اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر تحلیل ارتباط محاوره‌ای بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان شهر رشت
الموضوعات :طوبی ثقتی 1 , عبداله شفیع آبادی 2 , منصور سودانی 3
1 - دانشجو
2 - عضو هیات علمی
3 - عضو هیات علمی
الکلمات المفتاحية: پرخاشگری, دانش آموزان دختر, : تحلیل ارتباط محاوره‌ای,
ملخص المقالة :
چکیده : هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر تحلیل ارتباط محاوره‌ای بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان شهر رشت است. این پژوهش تجربی بر روی 40 نفر از دانش آموزانی که در آزمون پرخاشگری (AGQ) نمره بالایی بدست آورده بودند، اجرا گردید. این نمونه از طریق گزینش تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه همتا (گروه آزمایش و گروه گواه) تقسیم شدند، پس از آن برنامه آموزش گروهی به شیوه تحلیل ارتباط محاوره‌ای که بر طبق مجموعه مفاهیم این نظریه تهیه شده بود ، طی 8 جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای، هفته‌ای یک بار به گروه آزمایش ارائه و طی این مدت گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت ننمودند. بعد از اتمام آموزش به صورت همزمان و در شرایط یکسان آزمون AGQ (پس آزمون) بر روی دو گروه آزمایش و گواه اجرا گردید. اطلاعات مذکور با استفاده از آزمون‌های آماری T برای گروه مستقل و تحلیل واریانس چند متغیری مانوا (MANAOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که اختلاف معنی داری بین گروه آزمایش و کنترل وجود دارد( 0001/0 > P )، به عبارت دیگر مداخله آزمایشی (آموزش گروهی مبتنی بر تحلیل ارتباط محاوره‌ای) موجب کاهش پرخاشگری و مولفه‌های آن در گروه آزمایشی در مقایسه با گروه گواه شده است.
منابع فارسی
اللهیاری، ع. (1376). تعیین پرخاشگری نوجوانان بر حسب مولفه‌های شخصیت و تاثیر شیوه درمانگری تنیدگی زدایی بر پرخاشگری. پایان نامه دکترای روانشناسی عمومی، دانشگاه تربیت مدرس.
برازجانیان، م. (1380). بررسی عوامل اقتصادی اجتماعی موثر بر پرخاشگری نوجوانان پسر دبیرستانی (مطالعه موردی شهر بوشهر). پایان نامه کارشناسی ارشد ، دانشگاه شیراز.
برن، ا. (1975). بعد از اسلام چه می‌گویید؟ ترجمه مهدی قراچه داغی (1370). تهران: نشر البرز.
تحویلیان، م. (1381). تاثیر تأتر درمانی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان دختر پایه اول راهنمایی ناحیه 2 اصفهان. پایان نامه کارشناسی ارشد روان شناسی، دانشگاه اصفهان(1383).
جونز، و. استوارت. ی. (1976). تحلیل رفتار متقابل. ترجمه بهمن دادگستر. تهران: نشر دایره.
رافضی، ز. (1383). نقش آموزش کنترل خشم به نوجوانان دختر 15 تا 18 ساله در کاهش پرخاشگری، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
شفیع آبادی، ع. و ناصری، غ. ر. (1380). نظریه‌های مشاوره و روان درمانی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
شفیع آبادی، ع. (1379)، راهنمایی و مشاوره کودک. تهران: انتشارات سمت.
صادقی. ا. (1380). بررسی اثر بخشی آموزش گروهی کنترل خشم به شیوه عقلانی، رفتاری، عاطفی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان پسر. پایان نامه کارشناسی ارشد رشته مشاوره ، دانشگاه اصفهان.
عارفی، م. (1378). بررسی پرخاشگری ارتباطی و رابطه آن با سازگاری عاطفی- اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر شیراز. پایان نامه کارشناسی ارشد ، دانشگاه شیراز.
کاپلان ، هارولد ، و سادوک ، بنیامین . ( 1378 ) . چکیده روانپزشکی بالینی ، ترجمه نصرت ا... پور افکاری ، تهران : آزاده .
مکیان ، م (1387 ) . اسلام و جهانی شدن . برگرفته از سایت : www.kalemeh.net
منابع انگلیسی
Bandura, A. (1969). Aggression: A social learning analysis. New York: Prentice Hall.
Bottery, M. (2006). Education and globalization: Redefining the role of the educational professional. Educational Review, 58 (1), 95-113.
Deffenbacher,J.l. (1999). cognitive-behavioral conceptualization and tereatment of anger. Journal of Clinical Psychology, 55(3), 315-337.
Feindler, E. L., & Ecton, R. B. (1986). Adolescent anger control, cognitive – behavioral techniques. New York: Pergamon Press.
Kazuko, N. (2006). How TA is applied in clinical psychiatry. Social Work.
Mayne, T.J., & Ambrose, T. K. (1999). Research review on anger in psycho therapy. Journal of Clinical Psychology, 55 (3), 275-282.
Morey, A. I. (2004). Globlization and the emergence for higher education. Higher Education, 48 , 131-150.
Sdorow, L. M. (1998). Psychology. Boston: McGraw – Hill.
Strickland, B. (2001). The GALE Encyclopedia of Psychology (2nd ed.). Gate Group: USA.
