بررسی موانع بهسازی اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی
الموضوعات :
مصطفی اجتهادی
1
(
عضو هیات علمی
)
نادرقلی قورچیان
2
(
عضو هیات علمی
)
پریوش جعفری
3
(
عضو هیات علمی
)
حمید شفیع‌زاده
4
(
دانشجوی دکترا
)
الکلمات المفتاحية: منابع انسانی, واژگان کلیدی آموزش عالی, برنامه‌های بهسازی, اعضاء هیأت علمی و موانع بهسازی,
ملخص المقالة :
چکیده اعضای هیأت علمی مهم ترین سرمایه دانشگاه‌ها و مؤسسه ها آموزش عالی محسوب می‌شوند و سرمایه‌گذاری در برنامه‌های آموزشی و بهسازی این افراد بسیار حائز اهمیت است. تحقیق حاضر با هدف بررسی موانع بهسازی اعضای هیأت علمی در دانشگاه آزاد اسلامی انجام شده است. این تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی می‌باشد که برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه اعضای هیأت علمی تمام وقت دانشگاه آزاد اسلامی در مناطق 8 و 12 بوده که 360 نفر از آنها ازطریق روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی انتخاب شده‌اند. ابزار تحقیق از نظر روایی محتوایی و بر اساس نظر تعدادی از اساتید صاحب‌نظر در حوزة آموزش عالی مورد تائید قرار گرفت و برای تعیین پایایی پرسش نامه نیز از آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آن برابر 81/0 به دست آمد. تحلیل داده‌ها با استفاده از برنامه نرم‌افزاری SPSS نسخه 5/11 انجام شد. نتایج نشان داد که از 13 مانع بهسازی هیأت علمی، میانگین 8 مانع بالاتر از میانگین متوسط بوده است. از طرف دیگر نتایج آزمون فریدمن نیز نشان داد که مهم ترین موانع شامل در نظر نگرفتن نیازها و اولویت‌های اعضای هیأت علمی، عدم حمایت لازم از طرف مدیران ارشد دانشگاه‌ها، اجباری بودن برنامه‌ها و نبودن آزادی عمل برای انتخاب آنها و فقدان انگیزه و مشوق‌های لازم بوده است. بررسی متغیرهای جمعیت‌شناختی نیز نشان داد که هیچ کدام از متغیرهای جنس، سابقه هیأت علمی، درجه علمی و رشتة تحصیلی ارتباط معنی‌داری با موانع بهسازی هیأت علمی نداشتند. در پایان نیز با استفاده از نتایج به دست آمده پیشنهادهایی ارائه شد که با به کارگیری آنها می‌توان در جهت اثربخشی بیشتر برنامه‌های بهسازی هیأت علمی گام برداشت.
منابع
احمدی دستجردی، د. (1383)، آموزش عالی و گذر به جامعه مبتنی بر دانایی، مجموعه مقالات آموزش عالی و توسعه پایدار، تهران: مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، جلد اوّل.
حسینی‌نسب، د. (1373)، مراکز توسعه کارایی اعضای هیأت علمی در دانشگاه‌ها، تهران: مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی.
رحمانی، ع. (1382)، خروج از بحران بیکاری فارغ‌التحصیلان گروه پزشکی با ایجاد فرصت‌های جدید شغلی، مجموعه مقالات نخستین همایش اشتغال و نظام آموزش عالی کشور، تهران: وزارت کار و امور اجتماعی.
طوسی، م.ع. (1380)، بالندگی سازمانی، تهران: مرکز آموزش مدیریت دولتی.
فتحی واجارگاه، ک. (1389)، برنامه ریزی آموزش ضمن خدمت کارکنان، تهران: انتشارات سمت.
قارون، م. (1373)، تحلیلی بر تحولات نظام پرداخت حقوق و مزایای اعضای هیأت علمی، فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، شمارة 7 و 8.
مک کفری، پ. (1388)، مدیریت و رهبری مؤثر در دانشگاه‌ها و مؤسسه ها آموزش عالی، ترجمة دانشجویان دکتری مدیریت آموزش عالی، تهران: انتشارات فراشناختی اندیشه.
Alstete, W. (2000). Post tenure faculty development: Building a system for faculty development and appreciation. ERIC Higher Education Report, 27(4) (12)
Bernardin, H. J. (2003). Human resource management: An experiential approach (3rd ed.). Irwin, Boston: McGraw-Hill Publication Company.
Brody, C., & Scholar, F. (2007). Success factors for faculty development in Thailand higher education, TUSEF. Retrieved from http://www.fulbrightthai.org
Chism, N. (2004). Facuty developmnt in the use of information technologies: A framework for judging when and how to use specific strategics, Journal of Education Quarterly, 27(2),( 25).
Gaff, J. (1973). Making the difference: The impacts of faculty. Journal of Higher Education, 44(8),(25).
Gullat, D. (1997). Use of faculty development activities to improve the effectiveness of U.S institutions of higher education. Paper presented at the Annual Meeting of the Professional and Organizational Development Network in Higher Education.
Hall,W. (1977). Models for tertiary teaching units. The Australian Journal of Education, 21(1),(28)
Kang, B., and Miller, M. T. (2000). Professional development: Research findings, the literature base, and directions for future. Washington D.C.: Office of Educational Research and Improvement, ERIC Document Reproduction Service No. ED446574.
Kelly, D. (1992). Part-time and evening faculty: Promoting teaching excellence for adult evening college students. Instructional Improvement Grant Project, Final Report.
Lawler, P., & King, P. (2000). Planning for effective faculty development: Using adult learning strategies. Florida: Krieger Publishing Company.
Murray, J. P (2000). Faculty development in texas two – year community college. Journal of Research and Practice, 24(4),(44)
Naeem Uahkhan, M. (2005). Designing a model for staff development in higher education in Pakistan. University of Arid Agriculture, Rawalpindi.
Noe, R. A. (2002). Employee training and development (2nd ed.). Boston: McGraw-Hill.
Wesley, J. (2005). Current characteristics of faculty development in public two-year colleges in Texas. Unpublished PhD dissertation, Texas A&M University.
