافتگی خود,

ملخص المقالة :

هدف: احساس رضایت از ازدواج و رابطة زناشویی نقش مهمی را در میزان کارکردهای بهنجار خانواده ایفا می کند. از عوامل مهمی که در سال های اخیر به آن توجه شده است و بر زندگی زناشویی زوجین تأثیر به سزایی دارد، تاب‌آوری و تمایزیافتگی خود است. هدف پژوهش حاضر پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس تاب آوری و تمایزیافتگی خود در زنان متأهل بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره سروش، سجاد، زعیم و ترنم زندگی در شهر تهران در پاییز سال 1394 بودند. با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی 200 نفر از این زنان که ملاک های ورود به پژوهش را داشتند، انتخاب شدند و به پرسش نامه رضایت زناشویی آسوده، خلیلی و لواسانی (1389)، پرسش نامه تمایز یافتگی خود اِسکورن و اِسمیت (2003) و مقیاس تاب‌آوری کانر- دیویدسون (2003) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش رگرسیون چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیلی نشان داد تاب‌آوری (05/0>P، 320/0=β) و تمایز‌یافتگی خود (05/0>P، 092/0=β) پیش بینی کننده رضایت زناشویی هستند. استنتاج: تاب آوری و تمایزیافتگی خود از جمله عوامل فردی هستند که می توانند رضایت زناشویی در زنان را تحت تأثیر قرار دهند. از این رو ممکن است زنان به واسطه این متغیرها سلامت جسمانی و روانی پایین تری را نیز تجربه کنند و ممکن است تفاوت های جنسیتی در این زمینه را تبیین کنند؛ اگرچه پژوهش های بیشتری در این زمینه لازم است.