بررسی تأثیر ارزیابی عملکرد بر بهبود عملکرد شغلی با نقش میانجی توانمندسازی معلمان ابتدایی

الموضوعات :

سیمین اصغری نژاد ¹ (کارشناس ارشد مدیریت آموزشی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران.)
سمانه سلیمی ² (استادیار گروه مدیریت آموزشی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران.)

تاريخ الإرسال : 21 الخميس , ذو القعدة, 1442 تاريخ التأكيد : 06 الجمعة , جمادى الأولى, 1443 تاريخ الإصدار : 17 الإثنين , ربيع الثاني, 1443

الکلمات المفتاحية: توانمندسازی, ارزیابی عملکرد, بهبود عملکرد,

ملخص المقالة :

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ارزیابی عملکرد بر بهبود عملکرد با نقش میانجی توانمندسازی معلمان ابتدایی با روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی انجام گردید. جامعه آماری متشکل است از کلیه معلمان مدارس ابتدایی شهر زاهدان با تعداد 200 نفر که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان (1971) روش نمونه‌گیری سرشماری، حجم نمونه 200 نفر محاسبه گردید. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر (2003)، پرسشنامه ارزیابی عملکرد زارعی رباط (1393) و پرسشنامه بهبود عملکرد سونگ (2008) استفاده گردید. روایی محتوایی پرسشنامه ها مورد تأیید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه‌ها براساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 769/0، 811/0 و 712/0 برآورد گردید. داده‌های حاصل از آن ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری از طریق نرم‌افزارهای SPSS23 و LISREL8.8 صورت گرفت. یافته‌های به‌دست‌آمده از مدل معادلات ساختاری نشان دادند که ارزیابی عملکرد بر بهبود عملکرد و ارزیابی عملکرد بر توانمندسازی اثر مستقیم دارد؛ لیکن تأثیر غیرمستقیم ارزیابی عملکرد بر بهبود عملکرد از طریق توانمندسازی کمتر از تأثیر مستقیم آن می باشد.