شأن و جایگاه نوروز در نزد ایرانیان با تأکید بر شاهنامه
الموضوعات : پژوهش اجتماعیعالمه عباس زاده کناری 1 , علی اکبر امینی 2 , محمد رضا مایلی 3 , محمد توحید فام 4
1 - گروه علوم سیاسی_اندیشه های سیاسی،واحدتهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (alemeh.abbaszadeh@gmail.com)
2 - استادیار و عضو هیأت علمی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی- تهران مرکز، تهران، ایران. (نویسنده مسئول)(amini.aliakbar@yahoo.com)
3 - استادیار و عضو هیأت علمی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی - تهران مرکز، تهران، ایران. (mo.Mayli63@yahoo.com)
4 - دانشیار و عضو هیأت علمی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی – تهران مرکز، تهران، ایران. (moh.tohidfam@iautb.ac.ir)
الکلمات المفتاحية: شاهنامه, اسطوره, همبستگی, جشن, نوروز,
ملخص المقالة :
جشن ها ویژگی مشترک تمامی فرهنگ ها می باشد. جشن و آیین نوروز یکی از نماد های فرهنگ ایرانی است که با وجود زمان درازی که از عمر آن می گذرد، همچنان پابرجا مانده و ارزش های نهفته در آن از نسلی به نسلی دیگر منتقل شده است.پژوهش حاضر در پی تبیین شأن و جایگاه نوروز در نزد ایرانیان با تاکید بر شاهنامه می باشد، با طرح این پرسش که نوروز از قدیم تا کنون چه نقشی بر هویت ملی و یگانگی ایرانیان داشته است؟ برای پاسخ به این پرسش، اشاره ای به اسطوره های مرتبط با نوروز خواهد شد و آنگاه جایگاه و شأن نوروز در نزد ایرانیان مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت. نوروز در شاهنامه با همان روایتی می آید که رسمیت دارد و به شاهی انتساب می یابد که به رغم کوشندگی برای فراهم آمدن بی مرگی در شهر یاری خویش تسلیم مرگ می شود، یعنی جمشید. گروهی دیگر از پژوهشگران، بنیاد نوروز را به سیاوش قهرمان حماسی ایران نسبت می دهند و اعتقاد دارند که نوروز نماد بازگشت و زندگی ایزد شهید شونده گیاهی است که در باور مردم باستان هر ساله با آمدن زمستان می میرد و به زیر زمین می رود و با آمدن بهار و سر سبز شدن گیاهان زندگی دوباره پیدا می کند. نوروز به عنوان کهن ترین و برترین نماد فرهنگی ایران، آیینی مورد قبول و خوشایند برای تمام اقلیت های ایرانی است و به همین دلیل در مقوله نظم فرهنگی می تواند کارکرد مفیدی در جهت نزدیکی اقوام ایرانی و همبستگی ملی ایجاد کند.
_||_
